[ویکی فقه] مسجد پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) _که در قسمت شرقی مدینه بنا شده_ پس از مسجد الحرام، مشهورترین و شریف ترین مسجد در تاریخ اسلام است. در واقع پس از آنکه حضرت محمد(صلی الله علیه و آله وسلّم) به مدینه رسید، نخستین کارش، بنای مسجد بود تا آن جا را مکان عبادت، مرکز فرمانروایی، ضیافت گاه، محکمه داوری، مجلس رای، مقر راهنمایی و محل محبت و الفت میان مسلمانان قرار دهد.
زمین مسجد النبی، از آن دو یتیم بود در آنجا خرما خشک می کردند. رسول خدا آن را به مبلغ ده دینار از ولی دو طفل خرید و مسجد را در آنجا ساخت. مساحت مسجد در آن روز حدود ۲۰۷۱ متر مربع بوده است.
فضیلت ویژه مسجد النبی
مسجد النبی، پس از مسجد الحرام، از شرافت و قداست ویژه ای برخوردار است و نماز در آنجا ثواب و فضیلت فراوانی دارد. در واقع این مسجد شریف، تجلی گاه تام و تمام عبادت خداوند بر روی زمین و محل ارتباط و مناجات مخصوص با او است.رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) درباره نماز خواندن در این مسجد فرمود: «الصلاة فی مسجدی هذا خیر من الف صلاة فیما سواه من المساجد الا المسجد الحرام»؛ «یک نماز در مسجد من، بهتر از هزار نماز در دیگر مساجد است، مگر در مسجد الحرام».در این مسجد شریف بود که مسلمانان، نمازهای پنج گانه را با شکوه تمام و به جماعت، اقامه می کردند و معارف ناب آن را از رسول گرامی یاد می گرفتند؛ چنان که صاحب جامع السعادات می گوید: «چون به مسجد آن حضرت در آمدی، به یاد آر که نخستین موضعی که فرائض الهی در آن به پا داشته شده، آنجا است و آن جایگاه افضل خلق خدا در حیات و ممات است و بسیار امیدوار باش که خداوند به دخول خاشعانه تو در آن مکان مقدس، بر تو رحم کند..». رسول خدا می فرماید: «ان خیرما رکبت الیه الرواحل مسجدی هذا، والبیت العتیق»؛ «بهترین مقصدی که مرکب ها را به سوی آن سوار شوند، این مسجد من و خانه خدا است».بر این اساس هم نفس حضور در این مسجد، دارای ارزش و فضیلت است و هم نماز و عبادت در آن.
یادآور خاطرات صدر اسلام
مسجد النبی، یاد آور خاطرات و داستان های فراوانی از صدر اسلام و بیانگر رویدادها و حوادث مختلفی از آن دوران است. این مسجد، همان جایی است که به وسیله پیامبر اکرم و یارانش بنا شد.آن حضرت سال ها در آن زندگی کرد، نماز خواند، خطابه نمود، مردم را رهبری کرد و در نهایت جان به جان آفرین تسلیم نموده و تا ابد در آن آرمید. آنجا محل زندگی و حضور مستمر و دائمی پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلّم) است. نمازهای با شکوه جماعت، اعتکاف و شب زنده داری، قرائت قرآن، دستگیری از مستمندان، تعاون و همدلی مسلمانان و همه در این مسجد به خوبی نمودار است.نخستین پیمان «اخوت و برادری مسلمانان» در این مسجد بسته شد و آخرین سخنرانی وداع رسول نیز در آن ایراد گردید.«استوانه سریر»، محلی است که رسول خدا در ایام اعتکاف، در آنجا به سر می برد و برای آن حضرت برگ هایی از درخت خرما پهن می کردند تا استراحت کند.«استوانه مهاجرین»، نام ستونی است که مهاجران، معمولا در کنار این ستون می نشستند و با یکدیگر سخن می گفتند و یا عبادت می کردند.«استوانه حنانه»، جایی است که رسول خدا با تکیه بر تنه درخت خرمایی، خطبه می خواند و زمانی که آن حضرت از آن جدا شد و به طرف منبر تازه ساز رفت، از این درخت ناله برخاست (شبیه ناله شتر ماده ای که از بچه خود جدا می شود) و از فراق پیامبر شکوه سرداد.«صفه»، نام مکانی است که گروهی از مهاجران مسلمان (که خانه نداشتند)، در سال های اولیه هجرت در آنجا سکونت داشتند (افرادی مانند بلال، ابوذر، مقداد، حذیفه، و).«استوانه حرس»، مکان نگهبانی حضرت علی(علیه السّلام) بود که از جان گرامی پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلّم) همچون جان عزیزش محافظت می کرد. آنجا مصلای امام و یاد آور عبادت ها و شب زنده داری های آن حضرت نیز بود.
