ابوحنیفه احمد بن داود دینوری

[ویکی فقه] احمد بن داود بن ونند، گیاه شناس، مورخ، جغرافیادان، ستاره شناس و ریاضی دان، نحوی و لغت شناس بوده و به علوم هند آشنائی داشته است.
نسب و نام ابوحنیفه بدین گونه ضبط شده است: ابوعبدالله بن علی العشاب، و می نویسد در صف اول گیاه شناسان و علمای خواص ادویه است و سفرهای بسیار برای شناختن منابت نبات و اسامی آن کرده است – انتهی. لکن بنظر می آید که ابوعبدالله بن علی العشاب عالم حشایشی دیگری است چه نه نام و نه کنیت خود و پدر او با ابوحنیفه احمد بن داود موافقت ندارد. حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده گوید ابوحنیفه بامر رکن الدوله به سال ۳۳۵ در اصفهان زیجی کرد و لکن این سهوی است، چه طلوع دولت آل بویه پس از وفات ابوحنیفه است.
مشایخ
از مردم دینور، ادب از بصریین و کوفیین فراگرفت و از سکیت و ابن السکیت کسب فوائد کرد و در بسیاری از علوم چون نحو و لغت و هندسه و علوم هند بارع بود و در روایت صادق و ثقه است.
فعالیت علمی
وی در سال ۲۳۵ به اصفهان رفت و در آنجا به کار ستاره شناسی و هیئت و ثبت نتایج محاسبات نجومی رصدخانه خود مشغول شده. درباره مقام ادبی وی تا آنجا رفته اند که وی را با جاحظ مقایسه کرده و ابوسعید سیرافی گفته است که بیان ابوحنیفه خوش تر و گفتار ابوعثمان یعنی جاحظ شیرین تر است. برای دینوری بیست و یک اثر در زمینه های مختلف یاد شده است.ابن ندیم آثار دینوری را برشمرده و دانش او را برگرفته از بصری ها و کوفی ها دانسته است. او دینوری را متجرد در لغت و هندسه و حساب و هیئت معرفی کرده و وی را موثق شمرده است.
آثار
...