ابو بکر بن حسن

[ویکی اهل البیت] یکی از فرزندان امام حسن علیه السلام که در کربلا شهید شد، ابو بکر نام داشت.
از شهدای کربلا، فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام، مادر او کنیز (ام ولد) بود. از مدینه همراه عمویش امام حسین علیه السلام به کربلا آمد و روز عاشورا پس از شهادت قاسم بن حسن، خدمت سیدالشهدا آمد و اجازه میدان طلبید و به میدان رفت و پس از نبردی دلاورانه به شهادت رسید. قاتلش عبدالله بن عقبه بود.
سنّ او را ۳۵ سال گفته اند. بیشتر منابع، نام او را در کنار عبداللّه و قاسم آورده اند. بنابراین، سه تن از فرزندان امام حسن علیه السلام در کربلا شهید شده اند. برخی از منابع، ابوبکر را کنیه عبداللّه می دانند. اگر این چنین باشد، امام مجتبی علیه السلام دو فرزند به نام عبداللّه داشته است: عبداللّه اکبر که شوهر سَکینه، دختر امام حسین علیه السلام بوده و در کربلا به شهادت رسیده است؛ و دیگری عبداللّه اصغر که خُردسال بود و در آخرین ساعات روز عاشورا در دامان امام حسین علیه السلام به شهادت رسید.
نکته دیگر این که در برخی منابع به جای «ابوبکر بن حسن»، نام او «ابوبکر بن حسین» ضبط شده است که ظاهرا تصحیف شده است؛ زیرا کسی فرزندی با این نام برای امام حسین علیه السلام ذکر نکرده است. نام وی در «زیارت رجبیّه» آمده است. همچنین در «زیارت ناحیه مقدسه»، درباره وی آمده است: سلام بر ابوبکر، فرزند حسن بن علی پاک و ولی! آن تیرخورده با تیر کُشنده! خداوند، قاتلش عبداللّه بن عُقْبه غَنَوی را لعنت کند!