اثیم


مترادف اثیم: بزهکار، تبهکار، خاطی، خطاکار، عاصی، عصیانگر، گناهکار، مجرم، مذنب، مقصر

لغت نامه دهخدا

اثیم. [ اَ ] ( ع ص ) گناهکار. ( منتهی الارب ). تبه کار. بزهکار. بزه مند. بزه گر. مذنب. مجرم. عاصی. ( منتهی الارب ). || دروغگوی. دروغزن. ( مهذب الاسماء ). || طعام الاثیم. رجوع به طعام... شود.

اثیم. [ اَ ] ( ع مص ) بسیار گناه کردن ( مبالغه است در مصدر ). ( منتهی الارب ).

اثیم. [ اَ ] ( اِخ ) لقب ابوجهل. ( منتهی الارب ).

اثیم. [ اَ ] ( اِخ ) لقب یزدجردبن بهرام نزد عرب. بزهکار.

فرهنگ فارسی

گناهکار، بزه کار، بزه گر
( صفت ) ۱- گناهکار تبه کار بزهمند بزه کار بزه گر مذنب مجرم عاصی . ۲ - دروغگوی دروغزن . ۳ - لقب ابوجهل ۴ - لقب یزد گرد پسر بهرام پادشاه ساسانی ( در نزد عرب ) بزه گر بزهکار.

فرهنگ معین

( اَ ) [ ع . ] (ص . ) گناهکار، بزه کار.

فرهنگ عمید

گناهکار، بزه کار.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی أَثِیمٍ: گناه پیشه
ریشه کلمه:
اثم (۴۸ بار)

جدول کلمات

گناهکار

پیشنهاد کاربران

طعَامُ الأَثِیمِ ( 44دخان )
غذای گنهکاران است .
اثیم از ماده اثم به معنی کسی است که بر گناه مداومت می کند و در این آیه منظور کفار لجوج و تجاوز کار و پر گناه است .
( تفسیر نمونه ج : 21 ص : 205 )
اثم: اثم در اصل به معنای اعمالی است که انسان را از رسیدن به ثواب دور می سازد. اثم به عمل زشتی گویند که باعث می شود نعمتی که قرار است به انسان برسد دیرتر برسد. اثیم به کسی گویند که کار همیشگی اش گناه است و اسیر عادات بدش شده است
اثیم از ماده اثم به معنی کسی است که بر گناه مداومت می کند .
اثیم از ماده اثم به معنی مجرم و گنهکار است ، صیغه مبالغه و معنی مبالغه را می دهد . ( تفسیر نمونه ج : 21 ص : 237 )
<ﺃﺛﻴﻢ> ﺍﺯ <ﺍِﺛﻢ> ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ( برگرفته از تفسیر نور استاد قرائتی ) .
ﻭَﻳْﻞٌ ﻟِّﻜُﻞِ ّ ﺃَﻓَّﺎﻙٍ ﺃَﺛِﻴﻢٍ ( آیه 7 جاثیه ) ﻭﺍﻱ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻛﺎﻓﺮ ﺩﺭﻭﻍ ﭘﺮﺩﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﻴﺸﻪ.
گناهکار

بپرس