اتیلن

/~etilen/

فرهنگ فارسی

گازی بی رنگ ودارای بوی زننده
( اسم ) گازیست بی رنگ کم رایحه و آنرا بوسیل. اخراج آب از الکل بوسیل. اسید سولفوریک بدست میاورند و آن در ترکیب گاز روشنایی داخل است . وزن مخصوص آن ۹۷ / .است .

فرهنگ معین

(اِ لِ ) [ فر. ] ( اِ. ) گازی است بی رنگ ، کم رایحه و آن را به وسیلة اخراج آب از الکل به وسیلة اسید سولفوریک به دست می آورند و آن در ترکیب گاز روشنایی داخل است . نشانة آن در شیمی ۴ H ۲ C و وزن مخصوص آن ۹۷/٠ است .

فرهنگ عمید

گازی بی رنگ، با بوی زننده، قابل اشتعال، و دارای شعلۀ بسیار که از تقطیر مواد آلی خصوصاً چربی ها به دست می آید و مادۀ اولیه در تهیۀ بسیاری از پلاستیک هاست.

دانشنامه عمومی

اتیلن یا اتن، ساده ترین هیدروکربن غیر اشباع بوده و اولین عضو از گروه آلکن ها است. فرمول شیمیایی آن C2H4 بوده، بین دو کربن - هیدروژن، ۱۱۷ درجه است. یعنی مقداری بسته تر از زاویه ۱۲۰ درجه که برای هیبریداسیون sp2 مناسب است. اتیلن گازی بیرنگ و آتش گیر به شمار می رود و در ترکیب نفت و گاز طبیعی یافت می شود. [ ۳]
در سال ۱۷۹۵، اتیلن را گاز اولفین می نامیدند. اولین سنتز ترکیبات اتیلن ( دی کلرو اتان ) در سال ۱۷۹۵ توسط شیمیدان هلندی انجام شد. در اواسط قرن ۱۹ به علت اینکه C2H4 یک هیدروژن از C2H5 اتیل کم داشت، پسوندهای ene ( از ریشه یونانی ) به آخر اتیل اضافه کرده و از آن به بعد گاز اولفین را اتیلن می نامند. تا سال ۱۸۵۲ در متون علمی واژه اتیلن استفاده می شد.
در سال ۱۸۶۶ «هافمن» شیمیدان آلمانی، سیستم نام گذاری هیدروکربن ها را بر پایه آلکان بنا نهاد. در این سیستم، هر هیدروکربنی که از آلکان مربوط دو هیدروژن کمتر داشت، آلکن با فرمول CnH2n و اگر چهار هیدروژن از آلکان مربوط کم داشت آلکین CnH2n - 2 نامیده می شود. طبق این نام گذاری، اتیلن به اتن تغییر نام یافت. انجمن بین المللی شیمیدان ها در سال ۱۸۹۲ این نام را وارد نامگذاری آیوپاک کردند و از آن تاریخ تا امروز، این نام در متون علمی و کتاب های درسی و … مورد استفاده قرار می گیرد. جرم مولکولی این ترکیب ۰۵/۲۸گرم بر مول و چگالی آن ۲۶/۱ گرم بر لیتر است. قابلیت انحلال آن 250mL در یک لیتر آب صفر درجه است. نقطه ذوب آن °41. 04K و نقطه جوش آن °169. 4K و حد انفجارش ۲٫۷ تا ۳۶٪ در هواست.
اتیلن در صنایع پتروشیمی با روش کراکینگ با بخار آب تولید می شود. در این فرایند هیدروکربن های گازی و محلول های سبک هیدروکربن حاصل از نفت به مدت بسیار کوتاه در دمای ۹۵۰–۷۵۰ درجه سانتی گراد حرارت داده می شوند. عموماً در این واکنش هیدروکربن های بزرگ به هیدروکربن های کوچک شکسته شده، هیدروکربن های اشباع با ازدست دادن هیدروژن به هیدروکربن های غیر اشباع تبدیل می شوند.
محصول این واکنش مخلوطی از انواع هیدروکربن هاست که اتیلن عمده ترین آن است. مخلوط را به وسیله متراکم سازی و تقطیر جز به جز جداسازی می کنند. روش های دیگر، هیدروژن دارکردن استیلن با استفاده از کاتالیزور و آبگیری از اتانول است.
آلکن ها به علت داشتن پیوند دوگانه در واکنش های افزایشی شرکت می کنند. هالوژن ها با اتیلن واکنش داده و تولید هالو اتان می کند. با افزودن آب به پیوند دوگانه اتانول تولید می شود، اما سرعت واکنش بدون حضور کاتالیزگر پایین است. در حضور کاتالیزگرهای فلزی نظیر پلاتین، نیکل و … و فشار بالا، اتیلن، هیدروژن دار شده، به اتان تبدیل می شود. اتیلن در حضور پراسیدها به اتواکسید که یک ترکیب حلقوی است تبدیل می شود. اتیلن در حضور رادیکال هایی که واکنش بسپارش را آغاز می کنند، به پلی اتیلن پلیمریزه می شود.
عکس اتیلنعکس اتیلنعکس اتیلن
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

اِتیلن
رجوع شود به:پلی

پیشنهاد کاربران

بپرس