اخباریون

[ویکی فقه] اخباریون به گروهی از علمای امامیه ، معتقد به حرمت اجتهاد و انحصار منابع احکام در سنت معصومین (علیهم السلام) اطلاق می شود.
اخباریون، گروهی از علمای امامیه هستند که اجتهاد را حرام شمرده و تنها راه دست رسی به احکام شرع را سنت پیامبر (صلی الله علیه وآله)و امامان معصوم(علیهم السلام) می دانند و به همین خاطر رجوع مستقیم به قرآن و استفاده از عقل و اجماع را برای شناخت احکام جایز نمی دانند، زیرا اعتقاد دارند قرآن را «مخاطبان آن (مَن خُوطِبَ به) می فهمند و مخاطبان اصلی قرآن، معصومان (علیهم السلام)هستند؛ بنابراین، آنان می توانند به طور مستقیم از قرآن بهره بگیرند، اما دیگران، چون مخاطب اصلی قرآن نبوده و با زبان آن آشنا نیستند، قرآن برای آنها حجیت ندارد.
اعتقادات اخباریون
به نظر این گروه اجماع نیز اگر بر مبنای کشف از قول معصوم (علیه السلام)، حجت باشد، حجیت آن به سنت بر می گردد و اگر کاشف از قول معصوم (علیه السلام) نباشد، حجت نیست. حکم عقل نیز در صورتی که دارای مبدأ حسی یا قریب به حس نباشد، حجیت ندارد، زیرا عقل نمی تواند فلسفه احکام و مصالح و مفاسد واقعی مسایل شرعی را درک کند.
پیشینه
مرام اخباری گری به طور رسمی، از اوایل قرن یازدهم هجری و با ریاست « میرزا محمد امین استرآبادی » صاحب کتاب « الفوائد المدنیة » به وجود آمد، هر چند نشانه هایی از اخباری گری از زمان های دورتر در کلمات گروهی از محدثان به چشم می خورد. بعد از استرآبادی، ریاست این فرقه را « شیخ یوسف بحرانی » به عهده گرفت.استرآبادی تلاش زیادی را برای اثبات و گسترش دیدگاه و مسلک خود آغاز کرده بود و در نتیجه، زمان زیادی نگذشت که مرام او گسترش چشمگیری یافت.در عراق، بزرگانی با موقعیت اجتماعی بالا، به مرام او پیوستند و شهر مقدس کربلا به صورت مرکز نشر اخباری گری و پایگاه اصلی طرفداران این نظریه در آمد. در این روزگار، مجتهدان و فقهایی که به مرام اخباری گری اعتقاد نداشتند، در نظر مردم بی اعتبار و فاقد جایگاه اجتماعی بودند. همچنین، نوع برخورد اخباری ها با مجتهدان بسیار شدید و بدبینانه بود و آنان تمام امکانات خود را برای ستیز با فقها به کار می بردند. این جریان ادامه داشت تا آن که شخصیتی چون مرحوم « وحید بهبهانی » در صحنه مباحثات علمی ظاهر گشت و با روی کار آمدن او، اخباری گری شکست خورده و منزوی گردید.
معنای کلمه اخباری
...