استخراج روغن زیتون، فرایند خارج کردن روغن موجود در شفت زیتون است که تحت عنوان روغن زیتون شناخته می شود. روغن زیتون در سلول های میان بر تولید شده و در یک نوع واکوئل خاص به نام لیپو ذخیره می شود، یعنی هر سلول شامل قطرات ریز روغن زیتون است.
استخراج روغن زیتون فرایند جداسازی روغن زیتون از سایر محتویات میوه ( مایع عصاره گیاهی و مواد جامد ) است.
برای انجام این جداسازی می توان به تنهایی از ابزار فیزیکی استفاده کرد. به عنوان مثال آب و روغن در هم مخلوط نمی شوند، بنابراین آن ها تقریباً آسان جدا می شوند؛ که این با روغن های دیگر است که با حلال های شیمیایی مانند هگزان استخراج می شوند، متفاوت است.
عملیات اول استخراج روغن زیتون، شستن زیتون ها است که به منظور کاهش آلودگی ها در خاک صورت می گیرد و می تواند باعث ایجاد طعمی خاص به نام طعم خاک شود.
بیش از ۵۰۰۰ سال پیش که یونانی ها برای اولین بار شروع به پرس کردن زیتون ها کردند، مردم از پرس ( فشار دادن زیتون ) استفاده کرده اند. دستگاه های پرس زیتون رومی هنوز هم در عصر امروز وجود دارد، که دارای مجموعه ای قابل توجه در شهر والیوبیلیس مراکش است.
دستگاه پرس زیتون به وسیله اعمال فشار برای تولید خمیر زیتون و جدا کردن روغن و آب پوشش گیاه از مواد جامد، کار می کند. روغن و آب پوشش گیاه، توسط روش استاندارد دکانتاسیون جدا می شود.
این روش اولیه امروزه هم به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و یک روش خوب و معتبر برای تولید روغن زیتون با کیفیت بالا حساب می آید به شرطی که احتیاطات مناسب صورت گرفته شود.
در کارخانه روغن، ابتدا زیتون ها به وسیله سنگ های آسیاب بزرگ تبدیل به خمیر زیتون می شوند. خمیر زیتون به مدت ۳۰–۴۰ دقیقه زیر سنگها می ماند که این کار به ۳ دلیل است:
۱ - اطمینان حاصل شود که زیتون ها آسیاب خواهند شد.
۲ - زمان کافی برای پیوستن قطره های زیتون به هم و تبدیل به قطرات بزرگ روغن را فراهم می کند.
۳ - بعضی از عطر و طعم های روغن بر اثر آنزیم های میوه تولید می شود.
کارخانه های تولید روغن زیتون، بسیار به ندرت از روش خرد کردن و له کردن جدید با پرس سنتی استفاده می کنند.
پس از آسیاب کردن و له کردن، خمیر زیتون بر روی دیسک های فیبری گسترده و پخش می شود، که در بالای همدیگر چیده شده اند، سپس در دستگاه پرس قرار داده می شوند. به طور سنتی دیسکها از کنف یا فیبر نارگیل ساخته شده است، اما امروزه آن ها از الیاف مصنوعی که راحت تر و تمیز نگهداری می شوند، ساخته می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستخراج روغن زیتون فرایند جداسازی روغن زیتون از سایر محتویات میوه ( مایع عصاره گیاهی و مواد جامد ) است.
برای انجام این جداسازی می توان به تنهایی از ابزار فیزیکی استفاده کرد. به عنوان مثال آب و روغن در هم مخلوط نمی شوند، بنابراین آن ها تقریباً آسان جدا می شوند؛ که این با روغن های دیگر است که با حلال های شیمیایی مانند هگزان استخراج می شوند، متفاوت است.
عملیات اول استخراج روغن زیتون، شستن زیتون ها است که به منظور کاهش آلودگی ها در خاک صورت می گیرد و می تواند باعث ایجاد طعمی خاص به نام طعم خاک شود.
بیش از ۵۰۰۰ سال پیش که یونانی ها برای اولین بار شروع به پرس کردن زیتون ها کردند، مردم از پرس ( فشار دادن زیتون ) استفاده کرده اند. دستگاه های پرس زیتون رومی هنوز هم در عصر امروز وجود دارد، که دارای مجموعه ای قابل توجه در شهر والیوبیلیس مراکش است.
دستگاه پرس زیتون به وسیله اعمال فشار برای تولید خمیر زیتون و جدا کردن روغن و آب پوشش گیاه از مواد جامد، کار می کند. روغن و آب پوشش گیاه، توسط روش استاندارد دکانتاسیون جدا می شود.
این روش اولیه امروزه هم به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و یک روش خوب و معتبر برای تولید روغن زیتون با کیفیت بالا حساب می آید به شرطی که احتیاطات مناسب صورت گرفته شود.
در کارخانه روغن، ابتدا زیتون ها به وسیله سنگ های آسیاب بزرگ تبدیل به خمیر زیتون می شوند. خمیر زیتون به مدت ۳۰–۴۰ دقیقه زیر سنگها می ماند که این کار به ۳ دلیل است:
۱ - اطمینان حاصل شود که زیتون ها آسیاب خواهند شد.
۲ - زمان کافی برای پیوستن قطره های زیتون به هم و تبدیل به قطرات بزرگ روغن را فراهم می کند.
۳ - بعضی از عطر و طعم های روغن بر اثر آنزیم های میوه تولید می شود.
کارخانه های تولید روغن زیتون، بسیار به ندرت از روش خرد کردن و له کردن جدید با پرس سنتی استفاده می کنند.
پس از آسیاب کردن و له کردن، خمیر زیتون بر روی دیسک های فیبری گسترده و پخش می شود، که در بالای همدیگر چیده شده اند، سپس در دستگاه پرس قرار داده می شوند. به طور سنتی دیسکها از کنف یا فیبر نارگیل ساخته شده است، اما امروزه آن ها از الیاف مصنوعی که راحت تر و تمیز نگهداری می شوند، ساخته می شود.
wiki: استخراج روغن زیتون