اجل در امور اعتباری

[ویکی فقه] مقصود از آن سرآمد زمانی و مدّت معینی است که به واسطه قرارداد، برای امور اعتباری حاصل می شود؛ خواه به صورت قوانینی باشد که از سوی شارع وضع می شود؛ مانند عدّه طلاق و وفات، و خواه از ناحیه انسان ها وضع شده و شارع مقدس آن را جایز شمرده باشد؛ مانند اجل دَین.
امور اعتباری که قرآن، اجل را درباره آن ها به کار برده، عبارتند از:
← دَین
الاستبصار فیما اختلف من الاخبار؛ الامالی، طوسی؛ بحارالانوار؛ تاج العروس من جواهرالقاموس؛ ترجمه و تفسیر نهج البلاغه؛ تفسیرالصافی؛ تفسیر العیاشی؛ التفسیرالکبیر؛ التفسیرالمنیر؛ تفسیر نمونه؛ جامعه و تاریخ از دیدگاه قرآن؛ سفینة البحار و مدینة الحکم والآثار؛ الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیه؛ عیون الحکم والمواعظ؛ الفصول المهمّه فی اصول الائمه (علیهم السلام)؛ قاموس المفاهیم القرآنیه؛ کتاب الخصال؛ کتاب المزار؛ الکشاف؛ کشف المراد فی شرح تجریدالاعتقاد؛ لسان العرب؛ المجتنی من دعاء المجتبی؛ مجموعه آثار، استادمطهری؛ مستدرک الوسائل؛ المصباح المنیر؛ المصنف فی الاحادیث والآثار، ابن ابی شیبه؛ معارف قرآن؛ معانی الاخبار؛ معجم مقاییس اللغه؛ المیزان فی تفسیرالقرآن.