ارتش اشکانی از زمان آغاز شدن شاهنشاهی اشکانی تشکیل شد و دارای ساختاری فئودالی ( ملوک الطوایفی ) بود.
سازمان ارتش اشکانی دارای ضعف مرکز بود. سپاه اشکانی از تربیت نظامی و صفوف متشکل، متمرکز و سازمان یافته ترکیب نمی یافت. در نبردها سپاه دولت اشکانی از سربازانی تشکیل می شد که زیر دست آزادگان و فرمانروایان محلی هر کدام از گوشه ای از کشور به درگاه شاه می آمدند و بیشتر به فرمانروایان محلی خود وفادار بودند تا به شاه. این جوهر فئودالی و نداشتن نظام فرماندهی متمرکز در نبردهای اشکانیان با رومیان و به خصوص در دوره هایی که دچار جنگ های داخلی بودند تأثیرگذار بود. بسیاری این شیوهٔ سازماندهی را به خاطر پیشینهٔ تاریخی و زندگی قبیله ای و دشت نشینی اشکانیان می دانند.
اشکانیان نخست روش جنگی سلوکیان را به کار بستند و پیاده نظامی سنگین اسلحه و سواره نظامی مرتب پدید آوردند. یکی از دلایل این کار استفادهٔ اشکانیان از سربازان مزدور در نبردها بود. در تاریخ آمده است که مهرداد یکم ششمین شاه اشکانی که وی را بانی عظمت و اقتدار دولت اشکانی پیروزی های خود را مرهون استفاده از این روش بود. ولی اشکانیان به زودی این روش را کنار گذاشته و شیوهٔ دیرینهٔ خود را به کار بردند. در این شیوه پیاده نظام تنها برای نبرد در بلندی ها استفاده می شد و سواره نظام نیروی اصلی سپاه را تشکیل می داد. سواره نظام اشکانی به نیزه داران سبک اسلحه و سواران سنگین اسلحه ( کاتافراکت ) تقسیم می شدند. سواران سبک اسلحه ماهرترین تیراندازان زمان خود بودند. سواران سنگین اسلحه زرهی داشتند که سرتاپای ایشان را می پوشانید و اسبانشان نیز چنین زرهی داشتند. از آن ها برای درهم شکستن صفوف دشمن و از سواران سبک اسلحه برای پشتیبانی و تیراندازی از دور استفاده می شد. شیوهٔ مخصوص اشکانیان و به خصوص سواران سبک اسلحهٔ ایشان شیوهٔ جنگ و گریز بود. اگر دشمن ایشان را تعقیب می کرد یا فشار خود را بیشتر می کرد نیزه داران اشکانی از مقابل آن ها گریخته، صفوق خود را می گستردند و شاخه شاخه می شدند. این کار دشمن را تحریک به تعقیب کردن آن ها می کرد و دشمن به ناچار در جهات مختلف به دنبال آن ها می تاخت. به این شکل سپاه دشمن پراکنده می شد و تیراندازان اشکانی در حال گریز از پس شانه به سوی دشمن تیر می انداختند. چون به این ترتیب دشمن پراکنده و ضعیف می شد بازگشته و آغاز به حمله می کردند. به خاطر این که برد کمان های اشکانی بیشتر از کمان های دشمنانشان بود در هنگام تیراندازی متقابل تیرهای دشمن به سواران اشکانی نمی رسید ولی کمانداران اشکانی به راحتی دشمن را هدف قرار می دادند. در آن زمان و به خصوص در نزد رومیان تیراندازی اشکانی مفهومی هراس انگیز یافته بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسازمان ارتش اشکانی دارای ضعف مرکز بود. سپاه اشکانی از تربیت نظامی و صفوف متشکل، متمرکز و سازمان یافته ترکیب نمی یافت. در نبردها سپاه دولت اشکانی از سربازانی تشکیل می شد که زیر دست آزادگان و فرمانروایان محلی هر کدام از گوشه ای از کشور به درگاه شاه می آمدند و بیشتر به فرمانروایان محلی خود وفادار بودند تا به شاه. این جوهر فئودالی و نداشتن نظام فرماندهی متمرکز در نبردهای اشکانیان با رومیان و به خصوص در دوره هایی که دچار جنگ های داخلی بودند تأثیرگذار بود. بسیاری این شیوهٔ سازماندهی را به خاطر پیشینهٔ تاریخی و زندگی قبیله ای و دشت نشینی اشکانیان می دانند.
اشکانیان نخست روش جنگی سلوکیان را به کار بستند و پیاده نظامی سنگین اسلحه و سواره نظامی مرتب پدید آوردند. یکی از دلایل این کار استفادهٔ اشکانیان از سربازان مزدور در نبردها بود. در تاریخ آمده است که مهرداد یکم ششمین شاه اشکانی که وی را بانی عظمت و اقتدار دولت اشکانی پیروزی های خود را مرهون استفاده از این روش بود. ولی اشکانیان به زودی این روش را کنار گذاشته و شیوهٔ دیرینهٔ خود را به کار بردند. در این شیوه پیاده نظام تنها برای نبرد در بلندی ها استفاده می شد و سواره نظام نیروی اصلی سپاه را تشکیل می داد. سواره نظام اشکانی به نیزه داران سبک اسلحه و سواران سنگین اسلحه ( کاتافراکت ) تقسیم می شدند. سواران سبک اسلحه ماهرترین تیراندازان زمان خود بودند. سواران سنگین اسلحه زرهی داشتند که سرتاپای ایشان را می پوشانید و اسبانشان نیز چنین زرهی داشتند. از آن ها برای درهم شکستن صفوف دشمن و از سواران سبک اسلحه برای پشتیبانی و تیراندازی از دور استفاده می شد. شیوهٔ مخصوص اشکانیان و به خصوص سواران سبک اسلحهٔ ایشان شیوهٔ جنگ و گریز بود. اگر دشمن ایشان را تعقیب می کرد یا فشار خود را بیشتر می کرد نیزه داران اشکانی از مقابل آن ها گریخته، صفوق خود را می گستردند و شاخه شاخه می شدند. این کار دشمن را تحریک به تعقیب کردن آن ها می کرد و دشمن به ناچار در جهات مختلف به دنبال آن ها می تاخت. به این شکل سپاه دشمن پراکنده می شد و تیراندازان اشکانی در حال گریز از پس شانه به سوی دشمن تیر می انداختند. چون به این ترتیب دشمن پراکنده و ضعیف می شد بازگشته و آغاز به حمله می کردند. به خاطر این که برد کمان های اشکانی بیشتر از کمان های دشمنانشان بود در هنگام تیراندازی متقابل تیرهای دشمن به سواران اشکانی نمی رسید ولی کمانداران اشکانی به راحتی دشمن را هدف قرار می دادند. در آن زمان و به خصوص در نزد رومیان تیراندازی اشکانی مفهومی هراس انگیز یافته بود.
wiki: ارتش اشکانی