ادیب
/~adib/
مترادف ادیب: ادب شناس، بافرهنگ، دبیر، سخندان، سخن سنج، سخن شناس، سخن فهم، شاعر، فرهنگ پرور، فرهیخته، نویسنده
برابر پارسی: سخنگو، دانشمند
معنی انگلیسی:
فرهنگ اسم ها
معنی: با ادب، با فرهنگ، زیرک، سخن شناس، نگاهدارنده ی حد همه چیز، دانشمند، خداوند ادب، آن که در علوم ادبی تخصص دارد، متخصص ادبیات، سخن دان، ( در قدیم ) آراسته به ارزش های اخلاقی، آداب دان، ( اَعلام ) ادیب پیشاوری: [، شمسی]، ادیب و شاعر فارسی زبان متولد پیشاور، متخلص به ادیب، که در ایران به تدریس فلسفه و ادبیات پرداخت و جمعی از ادیبان ایران شاگرد او بودند، ( در اعلام ) ادیب پیشاوری ادیب و شاعر ( هـ ق )، معلم، مربی
برچسب ها: اسم، اسم با ا، اسم پسر، اسم عربی
لغت نامه دهخدا
آنکو عمید رفت ز خانه
آنکو ادیب رفت بمکتب.
مسعودسعد.
ملاحظه ادب بسیار کردی که مردی سخت فاضل و ادیب بود. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 683 ). بوبکر هم فاضل و ادیب و نیکو خط و مدتی بدیوان ما بماند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 274 ). بومنصور فاضل و ادیب و نیکو خط بود. ( تاریخ بیهقی ص 274 ). آهسته و ادیب و فاضل و معاملت دان بود. ( تاریخ بیهقی ص 382 ). || آموزنده ادب. فرهنگ آموز. ادب آموز. ( نصاب ) : تا چنان شد که ادیب خویش راکه ویرا بسالمی گفتندی امیرمسعود گفت... ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 106 ).گر شود بیمار دشمن با طبیب
ور کند کودک عداوت با ادیب.
مولوی.
|| دبیر. || رسم دان : جرعه بر خاک همی ریزیم از جام شراب
جرعه بر خاک همی ریزند مردان ادیب.
منوچهری.
ج ، اُدَباء.- ادیب شدن ؛ اَدابة. ( تاج المصادر بیهقی ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - زیرک نگاهدارند. حد هر چیز . ۲ - فرهنگ ور با فرهنگ فرهنگی دانشمند هنرمند خداوند ادب سخندان . ۳ - آموزند. ادب فرهنگ آموز ادب آموز . ۴ - دبیر . ۵ - رسم دان آداب دان . جمع : ادبائ .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. سخن سنج، سخن دان.
۳. بافرهنگ.
۴. [قدیمی] دبیر، معلم.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] ادیب، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و از الفاظ مدح راوی می باشد.
دانشمندان علوم حدیث الفاظ مدح را به سه دسته تقسیم کرده اند: دسته اول الفاظی هستند که در قوت سند دخالت دارد؛ دسته دوم الفاظی می باشند که در قوت متن دخالت دارند؛ دسته سوم الفاظی هستند که مفید هیچ یک از آن دو نیستند.
معنای ادیب
در مورد این که مراد از ادیب چیست و این که از کدام دسته به حساب می آید اختلاف دارند: ۱- اگر منظور تادّب به آداب شرعی باشد سخن وجیهی است که آن را از دسته اول بدانیم که در قوت سند دخالت دارند. شاید بتوان گفت که مشعر به وثاقت است؛ ۲- اگر منظور عالم به نحو باشد در این که از کدام دسته است، گفته اند: لااقل در قوت متن دخالت دارد، و احتمال دارد که در قوت سند نیز دخالت داشته باشد. برخی هم گفته اند: "ادیب" فقط دلالت بر فضیلت در علم نحو دارد اما نه دلالت بر قبول روایت دارد و نه مفید حسن و قوت آن است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است: • بروجردی، سیدعلی، طرائف المقال. • بهبهانی، وحید، فوائد الحائریه. • مامقانی، عبدالله، مستدرکات مقباس الهدایه. • مازندرانی، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال. • صدر، سیدحسن، نهایة الدرایه.
