استرخا

[ویکی فقه] سست شدن را استرخاء گویند. از آن به مناسبت در باب های طهارت و دیات سخن رفته است.
از نشانه های مرگ، استرخاء پاهای محتضر است.
استرخاء لب بر اثر جنایت
دیۀ لب های کسی که بر اثر جنایت وارده، به گونه ای سست و آویزان شده که هنگام خندیدن از دندان ها جدا نمی گردد، دو سوم دیۀ کامل است. قول به ثبوت دیۀ کامل از برخی قدما نقل شده است.