استخوان تُهیگاهی یکی از سه قسمت استخوان بی نام در دوران نوزادی است. این استخوان به عربی استخوان حرقفی و به لاتین ایلیوم ( illium ) نامیده می شود.
استخوان تهیگاهی بخش گسترده و بالایی استخوان بی نام ( هیپ، خاصره ) و دوپنجم فوقانی حفره حقه ای ( استابولوم ) را می سازد. استخوان تهیگاهی دارای دو سطح بیرونی و درونی و چهار کنار فوقانی، قدامی، خلفی و داخلی است.
در افراد بالغ غضروف ها تبدیل به استخوان شده و لگن خاصره یکپارچه استخوانی می گردد. از مجموع دو نیم لگن و استخوان خاجی فضایی به وجود می آید که به آن لگن خاصره می گویند.
کنار فوقانی: یک لبهٔ ضخیم و برجسته را می سازد که ستیغ تهیگاهی ( ایلیاک ) نامیده می شود و در حد تحتانی ناحیه پهلو قابل لمس است. بخش قدامی آن به طرف بیرون محدب و بخش خلفی به سوی بیرون مقعر است. انتهای قدامی و خلفی آن برجسته بوده و به ترتیب خار خاصره قدامی فوقانی و خار خاصره خلفی فوقانی را می سازد. خار خاصره قدامی فوقانی در حد قدامی ستیغ تهیگاهی به راحتی قابل لمس است. محل خار خاصره خلفی فوقانی نیز به صورت یک فرورفتگی، ۴ سانتی متر در بیرون از خار دومین مهره خاجی تعیین می شود. بر روی لبه بیرونی ستیغ و ۵ سانتی متر عقب تر از خار خاصره قدامی فوقانی برجستگی دیگری که تکمه ستیغ نام دارد مشاهده می شود.
کنار قدامی ( پیشین ) : از خار خاصره قدامی فوقانی تا حفره حقه ای امتداد دارد. قسمت فوقانی آن در زیر خار خاصره قدامی فوقانی کمی فرورفته است در حالیکه قسمت تحتانی آن برجسته بوده و خار خاصره قدامی تحتانی نامیده می شود. کمی پایین تر از این خار یک برجستگی وسیع به نام برجستگی تهیگاهی شرمگاهی ( ایلیوپوبیک ) یا تهیگاهی شانه ای ( ایلیوپکتینئال ) وجود دارد که مرز بین استخوان های تهیگاهی و شرمگاهی را مشخص می کند.
کنار خلفی ( پسین ) : از خار خاصره خلفی فوقانی تا انتهای فوقانی کنار خلفی استخوان نشیمنگاهی امتداد دارد. چند سانتی متر پایین تر از خار خاصره خلفی فوقانی، برجستگی دیگری به نام خار خاصره خلفی تحتانی دیده می شود. در زیر این خار بریدگی وسیعی به نام بریدگی سیاتیک بزرگ وجود دارد.
کنار داخلی: در نمای داخلی استخوان تهیگاهی قرار دارد و از ستیغ تهیگاهی تا برجستگی تهیگاهی شرمگاهی ( ایلیوپوبیک ) ادامه دارد. این خط در قسمت بالا زبر و برجسته و در قسمت پایین صاف و قوسی شکل است به همین دلیل خط قوسی[ ۱] نامیده می شود. خط قوسی در پایین به خط شانه ای ( پکتینئال ) استخوان شرمگاهی می پیوندد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستخوان تهیگاهی بخش گسترده و بالایی استخوان بی نام ( هیپ، خاصره ) و دوپنجم فوقانی حفره حقه ای ( استابولوم ) را می سازد. استخوان تهیگاهی دارای دو سطح بیرونی و درونی و چهار کنار فوقانی، قدامی، خلفی و داخلی است.
در افراد بالغ غضروف ها تبدیل به استخوان شده و لگن خاصره یکپارچه استخوانی می گردد. از مجموع دو نیم لگن و استخوان خاجی فضایی به وجود می آید که به آن لگن خاصره می گویند.
کنار فوقانی: یک لبهٔ ضخیم و برجسته را می سازد که ستیغ تهیگاهی ( ایلیاک ) نامیده می شود و در حد تحتانی ناحیه پهلو قابل لمس است. بخش قدامی آن به طرف بیرون محدب و بخش خلفی به سوی بیرون مقعر است. انتهای قدامی و خلفی آن برجسته بوده و به ترتیب خار خاصره قدامی فوقانی و خار خاصره خلفی فوقانی را می سازد. خار خاصره قدامی فوقانی در حد قدامی ستیغ تهیگاهی به راحتی قابل لمس است. محل خار خاصره خلفی فوقانی نیز به صورت یک فرورفتگی، ۴ سانتی متر در بیرون از خار دومین مهره خاجی تعیین می شود. بر روی لبه بیرونی ستیغ و ۵ سانتی متر عقب تر از خار خاصره قدامی فوقانی برجستگی دیگری که تکمه ستیغ نام دارد مشاهده می شود.
کنار قدامی ( پیشین ) : از خار خاصره قدامی فوقانی تا حفره حقه ای امتداد دارد. قسمت فوقانی آن در زیر خار خاصره قدامی فوقانی کمی فرورفته است در حالیکه قسمت تحتانی آن برجسته بوده و خار خاصره قدامی تحتانی نامیده می شود. کمی پایین تر از این خار یک برجستگی وسیع به نام برجستگی تهیگاهی شرمگاهی ( ایلیوپوبیک ) یا تهیگاهی شانه ای ( ایلیوپکتینئال ) وجود دارد که مرز بین استخوان های تهیگاهی و شرمگاهی را مشخص می کند.
کنار خلفی ( پسین ) : از خار خاصره خلفی فوقانی تا انتهای فوقانی کنار خلفی استخوان نشیمنگاهی امتداد دارد. چند سانتی متر پایین تر از خار خاصره خلفی فوقانی، برجستگی دیگری به نام خار خاصره خلفی تحتانی دیده می شود. در زیر این خار بریدگی وسیعی به نام بریدگی سیاتیک بزرگ وجود دارد.
کنار داخلی: در نمای داخلی استخوان تهیگاهی قرار دارد و از ستیغ تهیگاهی تا برجستگی تهیگاهی شرمگاهی ( ایلیوپوبیک ) ادامه دارد. این خط در قسمت بالا زبر و برجسته و در قسمت پایین صاف و قوسی شکل است به همین دلیل خط قوسی[ ۱] نامیده می شود. خط قوسی در پایین به خط شانه ای ( پکتینئال ) استخوان شرمگاهی می پیوندد.
wiki: استخوان تهیگاهی