پیوند با بهشت و ملکوت
...
زمین مسجد النبی، از آن دو یتیم بود در آنجا خرما خشک می کردند. رسول خدا آن را به مبلغ ده دینار از ولی دو طفل خرید و مسجد را در آنجا ساخت. مساحت مسجد در آن روز حدود ۲۰۷۱ متر مربع بوده است.
فضیلت ویژه مسجد النبی
مسجد النبی، پس از مسجد الحرام، از شرافت و قداست ویژه ای برخوردار است و نماز در آنجا ثواب و فضیلت فراوانی دارد. در واقع این مسجد شریف، تجلی گاه تام و تمام عبادت خداوند بر روی زمین و محل ارتباط و مناجات مخصوص با او است.رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) درباره نماز خواندن در این مسجد فرمود: «الصلاة فی مسجدی هذا خیر من الف صلاة فیما سواه من المساجد الا المسجد الحرام»؛ «یک نماز در مسجد من، بهتر از هزار نماز در دیگر مساجد است، مگر در مسجد الحرام».در این مسجد شریف بود که مسلمانان، نمازهای پنج گانه را با شکوه تمام و به جماعت، اقامه می کردند و معارف ناب آن را از رسول گرامی یاد می گرفتند؛ چنان که صاحب جامع السعادات می گوید: «چون به مسجد آن حضرت در آمدی، به یاد آر که نخستین موضعی که فرائض الهی در آن به پا داشته شده، آنجا است و آن جایگاه افضل خلق خدا در حیات و ممات است و بسیار امیدوار باش که خداوند به دخول خاشعانه تو در آن مکان مقدس، بر تو رحم کند..». رسول خدا می فرماید: «ان خیرما رکبت الیه الرواحل مسجدی هذا، والبیت العتیق»؛ «بهترین مقصدی که مرکب ها را به سوی آن سوار شوند، این مسجد من و خانه خدا است».بر این اساس هم نفس حضور در این مسجد، دارای ارزش و فضیلت است و هم نماز و عبادت در آن.
یادآور خاطرات صدر اسلام
مسجد النبی، یاد آور خاطرات و داستان های فراوانی از صدر اسلام و بیانگر رویدادها و حوادث مختلفی از آن دوران است. این مسجد، همان جایی است که به وسیله پیامبر اکرم و یارانش بنا شد.آن حضرت سال ها در آن زندگی کرد، نماز خواند، خطابه نمود، مردم را رهبری کرد و در نهایت جان به جان آفرین تسلیم نموده و تا ابد در آن آرمید. آنجا محل زندگی و حضور مستمر و دائمی پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلّم) است. نمازهای با شکوه جماعت، اعتکاف و شب زنده داری، قرائت قرآن، دستگیری از مستمندان، تعاون و همدلی مسلمانان و همه در این مسجد به خوبی نمودار است.نخستین پیمان «اخوت و برادری مسلمانان» در این مسجد بسته شد و آخرین سخنرانی وداع رسول نیز در آن ایراد گردید.«استوانه سریر»، محلی است که رسول خدا در ایام اعتکاف، در آنجا به سر می برد و برای آن حضرت برگ هایی از درخت خرما پهن می کردند تا استراحت کند.«استوانه مهاجرین»، نام ستونی است که مهاجران، معمولا در کنار این ستون می نشستند و با یکدیگر سخن می گفتند و یا عبادت می کردند.«استوانه حنانه»، جایی است که رسول خدا با تکیه بر تنه درخت خرمایی، خطبه می خواند و زمانی که آن حضرت از آن جدا شد و به طرف منبر تازه ساز رفت، از این درخت ناله برخاست (شبیه ناله شتر ماده ای که از بچه خود جدا می شود) و از فراق پیامبر شکوه سرداد.«صفه»، نام مکانی است که گروهی از مهاجران مسلمان (که خانه نداشتند)، در سال های اولیه هجرت در آنجا سکونت داشتند (افرادی مانند بلال، ابوذر، مقداد، حذیفه، و).«استوانه حرس»، مکان نگهبانی حضرت علی(علیه السّلام) بود که از جان گرامی پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلّم) همچون جان عزیزش محافظت می کرد. آنجا مصلای امام و یاد آور عبادت ها و شب زنده داری های آن حضرت نیز بود.
پیوند با بهشت و ملکوت
...
wikifeqh: اسرار_مسجدالنبی