احباط صدقه

[ویکی فقه] از آیات قرآن کریم بر می آید که دو عامل سبب از بین رفتن و حبط عمل صدقه می گردد؛ یکی منت و دیگری آزار است که بعد از عمل صدقه ، عمل و اثر آن را نابود می کنند.
منت گذاردن در پی صدقه دادن موجب حبط آن می شود. «یا ایها الذین آمنوا لا تبطلوا صدقاتکم بالمن ...»«ای کسانی که ایمان آورده اید! بخششهای خود را با منت ... باطل نسازید!. ..»
آزاررسانی
اذیت و آزار بعد از صدقه دادن موجب حبط آن عمل می گردد. «یا ایها الذین آمنوا لا تبطلوا صدقاتکم بالمن و الاذی...»«ای کسانی که ایمان آورده اید! بخششهای خود را با منت و آزار ، باطل نسازید!. ..» اعمال ریاکارانه و انفاقهای آمیخته با منت و آزار که از دلهای سخت و قساوتمند سرچشمه می گیرد؛ صاحبانش هیچ بهره ای از آن نمیبرند و تمام زحماتشان بر باد میرود.