استعمال افهامی تصوری

[ویکی فقه] استعمال افهامی تصوری استعمال لفظ به قصد فهماندن معانی فاقد نسبت تامه است.
معنایی را که گوینده قصد تفهمیم آن را به مخاطب دارد، یا معنای اسمی و مفهوم مستقل است مانند: «الرجل» و «الضرب»، یا معنای ربطی و غیر مستقل (مفهوم اندکاکی) است که همان معانی حروف و نسب اضافی و ایقاعی می باشد.
تعریف
اگر گوینده قصد فهماندن معنای اسمی یا معانی حروف یا نسب اضافی غیر تام را داشته باشد تا متکلم این معانی را در ذهن خود تصور نماید، به آن استعمال افهامی تصوری می گویند. بدیهی است تصور معنا در مورد مفاهیم اسمی استقلالی و مفاهیم غیر مستقل (معانی حرفی و نسب اضافی) به صورت غیر مستقل و اندکاکی است.