احمد بن حسن مجتبی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] احمد، فرزند امام مجتبی علیه السلام و از شهدای کربلا است.
مادرش امّ بِشر، دختر ابومسعود انصاری است.
حضور در کربلا
او شانزده یا نوزده ساله بود که همراه مادر و برادرش حضرت قاسم علیه السلام و دو خواهرش امُ الحسن و امُ الخیر از مدینه با امام حسین علیه السلام به کربلا آمد. هنگامی که جنگ در بعد از ظهر عاشورا شدّت یافت و احمد فریاد استغاثه اباعبدالله علیه السلام را شنید پس از برادرش قاسم عازم میدان شد. درگیری شدید وی با دشمن باعث هلاکت جمع زیادی از آنان گردید و در حالی که از شدّت تشنگی چشمهایش به گودی می رفت به خیمه بازگشت و گفت:«ای عمو! آیا آبی هست که جگرم را خنک کنم و در مقابل دشمن نیرومند گردم؟ امام حسین علیه السلام فرمود: کمی صبر کن تا جدّت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم تو را سیراب کند که پس از آن هرگز تشنه نشوی.»احمد به اشتیاق شهادت و دیدار با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بار دیگر به میدان رفت و گروه زیادی را به خاک افکند و در مقابل دیدگان مادر و خواهرانش با تیر منقذ بن نعمان عبدی به درجه شهادت نایل گردید.
رجز احمد در عاشورا
او در حال نبرد چنین رجز می خواند:انّی انا نَجْلُ الْامامِ بنِ علیاضْرِبُکُمْ بِالسَیْفِ حَتّی یَعْذِلَ نَحْنُ وَبَیْتُ اللَّه اوْلی بِالنّبیِاطْعَنُکُمْ بِالرَّمْحِ وَسَطَ القَسْطَلِ اصْبِرْ قَلیلًا فالْمُنی بَعْدَ الْعَطَشِفَانَّ روحی فی الْجَهادِ مُنکَمِشٌ لا ارْهَبُ الْموتَ اذْ الْموتُ وَحَشولَمْ اکُنْ عِنْدَ اللِّقاءِ ذارَعَشٍ من پسر امامی هستم که فرزند علی علیه السلام است. چنان با شمشیر شما را می زنم که ملامت شوید.سوگند به خانه خدا که ما به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سزاوارتریم. من میان گرد و غبار با نیزه، شما را می زنم.(ای نفس!) اندکی شکیبا باش که پس از تشنگی زمان رسیدن به آرزوها فرامی رسد. به راستی روحم در جهاد شتابان است. با این که مرگ وحشت آور است از آن نمی ترسم. و به هنگام مرگ -یا در مقابله با حریف- نمی لرزم.
احمد یا ابوبکر؟
...

پیشنهاد کاربران

بپرس