اثبات بی اعتباری اقرار

[ویکی فقه] اعتبار اقرار از آن رو است که کاشف از حقیقت است و واقعیت را می نمایاند، از این رو اگر به وسیله ای اثبات گردد که مفاد اقرار بر خلاف حقیقت است، اقرار دیگر کاشف از واقع نخواهد بود و بدون اثر است. به همین جهت فقیهان اسلام در مواردی که حس ، عقل یا شرع به طور قطع بر کذب اقرار دلالت کند، اقرار را باطل و بی اعتبار دانسته اند، چنانکه کسی اقرار کند که زید فرزند او است، در حالی که اقرارکننده کوچکتر از زید یا همسال او باشد.
در فتاوای سبکی آمده است: «اگر قاضی به کذب اقرار از طریق حس یا عقل یا شرع قطعی علمی پیدا کند... به فساد اقرار حکم می شود».
اقرار در قانون مدنی ایران
قانون مدنی ایران در مادۀ ۱۲۷۶ به پیروی از فقه تصریح می کند: «اگر کذب اقرار نزد حاکم ثابت شود آن اقرار اثری نخواهد داشت». همچنین در مواردی که اقرار شرایط صحت را دارا نباشد، می توان بی اعتباری آن را اثبات کرد.
موارد بی اعتباری اقرار
در موارد ذیل می توان بی اعتباری اقرار را اثبات کرد:
← فقدان شرط صحت
...