اسماء مشتق

[ویکی فقه] اسماء مشتقّ ، در منطق به اسم هایی اطلاق می گردد که که از یک ریشه گرفته شده باشند و مشاکلتی در معنی آنها وجود داشته باشد.
اسماء مشتقّ ، اسم هایی هستند که از یک ریشه گرفته شده باشند و مشاکلتی در معنی آنها وجود داشته باشد، مانند حاسد و محسود و حسود. «و باشد که میان الفاظ مشاکلتی افتد و آن از دو نوع خالی نبود: یا مشاکلت لفظ تابع مشاکلت معنی بود، یا نبود. و اول را اسماء مشتقه خوانند، مانند ناصر و نصیر و منصور».
خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۹.
۱. ↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۹.
خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی به انضمام واژه نامه فرانسه و انگلیسی، ص۱۵.
...