ابو شعیب
لغت نامه دهخدا
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) او از جدّ خویش و او از ابن مسعود روایت کند. ( الکنی للبخاری ).
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) او از عبدبن عمر حدیث کند. ( الکنی للبخاری ).
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) از حسن و قتاده روایت کند. ( الکنی للبخاری ).
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) او از طاوس روایت کند. ( الکنی للبخاری ).
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) صحابی است.
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) براثی. عابدی ساکن براثا و او اول کس است که به براثا منزل گزید و کوخی بدانجا کرد که در آن عبادت خدای کردی. روزی دختری از بزرگان عصر بر کوخ وی گذر کرد و حال انقطاع وی بدید و پسند آمدش و ابوشعیب را گفت مرا آرزوی آن است که خدمت این کومه بمن گذاری گفت پس زی َِ خویش بگردان و هرچه از دنیائی با تست بیفکن و او چنین کرد و از قصور ملوکانه بدین کریچ تنگ نقل کرد و ابوشعیب ویرا بزنی کرد. گویند دختر چون بکلبه بوشعیب درآمد پاره ای حصیر از برگ خرما دید که ابوشعیب را از رطوبت زمین مصون میداشت. دختر گفت من در این کلبه بدان پیمان مانم که این بوریاپاره به دور افکنی چه من از تو شنیدم که گفتی زمین به فرزند آدم گوید امروز میان من و خود حجاب آری و جای تو فردا شکم من باشد. ابوشعیب آن قطعه حصیر از کوخ بیرون انداخت و هر دو تا گاه مرگ در آن کازه در پرستش خدای بسر بردند. رجوع به صفةالصفوة ج 2 ص 219 و 293 شود. و صاحب منتهی الارب ابوشعیب براثی را از محدثین شمرده است.
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ] ( اِخ ) بوری. رجوع به تاج الملوک ابوشعیب... شود.
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ] ( اِخ ) حضرمی. او از ابی ایوب انصاری روایت کند.
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) حمادبن شعیب الحمانی. محدّث است.
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) ربیعه. او از واثله روایت کند.
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) رُستُبی صالح بن زیاد. محدّث است.
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) صاحب الطیالسه. تابعی است و شعبه از او روایت کند.
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) صالح بن محمدبن صالح. رجوع به صالح... شود.
ابوشعیب. [ اَ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) المجنون الصلت بن دینار. محدّث و ضعیف است.بیشتر بخوانید ...
دانشنامه عمومی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید