احمد بن حسین بیهقی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بِیْهَقی، ابوبکر احمد بن حسین بن علی خسروجردی (۳۸۴-۴۵۸ق/۹۹۴-۱۰۶۶م)، محدث نامی اهل سنت که تلاش داشت پیوندی میان تعالیم مذهب شافعی و کلام اشعری با مکتب اصحاب حدیث برقرار سازد.
بیهقی در ۳۸۴ در خسروجرد به دنیا آمد. اصل خاندان او از شامکان نیشابور بود و خود در بیهق تولد یافت.
دوران تحصیل علم
بیهقی از کودکی به تحصیل علم و حفظ احادیث مبادرت کرد و از پانزده سالگی نزد «محمد بن حسین علوی» (متوفی ۴۱۰) به فراگیری حدیث پرداخت. همچنین وی در حدیث از شاگردان بزرگ و برجسته حاکم نیشابوری بود، اگر چه گفته اند که در انواع دانش های دیگر بر وی برتری داشته است. او از حاکم، بیش از دیگر مشایخ خود نقل خبر کرده است. بیهقی برای فراگیری علوم و حدیث به شهرهای متعددی در خراسان، عراق، حجاز و جبال سفر کرد. و از اساتید بسیاری علم آموخت.
اساتید بیهقی
شمار شیوخ و اساتید وی را افزون از صد تن دانسته اند که همگی از بزرگان قرن چهارم و نیمه اول قرن پنجم بودند. فقه را از «ابوالفتح ناصر بن حسین عمری» (متوفی ۴۴۴) و «ابوالقاسم فورانی»، که خود شاگرد بیهقی در علم حدیث بود، فرا گرفت. از دیگر اساتید و مشایخ او می توان از اینان نام برد:أبوعبدالرحمان سُلَمی (۳۰۳ـ۴۱۲)، مؤلف «طبقات الصوفیه»؛عبدالملک بن أبی عثمان خرکوشی نیشابوری (متوفی ۴۰۷)، مؤلف «شرف النّبی»؛سهل بن محمد صعلوکی (متوفی ۴۰۴)؛ابن فورک انصاری اصفهانی (۳۳۲ـ۴۰۶)، فقیه، مفسّر، اصولی، ادیب و نحوی و رجالی مشهور.
نشر دانش
...

پیشنهاد کاربران

بپرس