استعاره اصلیه

[ویکی فقه] استعاره اصلیه، استعاره با لفظ مستعار به صورت اسم جنس را می گویند.
«استعاره اصلیه» استعاره ای است که در آن مستعار (لفظی که استعاره در آن جاری شده است) اسم جنس غیرمشتق باشد؛ خواه اسم ذات باشد (همچون «اسد» برای مرد شجاع)، خواه اسم معنا (همچون «قتل»)، خواه اسم جنس حقیقی (مانند «انسان») و خواه اسم جنس تاویلی برای شخصیت های مشهور (مانند «حاتم» که مراد، انسان بخشنده و کریم است).
مثال
آیه : (وانه فی ام الکتاب...) که لفظ «ام» برای «اصل» که همان لوح محفوظ و آن اصل کتاب های آسمانی است، استعاره آورده شده است، و لفظ مستعار (ام) اسم غیرمشتق است.
وجه تسمیه
این نوع استعاره را «استعاره اصلیه» گفته اند؛ چون استعاره در خود اسم واقع می شود؛ برخلاف « استعاره تبعیه » که در امور تقدیری می آید.
عناوین مرتبط
...