اسباب نزول القران

[ویکی نور] اسباب نزول القرآن. أسباب نزول القرآن، اثر ابوالحسن علی بن احمد واحدی نیشابوری (متوفای سال 468ق) است. مصنف، «أسباب النزول» را به ترتیب سوره های قرآن از آیه تسمیه سوره حمد تا انتهای قرآن پی گرفته و ذیل هر آیه سبب و شأن نزول آن را از راویان مختلف نقل نموده است؛ البته أسباب النزول واحدی شامل تمامی آیات قرآن نیست و تنها شأن نزول آیاتی را که توانسته جمع آوری کند و یا برای او روایتی نقل شده را احصا نموده است. وی از مجموع سور قرآن، راجع به 82 سوره، 883 مورد سبب نزول نقل کرده است.
«أسباب النزول» حاصل زحمات حدود 40 ساله مصنف و از اولین کتاب های مدون موجود در این علم می باشد.
مصنف در انگیزه تألیف می نویسد: «ابن سیرین می گوید: درباره آیه ای از قرآن از عبید سؤال کردم، عبید گفت: از خدا بپرهیز و گفتار محکم برگو، کسانی که عالم به شأن نزول آیات بودند، از بین رفتند و امروز هرکس خبری درباره شأن نزول آیات اختراع می کند و دروغ و افترائی که منشأ و پایه آن بر نادانی است، در آن باره می گوید، بدون توجه به اینکه هرکسی که مرتکب لغزش در نقل خبر می شود، جایگاهش جهنم می باشد.
همین مطلب بود که مرا وادار کرد که کتابی به رشته تحریر درآورم که جامع تمام اسباب نزول قرآن باشد؛ تا پویندگان این علم و کسانی که در باب نزول آیات قرآن سخن می گویند، به این کتاب مراجعه کنند و حقیقت را دریابند و از دروغ گفتن بی نیاز شوند».
روش واحدی، نقل روایات مختلف از راویان مختلف است؛ یعنی ابتدا روایات پیامبر(ص)، سپس روایات صحابه و بعد از آن روایات تابعین را نقل می کند. البته باید دانست که اینکه گفته می شود: تعداد روایت معصوم(ع) در أسباب النزول حدود 20% می باشد و 80% باقی مانده را روایات صحابه و تابعین تشکیل می دهد، نسبت به کتب شیعه می باشد و روایات منقول از پیامبر(ص) و احیانا حضرت علی(ع) در کتب اسباب نزول و تفاسیر اهل سنت، بسیار کمتر از 20% می باشد.