ابودلف عجلی

دانشنامه عمومی

قاسم بن عیسی بن ادریس بن معلق عجلی کرجی معروف به ابودُلَف عجلی ( درگذشته ۲۲۵ یا ۲۲۶، بغداد ) از فرماندهان نظامی برجسته مأمون عباسی و معتصم عباسی و از شاعران عرب زبان است که تألیفاتی نیز در این زمینه دارد. وی که مذهب تشیع را برای خود برگزیده بوده، سرسلسله سلاطین بنودلف است و داستان او با افشین در تاریخ مسعودی بسیار معروف است. [ ۱]
خاندان ابودلف از تیره اعراب بنی عجل - شاخه ای از بکر بن وائل - بوده اند که در نبرد ذوقار در کنار بنی شیبان بر سپاه ساسانی پیروز شده اند. ابن رسته اینان را از مسیحیان حیره دانسته که البته تناقضات زیادی دارد. اینان در روستاهای عراق عجم می زیسته اند. در تاریخ نگاری ها دربارهٔ جد ابودلف، ادریس بن معقل نظرهایی گوناگونی داده شده برخی او را عطار و مال فروش، برخی راهزن و برخی نیز عامل خالد بن عبدالله قسری معرفی کرده اند که پس از دست یازیدن یوسف بن عمر بر ولایت عراق او و برادرش ادریس به همین دلیل به زندان کوفه افتادند. دربارهٔ پدر ابودلف، عیسی اما اطلاعات زیادی در تاریخ نگاری ها نیامده است. [ ۲]
بنا به برخی از روایات ابومسلم در خدمت این خاندان می زیسته و در دوران زندانی شدن بنی عجل در زندان کوفه بوده که با داعیان عباسی آشنا شده و پس از آزادی به ایشان پیوسته. برخی دیگر نیز او را از بندگان این خاندان می دانند که به همراه فرزندان ایشان به مکتب رفته و رشد یافته و زمانی که عیسی بن معقل را به کوفه می بردند ابومسلم را به نیابت از خود بر املاک گماشت و ابومسلم پس از برداشت محصول و جمع مال به کوفه می رود آنجا با داعیان عباسی آشنا می شود. حتی گویند که ابومسلم نام و کنیه خود را از عبدالرحمن ابن مسلم که در املاک بنی عجل به معلمی مشغول بوده گرفته است. [ ۲]
دربارهٔ کودکی ابودلف اطلاعاتی در دست نیست. زمانی که ابودلف بسیار جوان بوده از سوی خلیفه هارون الرشید به امارت ناحیه جبال برگزیده می شود. در نزاع میان امین و مأمون ابودلف جانب امین را می گیرد و به سپاهیان علی بن عیسی بن ماهان می پیوند و به جنگ طاهر بن حسین می رود. طاهر اما ابودلف را به بیعت با مأمون می خواند و ابودلف که در بیعت امین بوده نمی پذیرد و تنها اعلام بی طرفی می کند. از این پس تا زمان آمدن مأمون به ری مطلبی دربارهٔ ابودلف در تاریخ نگاری ها نیامده. در این زمان مأمون او را به ری فرا می خواند. بنی عجل که از جان او بیمناک هستند به پشتیبانی او بر می آیند اما وی به نزد مأمون می رود امان می یابد و دوباره به امارت ناحیه جبال منصوب می شود. [ ۲]
عکس ابودلف عجلیعکس ابودلف عجلیعکس ابودلف عجلیعکس ابودلف عجلیعکس ابودلف عجلیعکس ابودلف عجلی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

ابودُلَفِ عِجْلی (ح ۱۵۰ـ۲۲۶ق)
از امیران برجستۀ عصر اول عباسی. علاوه بر جنگاوری و شهسواری در شعر و ادب و موسیقی نیز مهارت داشت و شاعران بزرگی چون ابوتمّام و دعبل او را ستوده اند. وی در زمان هارون الرشید جانشین پدرش در کرج (شهری نزدیک اراک کنونی) شد و به آبادانی آن جا پرداخت تا جایی که شهر را به نام او کرجِ ابودلف خواندند. ابودلف پس از مرگ هارون الرشید نخست با امین بود و پس از پیروزی مأمون به او سر سپرد. یونس احمد سامرائی در جلد دوم شعراء عباسیون اشعار ابودلف را گردآورده و در بیروت به چاپ رسانده است، ولی این مجموعه همۀ اشعار او را دربر ندارد. ابودلف شیعه بسیار افراطی بود و هرکه را چنین نبود، حتی پسر بزرگش را، «ناپاکزاد» می دانست.

پیشنهاد کاربران

بپرس