ارمنی ستیزی نیز به عنوان احساسات ضد ارمنی و ارمنی هراسی، اشاره به دشمنی با سیاست ها و فرهنگ ارمنی، و کشور ارمنستان و همچنین اشاره به حسادت، تبعیض، تعصب، نژادپرستی، به ارمنیان به عنوان یک گروه نژادی، قومی، زبانی، مذهبی پذیرفته شده در سراسر جهان دارد. [ ۲] ارمنی ستیزی مدرن، معمولاً مخالفت با اقدامات و موجودیت کشور ارمنستان، انکار نسل کشی ارمنیان و مخالفت با مسئله ارمنی و افکار ناسیونالیستی ضد ملت ارمنی می باشد. [ ۳]
پژوهش های بسیار زیادی دربارهٔ نسل کشی ارمنیان انجام شده و می شود؛ که قریب به اکثریت آن ها وقوع چنین نسل کشی را واقعی و انکارناپذیر می دانند. [ ۴] امروزه کشور ارمنستان خواهان به رسمیت شناختن این نسل کشی است اما دولت ترکیه علی رغم عدم انکار وقوع چنین واقعه ای از پذیرفتن این واقعه با عنوان «نسل کشی» خود داری کرده و وجود سیاست سیستماتیک برای نابودی ارمنیان را قبول ندارد. ترکیه معتقد است که در آن سال ها علاوه بر ارمنی ها ترکهای بی دفاع نیز قربانی آشفتگی ها شده اند. [ ۵]
صاحب منصب های تُرک اجازه وارسی آرشیو تاریخ جنگ را به گروه مستقل تحقیقاتی تاریخ را ندادند.
همزمان با نسل کشی و اخراج ارمنیان از ارمنستان غربی در سال های۱۹۱۵ و۱۹۱۶ م، نه تنها اموال قربانیان به تاراج رفت، بلکه کلیهٔ کلیساها و دیرها، که غیر از بناهای مذهبی، مراکز علمی و فرهنگی ارمنیان به شمار می آمدند و در آن ها آثار فرهنگی ارزشمندی وجود داشت، غارت شدند و بیش از بیست هزار نسخه کتاب های دست نویس که قدمتی چندین صدساله و گاهی بیش از هزار سال داشتند نیز از میان رفتند.
بعد از وقایع آن سال ها بناهای تاریخی، همچون خانه های متروکهٔ ارمنیان برای یافتن گنج های پنهان کندوکاو شدند، زیرا روستاییان تُرک و کُرد منطقه این باور را داشتند که ارمنیان با هدف بازگشت به خانهٔ خود کلیهٔ اموال قیمتی را در خانه هایشان پنهان کرده اند؛ لذا تخریب های انجام شده در این دورهٔ زمانی چندان گسترده و سازمان یافته نبود که باعث محو بناها شود. [ ۶]
اولین ویرانگری های سازمان یافتهٔ ارتش ترکیه در پایان جنگ جهانی اول در آنی ( شهر باستانی ) ، انجام شد.
دولت ترکیه بعد از اشغال شش ولایت ارمنی ترکیه، در ۱۹۱۵م، اقدام به از بین بردن تمامی آثاری که از ارمنیان در دورانهای مختلف تاریخی در این منطقه به وجود آمده کردند. از جملهٔ این اقدامات تغییر اسامی اراضی اشغالی از ارمنی به تُرکی است تعدادی از این اسامی:[ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپژوهش های بسیار زیادی دربارهٔ نسل کشی ارمنیان انجام شده و می شود؛ که قریب به اکثریت آن ها وقوع چنین نسل کشی را واقعی و انکارناپذیر می دانند. [ ۴] امروزه کشور ارمنستان خواهان به رسمیت شناختن این نسل کشی است اما دولت ترکیه علی رغم عدم انکار وقوع چنین واقعه ای از پذیرفتن این واقعه با عنوان «نسل کشی» خود داری کرده و وجود سیاست سیستماتیک برای نابودی ارمنیان را قبول ندارد. ترکیه معتقد است که در آن سال ها علاوه بر ارمنی ها ترکهای بی دفاع نیز قربانی آشفتگی ها شده اند. [ ۵]
صاحب منصب های تُرک اجازه وارسی آرشیو تاریخ جنگ را به گروه مستقل تحقیقاتی تاریخ را ندادند.
همزمان با نسل کشی و اخراج ارمنیان از ارمنستان غربی در سال های۱۹۱۵ و۱۹۱۶ م، نه تنها اموال قربانیان به تاراج رفت، بلکه کلیهٔ کلیساها و دیرها، که غیر از بناهای مذهبی، مراکز علمی و فرهنگی ارمنیان به شمار می آمدند و در آن ها آثار فرهنگی ارزشمندی وجود داشت، غارت شدند و بیش از بیست هزار نسخه کتاب های دست نویس که قدمتی چندین صدساله و گاهی بیش از هزار سال داشتند نیز از میان رفتند.
بعد از وقایع آن سال ها بناهای تاریخی، همچون خانه های متروکهٔ ارمنیان برای یافتن گنج های پنهان کندوکاو شدند، زیرا روستاییان تُرک و کُرد منطقه این باور را داشتند که ارمنیان با هدف بازگشت به خانهٔ خود کلیهٔ اموال قیمتی را در خانه هایشان پنهان کرده اند؛ لذا تخریب های انجام شده در این دورهٔ زمانی چندان گسترده و سازمان یافته نبود که باعث محو بناها شود. [ ۶]
اولین ویرانگری های سازمان یافتهٔ ارتش ترکیه در پایان جنگ جهانی اول در آنی ( شهر باستانی ) ، انجام شد.
دولت ترکیه بعد از اشغال شش ولایت ارمنی ترکیه، در ۱۹۱۵م، اقدام به از بین بردن تمامی آثاری که از ارمنیان در دورانهای مختلف تاریخی در این منطقه به وجود آمده کردند. از جملهٔ این اقدامات تغییر اسامی اراضی اشغالی از ارمنی به تُرکی است تعدادی از این اسامی:[ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱]
wiki: ارمنی ستیزی