اخلاق الهی

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] یکی از شاخه های اخلاق که مهم ترین آن هم می باشد: رابطه ی انسان با خداوند است یعنی اخلاق الهی. شاید بتوان گفت شاخه های دیگر اخلاق همه تحت تاثیر این شاخه می باشند و موفقیت یا عدم موفقیت در اخلاق الهی موفقیت یا شکست انسان در روابط دیگر اخلاقی را به دنبال دارد.
بر اساس براهین اقامه شده، خالقی برای این مخلوقات وجود دارد و بر اساس خمیرمایه ی خلقتی که در وجود انسان ها قرار داده است (فطرت) وجود کششی به سمت پرستش موجود برتر و میل حرکت به سوی او در وجود همه هست به خاطر همین هدف خلقت را عبودیت این خالق و خداوند دانسته اند زیرا که عبودیت او غیر از این که نفعی برای ذات مقدسش ندارد، همه ی سود آن برای بندگان است و این سود همان صعود و رسیدن به کمال انسانیت است که آن متصف شدن به صفات عالیه و کمالیه و دور شدن از رذائل و پستی هاست یعنی همان همانند خداوند متعال شدن است.
در این رابطه هم علم اخلاق دست بکار شده و آن روابطی را که مربوط به حیطه ی انسان و خداوند می شود شناسایی کرده و بایدها و نبایدها در این مورد را نشان می دهد تا آن هایی که قصد سیرلی الله را دارند، سرگردان نمانده و با عمل به این بایدها و نبایدها خویشتن خود را به صفات عالیه مزین کرده و از لوث رذائل پاک نمایند تا آرام آرام با سیر صعودی قله های کمال و سعادت را طی کرده و هر روز ضعف ها ونقصان های خود را از بین ببرند و الهی شوند. (جواهر السنیه فی الاحادیث القدسیه/ شیخ حر عاملی)
«عبدی اطعنی حتی اجعلک مثلی؛ بنده ی من، مرا اطاعت کن تا تو را مثل خودم کنم».
مسائلی که در این شاخه مطرح می شود:

پیشنهاد کاربران

بپرس