استر

برخی نام اِستِر را فارسی و از ریشه ستاره یا اختر دانسته اند. همچنین احتمال دارد نام اِستِر از ستاره زهره که در یونانی اَستر نامیده می شود، ریشه گرفته باشد. اِستر در عبری به معنی پوشانده شدن است، و برخی یهودیان گفته اند که چون دین و نژاد خود را از پادشاه مخفی کرد، اِستِر نام گرفت. همچنین ممکن است اِستِر از واژه اکدی ایشتار که در خاورمیانه به عنوان ایزدبانو مورد پرستش بود، گرفته شده باشد. ریشهٔ نام عبرانی او هدسَه را به طور معمول به معادل عبری درخت مورد نسبت داده اند، اما ریشه شناسی های دیگری نیز پیشنهاد شده اند.
در دربار شاه اخشورش ( به روایتی خشایارشا ) ، پادشاه هخامنشی که بر ۱۲۷ ایالت فرمان می راند، مهمانی برگزار شد و شاه در حالت مستی، ملکه وشتی را فراخواند در میهمانی حاضر شود و زیبایی خود را به میهمانان نشان دهد. ملکه از این کار سر باز زد، و شاه با مشاوره مردخای، تصمیم گرفت که او را عزل کند و بکشد و شخص دیگری را جای او بنشاند. در جستجو برای یافتن دختری به جای ملکه، دختران زیباروی باکره به قصر برای گلچین شدن آورده شدند. یکی از این دختران، هدسه، یا همان استر، دختر یتیم از نسل تبعیدشدگان یهودیّه که به عنوان ملکه برگزیده شد. طبق آموزش پسرعمویش ( مردخای ) او هیچ سخنی از تبارش نگفت. در این داستان ذکر می شود که مردخای توطئه ای را که دو تن از خواجه سرایان ضد شاه ترتیب داده بوده اند کشف می کند و همین موضوع بعدها باعث ترفیع وی به مشاور شاه می شود.
وزیر هخامنشی به نام هامان بن همداتای اجاجی که از جاسوسی های استر و دشمنی وی نسبت به غیر یهود آگاه است، این موضوع را ابتدا به خود استر در نزد شاه تذکر می دهد که دست از جاسوسی برداشته و به فکر همهٔ مردم باشد؛ استر مردخای را از جریان آگاه کرده و او نیز از استر می خواهد که حکم اعدام هامان را بگیرد. استر پادشاه راه به همراه هامان به دو میهمانی دعوت می کند. سپس استر در میهمانی دوم به پادشاه می گوید که یهودی است وهامان قصد نابودی قوم یهود را دارد. سپس هامان بن همداتای اجاجی مورد خشم پادشاه قرار می گیرد و به دستور او به دار آویخته می شود و در ادامه استر حکمی از شاه می گیرد که به موجب آن هفتاد وهفت هزار تن از دشمنان یهودیان در امپراتوری هخامنشی کشته شدند که آن روز بیست و سوم ماه سوم یعنی سیوان بود.

واژه �ستر �عربی از این واژه گرفته شده است .

نکته: چَم ( معنی ) همه واژه های این فهرست بجز واژه پهلوی ( ASTAR ) : جامه ، پوشاک ، پوشیدن میباشد.
پَسگشت ( =مرجع ) : برگه62 از نبیگ ( فرهنگ ریشه های هند و اروپایی زبان پارسی ) .

انگاشتنی نیست که این واژگان از یک ریشه باشند؛ زیرا هریِک از ریشۀ گونه گون استند. پرسمان دشواری نیست.
محمد حسن دوست، فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی، پوشینۀ [= جلد] نخست، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۳، رویۀ [=صفحۀ] ۵۹