[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ معارف و معاریف است
ابوالحسن مهذبالدین احمد بن منیر (473 ـ 548 ق) شاعر بزرگ عرب و از مفاخر ادبای شیعه. شعرش دقت تعبیر و سلاست و جزالت الفاظ را با انسجام و لطافت معانی در هم آمیخته است. در زادگاه خود طرابلس قرآن را از بر کرد و ادب و لغت عربی را فراگرفت. سپس به دمشق منتقل شد و قصاید غرّا در منقبت امیرالمومنین علیه السلام و ائمه اثنی عشر علیهم السلام و هجو و طعن دشمنان ایشان سرود که خشم شامیان متعصب را برانگیخت.
امیر دمشق بوری بن طغتکین، ابن منیر را مدتی به زندان انداخت و می خواست زبانش را ببرد، لیکن به وساطت یوسف حاجب او را آزاد و از دمشق تبعید نمود. ابن منیر چندی در بلاد شام و در بغداد بسر برد و پس از مرگ بوری به دمشق برگشت. اما اسماعیل پسر بوری هم مانند پدر سنّیی متعصب بود و در صدد برآمد او را به دار آویزد که ناچار خود را از دمشق بیرون افکند و چندی در شهرهای حماة و شیزر در شمال شام ماند. ابن منیر از دیرباز مداح سلطان نورالدین محمود بن زنگی ملقب به ملک عادل پادشاه مصر و سوریه و موصل و یمن بود.
از این رو وقتی وی برای محاصره دمشق به شام آمد به او پیوست و بعد از برقراری صلح با او وارد دمشق گردید بعد هم با سپاه آن پادشاه رهسپار حلب شد. اما اجلش در حلب برسید و در هفتاد و پنج سالگی در آن شهر درگذشت. اشعار مناقب ابن منیر در شام و عراق و مصر و سایر بلاد عربی رایج و موجب تقویت شیعیان بود.
پدرش نیز سابقاً در بازار دمشق اشعار ابن عمودی را در مدح حضرت امام علی علیه السلام و سایر امامان علیهم السلام به آواز خوش می خواند و شیعیان را خوشنود می ساخت. شعر ابن منیر از بس روان و دلچسب و در بحور سبک سروده می شد بزودی بر سر زبانها می افتاد. داستان روابط دوستانه شاعر با شریف مرتضی نقیب الاشراف و قصیده رائیه نود و یک بیتی که خطاب به او سروده و از روی مطایبه تهدید کرده است که اگر بنده زیبارویش «تتر» را که پیش خود نگاه داشته، رها نکند. از تشیع دست بر خواهد داشت در تاریخ ادب عرب مشهور و محتوی معتقدات شیعیان در آن عصر بوده است. مطلع این قصیده چنین است:
چشمم را با بی خوابی عذاب کردی و دلم را از اندیشه های نگران کننده آب کردی. علامه امینی چهل بیت از این قصیده را با نمونه های دیگری از اشعار ابن منیر در جلد چهارم الغدیر نقل کرده است. دیوان ابن منیر مکرراً به چاپ رسیده است. (دائرةالمعارف تشیع)
سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف.
ابوالحسن مهذبالدین احمد بن منیر (473 ـ 548 ق) شاعر بزرگ عرب و از مفاخر ادبای شیعه. شعرش دقت تعبیر و سلاست و جزالت الفاظ را با انسجام و لطافت معانی در هم آمیخته است. در زادگاه خود طرابلس قرآن را از بر کرد و ادب و لغت عربی را فراگرفت. سپس به دمشق منتقل شد و قصاید غرّا در منقبت امیرالمومنین علیه السلام و ائمه اثنی عشر علیهم السلام و هجو و طعن دشمنان ایشان سرود که خشم شامیان متعصب را برانگیخت.
امیر دمشق بوری بن طغتکین، ابن منیر را مدتی به زندان انداخت و می خواست زبانش را ببرد، لیکن به وساطت یوسف حاجب او را آزاد و از دمشق تبعید نمود. ابن منیر چندی در بلاد شام و در بغداد بسر برد و پس از مرگ بوری به دمشق برگشت. اما اسماعیل پسر بوری هم مانند پدر سنّیی متعصب بود و در صدد برآمد او را به دار آویزد که ناچار خود را از دمشق بیرون افکند و چندی در شهرهای حماة و شیزر در شمال شام ماند. ابن منیر از دیرباز مداح سلطان نورالدین محمود بن زنگی ملقب به ملک عادل پادشاه مصر و سوریه و موصل و یمن بود.
از این رو وقتی وی برای محاصره دمشق به شام آمد به او پیوست و بعد از برقراری صلح با او وارد دمشق گردید بعد هم با سپاه آن پادشاه رهسپار حلب شد. اما اجلش در حلب برسید و در هفتاد و پنج سالگی در آن شهر درگذشت. اشعار مناقب ابن منیر در شام و عراق و مصر و سایر بلاد عربی رایج و موجب تقویت شیعیان بود.
پدرش نیز سابقاً در بازار دمشق اشعار ابن عمودی را در مدح حضرت امام علی علیه السلام و سایر امامان علیهم السلام به آواز خوش می خواند و شیعیان را خوشنود می ساخت. شعر ابن منیر از بس روان و دلچسب و در بحور سبک سروده می شد بزودی بر سر زبانها می افتاد. داستان روابط دوستانه شاعر با شریف مرتضی نقیب الاشراف و قصیده رائیه نود و یک بیتی که خطاب به او سروده و از روی مطایبه تهدید کرده است که اگر بنده زیبارویش «تتر» را که پیش خود نگاه داشته، رها نکند. از تشیع دست بر خواهد داشت در تاریخ ادب عرب مشهور و محتوی معتقدات شیعیان در آن عصر بوده است. مطلع این قصیده چنین است:
چشمم را با بی خوابی عذاب کردی و دلم را از اندیشه های نگران کننده آب کردی. علامه امینی چهل بیت از این قصیده را با نمونه های دیگری از اشعار ابن منیر در جلد چهارم الغدیر نقل کرده است. دیوان ابن منیر مکرراً به چاپ رسیده است. (دائرةالمعارف تشیع)
سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف.
wikiahlb: ابن_منیر_طرابلسی
