اُستوانۀ کوروش بزرگ
اُستوانه کوروش بزرگ
اُستوانه کوروش بزرگ
(یا: منشور کوروش بزرگ؛ فرمان کوروش) نام کتیبۀ کوروش بزرگ، به زبان بابلی و به خط میخی. متن این لوحه که هرمزد رسام در ۱۸۷۹ آن را در شهر بابل یافت، دربارۀ آزادی عقاید و مذاهب مردماست. لوحۀ استوانه ای دیگری نیز وجود دارد که گمان می رفت متعلق به نبونیدوس، آخرین پادشاه بابل، باشد اما پژوهش های پل ریچارد برگر در ۱۹۷۵ نشان داد که هر دو متنی واحد و همان فرمان کوروش بزرگ اند. کوروش بزرگ در این فرمان، که از منابع اصلی تاریخ کوروش و نخستین منشور حقوق بشر در تاریخ جهان است، خود را «آزادکنندۀ مردم» می نامد. این فرمان را عبدالمجید ارفعی به فارسی ترجمه کرده است (تهران، ۱۳۵۶).
اُستوانه کوروش بزرگ
اُستوانه کوروش بزرگ
(یا: منشور کوروش بزرگ؛ فرمان کوروش) نام کتیبۀ کوروش بزرگ، به زبان بابلی و به خط میخی. متن این لوحه که هرمزد رسام در ۱۸۷۹ آن را در شهر بابل یافت، دربارۀ آزادی عقاید و مذاهب مردماست. لوحۀ استوانه ای دیگری نیز وجود دارد که گمان می رفت متعلق به نبونیدوس، آخرین پادشاه بابل، باشد اما پژوهش های پل ریچارد برگر در ۱۹۷۵ نشان داد که هر دو متنی واحد و همان فرمان کوروش بزرگ اند. کوروش بزرگ در این فرمان، که از منابع اصلی تاریخ کوروش و نخستین منشور حقوق بشر در تاریخ جهان است، خود را «آزادکنندۀ مردم» می نامد. این فرمان را عبدالمجید ارفعی به فارسی ترجمه کرده است (تهران، ۱۳۵۶).
wikijoo: استوانه_کوروش_بزرگ