[ویکی فقه] «شمس الدین احمد افلاکی عارفی»، از شاگردان و مریدان شیخ جلال الدین عارف، نواده جلال الدین محمد مولوی و مؤلف کتاب «مناقب العارفین» می باشد.
کتاب مناقب العارفین با اینکه از جهت اشتمال بر احوال مشایخ سلسله مولویه و خاندان جلال الدین مولوی دارای اهمیت و فواید بسیار است، اما از زندگانی مؤلف اطلاعات چندانی به دست نمی دهد. اینکه ثاقب دده، نام پدر او را اخی ناطور نوشته است، درست نمی نماید، زیرا اخی ناطوری که افلاکی در مناقب العارفین از او یاد کرده و ظاهرا مستند ثاقب دده بوده، نمی تواند پدر او باشد، زیرا که وی در زمان حیات جلال الدین مولوی، بیش از ۱۰۰ سال داشته است.افلاکی به سبب دلبستگی بسیار به شیخ خود، عارف چلبی، به عارفی معروف شد. پدر او به دربار ازبک خان، فرمانروای آلتین اردو وابسته بود و در شهر «سرای» درگذشت. به گفته ثاقب دده، افلاکی در قونیه به دنیا آمده و چون وفات او در ۷۶۱ ق بوده است و استادان و پیرانش به اوایل سده ۸ ق تعلق داشته اند، می توان گفت که ولادت او در اواخر سده ۷ و در حدود ۶۹۰ ق روی داده است. وی از بدرالدین تبریزی، معمار آرامگاه مولانا که در نجوم ، رقوم، هندسه ، کیمیا و نیز سحر دست داشت، کسب دانش کرد و به مجالس سلطان ولد، فرزند مولانا، نیز راه یافت و در صرف ، نحو ، عرفان و حکمت ، به مقام استادی رسید. او خود می گوید که نزد سراج الدین مثنوی خوان، عبدالمؤمن توقاتی و نظام الدین ارزنجانی نیز به فراگیری علوم پرداخته است.
کتاب مناقب العارفین با اینکه از جهت اشتمال بر احوال مشایخ سلسله مولویه و خاندان جلال الدین مولوی دارای اهمیت و فواید بسیار است، اما از زندگانی مؤلف اطلاعات چندانی به دست نمی دهد. اینکه ثاقب دده، نام پدر او را اخی ناطور نوشته است، درست نمی نماید، زیرا اخی ناطوری که افلاکی در مناقب العارفین از او یاد کرده و ظاهرا مستند ثاقب دده بوده، نمی تواند پدر او باشد، زیرا که وی در زمان حیات جلال الدین مولوی، بیش از ۱۰۰ سال داشته است.افلاکی به سبب دلبستگی بسیار به شیخ خود، عارف چلبی، به عارفی معروف شد. پدر او به دربار ازبک خان، فرمانروای آلتین اردو وابسته بود و در شهر «سرای» درگذشت. به گفته ثاقب دده، افلاکی در قونیه به دنیا آمده و چون وفات او در ۷۶۱ ق بوده است و استادان و پیرانش به اوایل سده ۸ ق تعلق داشته اند، می توان گفت که ولادت او در اواخر سده ۷ و در حدود ۶۹۰ ق روی داده است. وی از بدرالدین تبریزی، معمار آرامگاه مولانا که در نجوم ، رقوم، هندسه ، کیمیا و نیز سحر دست داشت، کسب دانش کرد و به مجالس سلطان ولد، فرزند مولانا، نیز راه یافت و در صرف ، نحو ، عرفان و حکمت ، به مقام استادی رسید. او خود می گوید که نزد سراج الدین مثنوی خوان، عبدالمؤمن توقاتی و نظام الدین ارزنجانی نیز به فراگیری علوم پرداخته است.