[ویکی فقه] ابوعزیز قتادة بن ادریس. ابوعزیز قتادة بن ادریس امیر مکه ، از اشراف حسنی و سرسلسله آل قتاده است.
ابوعزیز قتادة بن ادریس بن مطاعن/ مظاعن، ملقب به نابغه، با ۱۵ واسطه به امام حسن مجتبی علیه السّلام نسب می رساند. مادرش نیز از اشراف حسنی از خاندان هواشم، طبقه سوم اشراف حاکم بر مکه ، بود. محل تولد را قریه علقمیه در ینبع دانسته اند. وی در کودکی به حفظ قرآن و آموختن حدیث پرداخت. در منابع از زندگی او تا امارتش بر مکه، گزارشی در دست نیست.
ابوعزیز قتادة بن ادریس بن مطاعن/ مظاعن، ملقب به نابغه، با ۱۵ واسطه به امام حسن مجتبی علیه السّلام نسب می رساند. مادرش نیز از اشراف حسنی از خاندان هواشم، طبقه سوم اشراف حاکم بر مکه ، بود. محل تولد را قریه علقمیه در ینبع دانسته اند. وی در کودکی به حفظ قرآن و آموختن حدیث پرداخت. در منابع از زندگی او تا امارتش بر مکه، گزارشی در دست نیست.
[ویکی حج] ابوعزیز قتادة بن ادریس امیر مکه، از اشراف حسنی و سرسلسله آل قتاده. ابوعزیز ابتدا بر ینبع حکومت کرد و در پی شکایت بازرگانان مصری از وضعیت مکه، به مکه لشکر کشید و بر آنجا تسلط یافت و حکومت آل هواشم را سرنگون کرد. پس از مدتی توانست طائف، نجد و برخی از نواحی یمن را نیز به قلمرو حکومتش اضافه کند؛ اما در تصرف مدینه ناکام ماند. نسل او به واسطه نُه تن از فرزندانش حسن و راجح ادامه یافت که برخی از ایشان بر مکه حکمرانی یافتند. اینان به «آل قتاده» شهرت دارند و از طبقه چهارم اشراف حسنی مکه شمرده می شوند.
ابوعزیز در آبادانی شهر مکه کوشید. او به فرزندان و خاندان خویش سفارش کرد تا با حاجیان مدارا کنند و بدانان یادآور شد که عزت ایشان در گرو مجاورت کعبه است. وی در ابتدای حکومتش رفتار نیکویی با حاجیان داشت؛ اما پس از مدتی رفتارش به خشونت گرایید. از وی قصیده هایی در مدح حضرت فاطمه(س) نقل شده است. ابوعزیز استحقاق خود را از خلیفه عباسی به خلافت بیشتر می دانست. ابوعزیز در ذی حجه سال ۶۱۷ق. در حدود ۹۰ سالگی پس از حدود ۲۰ سال حکمرانی بر مکه به دست فرزندش حسن کشته شد.
ابوعزیز قتادة بن ادریس بن مُطاعن (یا مظاعن)، ملقب به نابغه، با ۱۵ واسطه به امام حسن مجتبی(ع) نسب می رساند. مادرش نیز از اشراف حسنی از خاندان هواشم، طبقه سوم اشراف حاکم بر مکه، بود. محل تولد را قریه عَلقمیه در ینْبُع دانسته اند. وی در کودکی به حفظ قرآن و آموختن حدیث پرداخت. در منابع از زندگی او تا امارتش بر مکه، گزارشی در دست نیست.
ابوعزیز در آبادانی شهر مکه کوشید. او به فرزندان و خاندان خویش سفارش کرد تا با حاجیان مدارا کنند و بدانان یادآور شد که عزت ایشان در گرو مجاورت کعبه است. وی در ابتدای حکومتش رفتار نیکویی با حاجیان داشت؛ اما پس از مدتی رفتارش به خشونت گرایید. از وی قصیده هایی در مدح حضرت فاطمه(س) نقل شده است. ابوعزیز استحقاق خود را از خلیفه عباسی به خلافت بیشتر می دانست. ابوعزیز در ذی حجه سال ۶۱۷ق. در حدود ۹۰ سالگی پس از حدود ۲۰ سال حکمرانی بر مکه به دست فرزندش حسن کشته شد.
ابوعزیز قتادة بن ادریس بن مُطاعن (یا مظاعن)، ملقب به نابغه، با ۱۵ واسطه به امام حسن مجتبی(ع) نسب می رساند. مادرش نیز از اشراف حسنی از خاندان هواشم، طبقه سوم اشراف حاکم بر مکه، بود. محل تولد را قریه عَلقمیه در ینْبُع دانسته اند. وی در کودکی به حفظ قرآن و آموختن حدیث پرداخت. در منابع از زندگی او تا امارتش بر مکه، گزارشی در دست نیست.
wikihaj: ابوعزیز_قتادة_بن_ادریس