اسماعیل نواب صفا (کرمانشاه ۲۹ اسفند ۱۳۰۳ش - تهران ۱۹ فروردین ۱۳۸۴ش)
(نام کامل: سید اسماعیل نواب صفا) شاعر، ترانه سرا و پژوهشگر ایرانی. خاندان پدری اش از خانواده های مشهور اصفهان بوده اند و همچنین نشاط اصفهانی (شاعر معروف دوره ی قاجار) نیز دایی پدرش بوده. پدر اسماعیل به خاطر مشاغل دولتی در کرمانشاه ساکن می شود و او هم در آن شهر به دنیا می آید. اسماعیل تحصیلات ابتدایی اش را در کرمانشاه و متوسطه را در گرگان و تهران به پایان رساند. از سال 1323، به دنبال چاپ اولین شعرش، به عنوان هیات تحریریه، با مجلهتوفیق شروع به همکاری کرد. در تابستان ۱۳۲۵ به عضویت نخستین کنگره ی شعرا و نویسندگان، که در خانه ی فرهنگی ایران و شوروی تشکیل شده بود، انتخاب شد. از سال 1326 به واسطه ی آشنایی با اسماعیل خان مهرتاش و بعدتر حسینقلی_مستعان (رئیس وقت رادیو)، به رادیو راه پیدا کرد و به عنوان عضو و دبیر شورای نویسندگان رادیو مشغول به کار شد. نواب صفا از این دوره به بعد برای موسیقی دانان برجسته ای چون مجید_وفادار، مهدی خالدی، مرتضیمحجوبی، علی_تجویدی، حسین_یاحقی، روح الله خالقی، حسینعلی_ملاح،پرویز یاحقی، حبیب الله بدیعی، انوشیروان_روحانی، همایون خرم و بسیاری دیگر، ده ها ترانه نوشته که توسط خوانندگانی چون قمرالملوک_وزیری، دلکش، بنان، مرضیه، پوران، داریوش_رفیعی، حسین قوامی، ایرج، اکبر_گلپایگانی و الهه خوانده شده اند. او مدتی نیز در مشاغل دولتی گوناگون، از قبیل نمایندگی مجلس شورای ملّی، رئیس دبیرخانه بنگاه بنادر و کشتیرانی، مدیریت روابط عمومی شهرداری تهران و... خدمت کرد.
از نوّاب صفا چندین عنوان کتاب، شامل اشعار و ترانه هایش و پژوهش های ادبی یا تاریخی نیز منتشر شده است. از معروف ترین ترانه های او به این موارد می توان اشاره کرد: آشفته، چو اسیر دام توام، آمد نوبهار، آه بی اثر، اشک و آه، با تو هستم هر کجا هستم، بخت بیدار منی، برق نگاه، بوسه ی وی، بهانه ی تو، تک درخت، نوروز آمد، جوانی، چه شبها، داغ لاله، درد آشنا، روز بی فردا، رؤیای شاعر، رؤیای هستی، شب سیه، ابر پاره پاره، صبح خندان، عکس من، قهر عشق، کبوتر بهشتی، گیسوی شب، موج، ناله ی دل، نیلوفر و موسم گل. اسماعیل نواب صفا در پی یک سکته ی مغزی درگذشت و در قطعه ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
کتاب شناسی: شرح حال فرهادمیرزا معتمدالدوله (زوار، 1366)؛ قصه شمع: خاطرات هنری پنجاه سال موسیقی معاصر اسماعیل نواب صفا (البرز، 1377)؛ از یاد رفته (گزیده اشعار- پیکان، 1381)؛ منشآت فرهاد میرزا معتمدالدوله (به اهتمام- پیکان، 1383).
منابع:
http://yon.ir/s6d6U http://yon.ir/hoItN
(نام کامل: سید اسماعیل نواب صفا) شاعر، ترانه سرا و پژوهشگر ایرانی. خاندان پدری اش از خانواده های مشهور اصفهان بوده اند و همچنین نشاط اصفهانی (شاعر معروف دوره ی قاجار) نیز دایی پدرش بوده. پدر اسماعیل به خاطر مشاغل دولتی در کرمانشاه ساکن می شود و او هم در آن شهر به دنیا می آید. اسماعیل تحصیلات ابتدایی اش را در کرمانشاه و متوسطه را در گرگان و تهران به پایان رساند. از سال 1323، به دنبال چاپ اولین شعرش، به عنوان هیات تحریریه، با مجلهتوفیق شروع به همکاری کرد. در تابستان ۱۳۲۵ به عضویت نخستین کنگره ی شعرا و نویسندگان، که در خانه ی فرهنگی ایران و شوروی تشکیل شده بود، انتخاب شد. از سال 1326 به واسطه ی آشنایی با اسماعیل خان مهرتاش و بعدتر حسینقلی_مستعان (رئیس وقت رادیو)، به رادیو راه پیدا کرد و به عنوان عضو و دبیر شورای نویسندگان رادیو مشغول به کار شد. نواب صفا از این دوره به بعد برای موسیقی دانان برجسته ای چون مجید_وفادار، مهدی خالدی، مرتضیمحجوبی، علی_تجویدی، حسین_یاحقی، روح الله خالقی، حسینعلی_ملاح،پرویز یاحقی، حبیب الله بدیعی، انوشیروان_روحانی، همایون خرم و بسیاری دیگر، ده ها ترانه نوشته که توسط خوانندگانی چون قمرالملوک_وزیری، دلکش، بنان، مرضیه، پوران، داریوش_رفیعی، حسین قوامی، ایرج، اکبر_گلپایگانی و الهه خوانده شده اند. او مدتی نیز در مشاغل دولتی گوناگون، از قبیل نمایندگی مجلس شورای ملّی، رئیس دبیرخانه بنگاه بنادر و کشتیرانی، مدیریت روابط عمومی شهرداری تهران و... خدمت کرد.
از نوّاب صفا چندین عنوان کتاب، شامل اشعار و ترانه هایش و پژوهش های ادبی یا تاریخی نیز منتشر شده است. از معروف ترین ترانه های او به این موارد می توان اشاره کرد: آشفته، چو اسیر دام توام، آمد نوبهار، آه بی اثر، اشک و آه، با تو هستم هر کجا هستم، بخت بیدار منی، برق نگاه، بوسه ی وی، بهانه ی تو، تک درخت، نوروز آمد، جوانی، چه شبها، داغ لاله، درد آشنا، روز بی فردا، رؤیای شاعر، رؤیای هستی، شب سیه، ابر پاره پاره، صبح خندان، عکس من، قهر عشق، کبوتر بهشتی، گیسوی شب، موج، ناله ی دل، نیلوفر و موسم گل. اسماعیل نواب صفا در پی یک سکته ی مغزی درگذشت و در قطعه ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
کتاب شناسی: شرح حال فرهادمیرزا معتمدالدوله (زوار، 1366)؛ قصه شمع: خاطرات هنری پنجاه سال موسیقی معاصر اسماعیل نواب صفا (البرز، 1377)؛ از یاد رفته (گزیده اشعار- پیکان، 1381)؛ منشآت فرهاد میرزا معتمدالدوله (به اهتمام- پیکان، 1383).
منابع:
http://yon.ir/s6d6U http://yon.ir/hoItN
wikijoo: اسماعیل_نواب_صفا