[ویکی فقه] از گونه های مجاز لغوی ، استعمال ندا به جای تعجب است.
استعمال ندا به جای تعجب، از مجازهای لغوی است؛ مانند:۱. (... یا حسرة علی العباد)؛ «دریغا بر این بندگان». فراء می گوید: در تقدیر چنین است: «فیا لها من حسرة».برخی گفته اند این از سخت ترین موارد در قرآن است؛ زیرا « حسرت » منادا واقع نمی شود؛ بلکه اشخاص، منادا واقع می شوند؛ بنابراین، معنای آن تعجب است.۲. (... یا حسرتی علی ما فرطت فی جنب الله...)؛ «دریغا بر آنچه در حضور خدا کوتاهی ورزیدم ». این گونه تعبیرها، از به کار بردن لفظ «العجب» گویاتر است.
استعمال ندا به جای تعجب، از مجازهای لغوی است؛ مانند:۱. (... یا حسرة علی العباد)؛ «دریغا بر این بندگان». فراء می گوید: در تقدیر چنین است: «فیا لها من حسرة».برخی گفته اند این از سخت ترین موارد در قرآن است؛ زیرا « حسرت » منادا واقع نمی شود؛ بلکه اشخاص، منادا واقع می شوند؛ بنابراین، معنای آن تعجب است.۲. (... یا حسرتی علی ما فرطت فی جنب الله...)؛ «دریغا بر آنچه در حضور خدا کوتاهی ورزیدم ». این گونه تعبیرها، از به کار بردن لفظ «العجب» گویاتر است.
wikifeqh: استعمال_ندا_به_جای_تعجب