[ویکی اهل البیت] شیخ ابو جعفر، احمد بن محمد بن خالد بن عبد الرحمن بن محمد بن علی برقی، از راویان حدیث و از علمای بزرگ شیعه در قرن سوم و یکی از اصحاب امام جواد و امام هادی علیه السلام است. او در فنون مختلفی تبحر داشت و تالیفات زیادی داشته است. از او کتاب المحاسن بر جای مانده است.
احمد در روستای «برق رود» از توابع شهر قم به دنیا آمد.او اصالتاً از کوفه است. جد بزرگ او محمد بن علی از یاران زید بن علی بن الحسین علیهما السلام بود که در برابر حکومت ظلم و ستم بنی امیه قیام کرده و در زندان یوسف بن عمر به شهادت رسید. خالد، پدر بزرگ احمد در حالی که کودکی خردسال بود همراه پدرش عبد الرحمن بن محمد از کوفه آواره شدند و به شهر قم پناه آوردند. شهر قم در آن زمان پناهگاه شیعیان بود و بسیاری از روات بزرگ شیعه در این شهر زندگی می کردند.
احمد دوران جوانی را در محضر پدر بزرگوارش محمد بن خالد برقی، که خود از شخصیت های بزرگ شیعه و از مشایخ روایت و شخصیتی مورد اطمینان نزد امام موسی کاظم و امام رضا علیهما السلام بود به کسب علم پرداخت.
وی از شخصیت های برجسته راویان شیعه در قرن سوم هجری به شمار می آید و بسیاری از احادیث شیخ صدوق و شیخ کلینی به ایشان برمی گردد.
همانگونه که محدث نوری می فرماید:« شیخ طوسی و نجاشی احمد را توثیق کرده اند و او را مورد اطمینان دانسته اند». او از ارزشمندترین راویان شیعه به شمار می آید و بسیاری از علما و فقهای بزرگ شیعه که مجموعه های روایتی نگاشته اند از او روایت نقل کرده اند.
برقی مطابق با آنچه رجالیون آورده اند از اصحاب امام جواد(ع) و امام هادی(ع) است ولی در منابع موجود حدیثی که بدون واسطه از این دو بزرگوار نقل کرده باشد به چشم نمی خورد. شیخ کلینی در کتاب شریف کافی حدیثی از احمد، بدون واسطه از امام رضا نقل کرده، ولی این حدیث در اصطلاح اهل رجال مرسل نامیده میشود؛ یعنی واسطه ای بوده که ذکر نشده است، زیرا چنانچه گذشت احمد متولد سال 200 است و شهادت امام رضا(ع) در 203 اتفاق افتاد پس به طور طبیعی این راوی نمی تواند از آن بزرگوار حدیث شنیده باشد.
ابوعلی واسطی، سعد بن سعد، ابو ایوب مدائنی، ابوخزرج انصاری، ابوسلیمان حذاء جبلی، پدرش، ابن فضال، ابن محبوب، احمد بن محمد ابی نصر، صفوان بن یحیی، عبدالعزیز بن مهتدی و عبدالعظیم حسنی.
برخی از بزرگان عناوین کتاب های خود را نیز از او گرفته اند مانند: ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، علل الشرایع، قرائن و خصال.
احمد در روستای «برق رود» از توابع شهر قم به دنیا آمد.او اصالتاً از کوفه است. جد بزرگ او محمد بن علی از یاران زید بن علی بن الحسین علیهما السلام بود که در برابر حکومت ظلم و ستم بنی امیه قیام کرده و در زندان یوسف بن عمر به شهادت رسید. خالد، پدر بزرگ احمد در حالی که کودکی خردسال بود همراه پدرش عبد الرحمن بن محمد از کوفه آواره شدند و به شهر قم پناه آوردند. شهر قم در آن زمان پناهگاه شیعیان بود و بسیاری از روات بزرگ شیعه در این شهر زندگی می کردند.
احمد دوران جوانی را در محضر پدر بزرگوارش محمد بن خالد برقی، که خود از شخصیت های بزرگ شیعه و از مشایخ روایت و شخصیتی مورد اطمینان نزد امام موسی کاظم و امام رضا علیهما السلام بود به کسب علم پرداخت.
وی از شخصیت های برجسته راویان شیعه در قرن سوم هجری به شمار می آید و بسیاری از احادیث شیخ صدوق و شیخ کلینی به ایشان برمی گردد.
همانگونه که محدث نوری می فرماید:« شیخ طوسی و نجاشی احمد را توثیق کرده اند و او را مورد اطمینان دانسته اند». او از ارزشمندترین راویان شیعه به شمار می آید و بسیاری از علما و فقهای بزرگ شیعه که مجموعه های روایتی نگاشته اند از او روایت نقل کرده اند.
برقی مطابق با آنچه رجالیون آورده اند از اصحاب امام جواد(ع) و امام هادی(ع) است ولی در منابع موجود حدیثی که بدون واسطه از این دو بزرگوار نقل کرده باشد به چشم نمی خورد. شیخ کلینی در کتاب شریف کافی حدیثی از احمد، بدون واسطه از امام رضا نقل کرده، ولی این حدیث در اصطلاح اهل رجال مرسل نامیده میشود؛ یعنی واسطه ای بوده که ذکر نشده است، زیرا چنانچه گذشت احمد متولد سال 200 است و شهادت امام رضا(ع) در 203 اتفاق افتاد پس به طور طبیعی این راوی نمی تواند از آن بزرگوار حدیث شنیده باشد.
ابوعلی واسطی، سعد بن سعد، ابو ایوب مدائنی، ابوخزرج انصاری، ابوسلیمان حذاء جبلی، پدرش، ابن فضال، ابن محبوب، احمد بن محمد ابی نصر، صفوان بن یحیی، عبدالعزیز بن مهتدی و عبدالعظیم حسنی.
برخی از بزرگان عناوین کتاب های خود را نیز از او گرفته اند مانند: ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، علل الشرایع، قرائن و خصال.
wikiahlb: احمد_بن_محمد_بن_خالد_برقى