احترام به قران

[ویکی اهل البیت] احترام به قرآن. احترام به قرآن به معنای بزرگداشت قرآن می باشد. آیاتی از قرآن به مجد و عظمت آن اشاره دارد و در آیاتی به لزوم حفظ حرمت آن تاکید شده است
از نگاه قرآن برخی از امور، لایق احترام بوده و خداوند متعال این امور را خود مورد احترام قرار داده­ و مقدس شمرده است؛از جمله: احترام به کعبه، مسجدالحرام، مسجد اقصی، مقام ابراهیم و احترام به خود قرآن.
احترام به قرآن در آیات مختلفی اشاره شده که به طور کلی این آیات به دو گروه تقسیم می­شوند: آیاتی که قرآن را با عظمت و بزرگی یاد می­کنند و آیاتی که از آداب بزرگداشت قرآن سخن گفته و به صراحت، ضرورت حفظ حرمت آن را بیان می­کنند.
خداوند متعال در هر آیه­ای که از خود قرآن سخن گفته، قرآن را با عظمت یاد کرده است. از جمله، آیاتی که قرآن را با صفت مجید ذکر کرده است: «ق وَالْقُرْءَانِ الْمَجِیدِ» قاف، سوگند به قرآن مجید.
از این آیه دو نکته بدست می­آید: اول این که حروف مقطعه در آغاز سوره برای بیان عظمت و بزرگی قرآن است و دوم این که "مجید" از ماده "مجد" به معنی شرافت گسترده است. از آنجا که قرآن عظمت و شرافتی بی پایان دارد، کلمه­ی "مجید" از هر نظر سزاوار آن است؛ ظاهرش زیبا، محتوایش عظیم، دستوراتش عالی و برنامه هایش آموزنده و حیاتبخش است.
و در جای دیگر می­فرماید: «بَلْ هُوَ قُرْءَانٌ مجَّید» (این آیات، سحر و دروغ نیست) بلکه قرآن با عظمت است.
صفت مجید برای قرآن جهت بیان رفعت مقام، قدرت نفوذ و پایداری آنست .