ادب اموز


معنی انگلیسی:
humane

لغت نامه دهخدا

( ادب آموز ) ادب آموز. [ اَ دَ ] ( نف مرکب ) ادیب. ( نصاب ). استاد. معلم :
ادیب را ادب آموز دان ، ادب فرهنگ.
( نصاب ).
|| شاگرد. متعلم. که ادب فراگیرد :
چشم دیوانه نگاهان ادب آموز شده ست
آن چه شرم است که با لیلی صحرائی ماست.
صائب.

فرهنگ فارسی

( ادب آموز ) ( اسم صفت ) ۱ - ادیب استاد معلم . ۲ - شاگرد متعلم آنکه ادب فرا گیرد .
ادیب استاد شاگرد

فرهنگ عمید

( ادب آموز ) ۱. آن که علم ادب درس می دهد، آن که درس ادب و اخلاق می دهد.
۲. استاد، معلم.
۳. کسی که ادب فرامی گیرد، شاگرد، متعلم.

پیشنهاد کاربران

بپرس