ابوروح لطف الله بن ابی سعید

[ویکی نور] اولین کسی که درباره مؤلف کتاب به جستجو پرداخته است، یک نفر خاور شناس روسی به نام ژوکوفسکی است. به نظر وی مؤلف کتاب پسر ابورَوح لطف الله است، نه خود او.پس از ژوکوفسکی همه کسانی که درباره این کتاب به تحقیق پرداخته اند، آن را از پسر ابورَوح لطف الله دانسته اند، نه خود او. استاد سعید نفیسی در کتاب «سخنان منظوم ابوسعید» و در کتاب «تاریخ نظم و نثر در ایران» و همچنین استاد هلموت ریتر در مقاله ای که در باب ابوسعید در دائره المعارف اسلام نوشته، کتاب را تألیف پسر ابورَوح می دانند؛ اما به نظر شفیعی کدکنی حق این است که مؤلف کتاب بی هیچ شبهه ای همان ابورَوح لطف الله است و دلائل ژوکوفسکی مورد قبول نمی باشد. ابن عساکر در مشیخه خود در معرفی مؤلف کتاب بیان می کند: که ابورَوح لطف الله که نسبش به سه واسطه به ابوسعید ابوالخیر می رسد، پیرمردی فاضل و ظریف و دوست داشتنی بود با چهره ای زیبا و رفتاری آهسته و با وقار. وی از جدّش اسعد بن سعید و دیگران سماع حدیث داشت و هنگامی که وی با وَفدِ دشت خاوران به مرو آمده بود، اندکی از وی حدیث کتابت کرده ام سمعانی در باب سال تولد و وفات وی می گوید: تولدش قبل ار سال 490 و وفاتش در پنجم رمضان سال 541 در میهنه بود. ابن عساکر نیز در مرو او را دیده است و از وی سماع حدیث کرده است. محمد بن منوّر در دو جای اسرار التوحید درباره وی توصیفاتی دارد که بیانگر مقام معنوی و علمی اوست، یک بار در مقدمه اسرار التوحید که از او به عنوان اجلّ امام عالم جمال الدین ابورَوح و مؤلف حالات و سخنان یاد می کند و جای دیگر در اواخر کتاب آن جا که از آمدن اتسز خوارزمشاه به دشت خاوران و میهنه یاد می کند و از توضیح محمد بن منوّر دانسته می شود که مؤلف در حدود سال 536 هجری چشم و چراغ دودمان بوسعیدی و فرد شاخص آن خاندان بوده است.