دانشمندان علوم حدیث الفاظ مدح را به سه دسته تقسیم کرده اند: دسته اول الفاظی هستند که در قوت سند دخالت دارد؛ دسته دوم الفاظی می باشند که در قوت متن دخالت دارند؛ دسته سوم الفاظی هستند که مفید هیچ یک از آن دو نیستند.
معنای ادیب
در مورد این که مراد از ادیب چیست و این که از کدام دسته به حساب می آید اختلاف دارند: ۱- اگر منظور تادّب به آداب شرعی باشد سخن وجیهی است که آن را از دسته اول بدانیم که در قوت سند دخالت دارند. شاید بتوان گفت که مشعر به وثاقت است؛ ۲- اگر منظور عالم به نحو باشد در این که از کدام دسته است، گفته اند: لااقل در قوت متن دخالت دارد، و احتمال دارد که در قوت سند نیز دخالت داشته باشد. برخی هم گفته اند: "ادیب" فقط دلالت بر فضیلت در علم نحو دارد اما نه دلالت بر قبول روایت دارد و نه مفید حسن و قوت آن است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است: • بروجردی، سیدعلی، طرائف المقال. • بهبهانی، وحید، فوائد الحائریه. • مامقانی، عبدالله، مستدرکات مقباس الهدایه. • مازندرانی، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال. • صدر، سیدحسن، نهایة الدرایه.
wikifeqh: ادیب
مترادف ها
عضو فرهنگستان، محقق، ادیب، دانشمند، خردمند، دانشور، پژوهشگر، دانش پژوه، اهل تتبع، شاگرد ممتاز
منشی، نویسنده، ادیب، اهل قلم
ادیب، نویسنده شعر و اثارادبی زیبا
ادیب
ادیب، دانشمند
ادیب، کتاب فروش، اهل تحقیق و تتبع
ادیب، دانشمند نما
ادیب، ادبی، کتابی، ادیبانه، ادبیاتی، وابسته به ادبیات
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
سخنور
فرهنگ ور. [ ف َ هََ وَ ] ( ص مرکب ) ادیب . ( مهذب الاسماء ) ( یادداشت بخط مؤلف ) . فرهنگی . فرهنگ دان . رجوع به فرهنگ شود.
ادیب : /adib/ ادیب اسم پسر ( عربی ) . ادیب به معنی : 1 - زیرک، 2 - نگاهدارنده ی حد همه چیز؛ 3 - بافرهنگ، دانشمند؛ 4 - خداوند ادب؛ 5 - آن که در علوم ادبی تخصص دارد، متخصص ادبیات، سخن دان، سخن شناس؛ 6 -
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
( در قدیم ) آراسته به ارزش های اخلاقی، آداب دان؛ 7 - ( اَعلام ) ادیب پیشاوری: [1222 - 1309 شمسی]، ادیب و شاعر فارسی زبان متولد پیشاور، متخلص به ادیب، که در ایران به تدریس فلسفه و ادبیات پرداخت و جمعی از ادیبان ایران شاگرد او بودند.
کسی که ادبیاتش عالی است
مفرد ادبا
سخندان
مفرد ادبا
سخندان
کسی که ادبیاتش عالی است
جمع ادبا
سخندان
جمع ادبا
سخندان
سخن ور
سخن شناس
زبان شناس
سخن مند ( همچون هنرمند )
سخن دان ( سخن داننده )
سخن شناس
زبان شناس
سخن مند ( همچون هنرمند )
سخن دان ( سخن داننده )
سخندان . مفرد اُدبا
ادب دهنده، سرشار ادب، دانشمند، صاحب ادب
دانشمند. سخنور
فاضل
سرشار آدب و معرفت
ادب دهنده
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٣)