ابوثمامه صائدی

[ویکی فقه] ابوثمامه صائدی یکی از یاران امام حسین (علیه السلام) است که در کربلا به شهادت رسید.
نام وی ابوتمامه نیز گفته شده است. بیشتر منابع از او با نام عمرو یا عمر و از پدرش به کعب و یا عبدالله یاد می کنند.به گفته محمد مهدی شمس الدین، عمرو بن ثمامه مذکور در همان عمر بن عبدالله ابوثمامه می باشد که بر اثر تصحیف بدین نام ذکر شده است. ابن حزم اندلسی از وی با نام زیاد بن عمرو بن عریب بن حنظله بن دارم بن عبدالله صائدی یاد کرده است. به گفته بلاذری نام ابوثمامه «زیاد بن عمرو بن عریب صائدی»، و «ابوثمامه» کنیه او و «همدان» نام قبیله اش بوده است. شیخ طوسی وی را انصاری و دیگران صائدی، صیداوی یا صاعدی دانسته اند.
در رکاب امام علی
ابوثمامه از یاران امام علی (علیه السلام) و از دلاوران عرب و شخصیت های سرشناس شیعه بود. سماوی گوید: وی که از تابعین است در تمام پیکارهای امیرالمؤمنین (علیه السلام) شرکت کرد و پس از شهادت آن بزرگوار به مصاحبت امام مجتبی (علیه السلام) درآمد.
فعالیت ابوثمامه در کوفه
چون معاویه به هلاکت رسید و یزید بر مسند خلافت نشست، وی و گروهی از شیعیان کوفه در خانه سلیمان بن صُرد خزاعی گرد آمدند و برای امام حسین (علیه السلام) نامه نوشته و به مکه فرستادند. با ورود حضرت مسلم (علیه السلام) به کوفه، ابوثمامه، بی درنگ به او پیوست و به فرمانش مشغول تحویل گرفتن کمک های مردم برای مصارف نهضت گردید، و چون در اسلحه شناسی مهارت داشت مسؤولیت خرید و تهیه سلاح را به عهده گرفت. همو بود که به دستور مسلم، پول هایی را که عبیدالله بن زیاد برای دستگیری وی و یارانش به جاسوس خود مِعقل داده بود تحویل گرفت. وقتی خبر دستگیر شدن هانی بین مردم کوفه منتشر شد حضرت مسلم برای حمله به دارالاماره که ابن زیاد در آنجا بود مهیا شد و به مردم کوفه اعلان بسیج عمومی داد؛ که از هر سوی به جانب آن حضرت روان شدند.مسلم به نیروهایش آرایش جنگی داد، و فرماندهی دو قبیله تمیم و همدان را به ابوثمامه سپرد. در این تحرکِ اضطراری، ابوثمامه بسیار پایداری کرد. امّا با فراری شدن افراد تحت فرمانش به قبیله خود رفت و مدّتی در بین ایشان پنهان می زیست. با آن که ابن زیاد به شدّت وی را تعقیب می کرد موفّق به دستگیری او نشد.
پیوستن به امام حسین
...

[ویکی شیعه] عمرو بن عبدالله بن کعب معروف به اَبوثُمامه صائِدی ،(۶۱ق) از شهیدان کربلا و از اصحاب امیرالمؤمنین علی(ع) که در همه جنگ های دوران حکومت آن حضرت شرکت کرد.
او در قیام مسلم بن عقیل فرماندهی قبیله های تمیم و همدان را بر عهده داشت و پس از شهادت مسلم، در مسیر راه به امام حسین پیوست و روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.
ابوثمامه روز عاشورا وقت نماز ظهر را به امام حسین اطلاع داد و به همین دلیل حضرت او را دعا کرد.