اتمام حجت

[ویکی فقه] پایان مرحله تبلیغ و بیان، در روند هدایت و ثبوت تکلیف و پایان گفت وگو و مناظره در برخورد با کافران را اتمام حجت گویند.
قرآن کریم در بیان مراحل هدایت، از مقطعی یاد می کند که حقیقت در آن، به طور کامل و روشن بر مردم آشکار شده و دیگر جای هیچ گونه شبهه و پرسشی باقی نمانده و هرگونه اعتراضی نامعقول و برخاسته از عناد و لجاجت است. اندیشه وران مسلمان بر این مقطع نام «اتمام حجّت» نهاده اند.
کاربرد اتمام حجت
این اصطلاح در حوزه های کلام، اصول فقه و فقه سیاسی با روی کردهای گوناگون کاربرد دارد.
اتمام حجت در قرآن
این تعبیر در قرآن به صراحت نیامده; امّا دسته های متعدّدی از آیات بر آن اشاره دارند:
آیات نافی هرگونه احتجاج و بهانه از سوی مردم پس از آشکاری راه هدایت، بی فایدگی عذرآوری هایشان، آیات بلاغ و بیان که به روشنی کامل پیام خداوند اشاره دارند و آیات بیان گر عدالت خداوند در عذاب گمراهان، آیات مشتمل بر تهدیدهای پیامبران، برخی تهدیدهای سیاسی و اجتماعی از سوی حاکمان الهی به دشمنان و مخالفان کافر و مشرک و آیات پرهیز دهنده پیامبر از هرگونه گرایش به خواسته های غیر الهی مردم و روی گردانی از فرمان های خداوند پس از آشکاری کامل آن ها بر حضرت.

[ویکی فقه] اتمام حجت (قرآن). اتمام حجت به معنای تمام کردن حجت بر خصم می باشد.
اتمام حجت به معنای دلیل روشن و اتمام حجت، تمام کردن حجت بر خصم است. منظور از اتمام حجت، پایان مرحله تبلیغ و احتجاج در روند هدایت و بیان تکلیف الهی است. این مدخل با مدخل های دیگری مانند احتجاج، انذار، تبلیغ، تحدی، تهدید، معجزه و موعظه ارتباط دارد که هر کدام در جایگاه الفبایی خود آمده است.
واژگان مورد استفاده
در قرآن کریم واژه هایی مانند: «بینه»، «بلاغ مبین»، «قرآن مبین»، «حجة»، «سلطان مبین»، «تبین»، «مبصرة»، «نذیر مبین»، «فصلنا»، «حقت»، «صرفنا» به نحوی بیانگر اتمام حجت هستند.
اهم عناوین
اتمام حجت انبیا؛ اتمام حجت خدا؛ اتمام حجت و عذاب؛ موانع تاثیر اتمام حجت.