اسکالدزکاپارمال ( به زبان نروژی باستان: Skáldskaparmál ) به معنی زبان شعر یا بیان شاعرانه متشکل از ۵۰٬۰۰۰ لغت، دومین بخش از مجموعه متون ادای منثور اثر مورخ و سیاست مدار ایسلندی اسنوری استورلوسون است. این فصل دنبالهٔ «گیلفاگینینگ» یا گیلفی فریب خورنده و پیش از «هتاتال» یا وزن اشعار قرار دارد. متن اسکالدزکاپارمال دربارهٔ گفتگویی میان آئگیر، ایزد دریای اساطیر نورس و براگی، ایزد سخنوری و شعر رخ می دهد. این متون برای مطالعه بیشتر اشعار اسکالدها حاوی اسطوره های بیشماری به منظور توصیف واژهٔ کنینگ به کار برده می شد، که به شدت با اساطیر نورس باستان و بعدها زبان ایسلندی و آنگلوساکسون مرتبط شد. [ ۱] [ ۲]
در این روایت نیز آسیر پیشاپیش آئگیر را شناسایی کرده اند و برای پذیرفتن فریب دادنش آمادگی دارند. آن ها از او به گرمی استقبال می کنند، و به افتخارش ضیافتی ترتیب می دهند، و او را در کنار براگی می نشانند. این اسطوره به دو برادر دورف به نام های فیالار و گالار مربوط می شود که موجودی به نام کواسیر را می کشند، خونش را با عسل و آبجو مخلوط می کنند و از آن نوشیدنی الهام بخش می سازند که هر کس از آن جرعه ای بنوشد، فرزانه می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این روایت نیز آسیر پیشاپیش آئگیر را شناسایی کرده اند و برای پذیرفتن فریب دادنش آمادگی دارند. آن ها از او به گرمی استقبال می کنند، و به افتخارش ضیافتی ترتیب می دهند، و او را در کنار براگی می نشانند. این اسطوره به دو برادر دورف به نام های فیالار و گالار مربوط می شود که موجودی به نام کواسیر را می کشند، خونش را با عسل و آبجو مخلوط می کنند و از آن نوشیدنی الهام بخش می سازند که هر کس از آن جرعه ای بنوشد، فرزانه می شود.
wiki: اسکالدزکاپارمال