ادات تفسیر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] " تفسیر " مصدر باب "تفعیل" از ماده ی "فسر" و در لغت به معنای توضیح و شرح دادن است. (فَسَرالشیءَ یفسِرُه و یَفسُرُه فَسراً: أبانه و التّفسیرُ مثله.)
«ادات تفسیر» یا « مفسره » اداتی است که جمله ماقبل خود را تفسیر می کند؛ مانند: «ان»؛ در صورتی که قبل و بعد از آن، جمله باشد، و در جمله قبل، معنای قول وجود داشته باشد.
در اصطلاح نحو
در اصطلاح نحو "تفسیر" عبارت است از تبیین و توضیح ابهام موجود در کلام با ادات مخصوص؛ این ادات که در وسط کلام واقع می شوند "ادات تفسیر" نام داشته و عبارتند از: "أیْ"، "أنْ" و "إذا". (اذا" بر طبق نظر بعضی از ادیبان از "ادات تفسیر" است به عنوان مثال "أیْ" در مثال «هذا عسجُدٌ أیْ ذَهَبٌ» حرف تفسیر بوده و بر تفسیر و توضیح کلمه ی "عسجُد" به کمک کلمه ی "ذهبٌ" دلالت دارد.
وجه نامگذاری
معنای لغوی تفسیر (توضیح و شرح دادن) در معنای اصطلاحی آن لحاظ شده است به این بیان که متکلم، ابهام موجود در کلام را با ادات مخصوص، تبیین و توضیح می دهد. البته باید دقت داشت که با توجه به قید "ادات مخصوص" در تعریف اصطلاحی، معنای لغوی اعمّ از معنای اصطلاحی بوده و شامل شرح و توضیح دادن به غیر ادات مخصوص (همچون جمله فعلیه "فسّرت") نیز می شود
جایگاه
...

پیشنهاد کاربران

بپرس