اسکنر تمام بدن ( انگلیسی: Full body scanner ) یک دستگاه است که اشیاء یا بدن فرد را برای اهداف غربالگری امنیتی تشخیص می دهد. بسته به تکنولوژی مورد استفاده، اپراتور ممکن است تصویر متناوب با طول موج بدن فرد را داشته باشد، یا تنها نمایشی کارتونی از شخص با یک نشانگر نشان دهد که هر کدام از موارد مشکوک شناسایی شده است. به دلایل حفظ حریم خصوصی و امنیت، صفحه نمایش برای سایر مسافرین قابل مشاهده نیست و در بعضی موارد در یک اتاق جداگانه قرار دارد که اپراتور نمی تواند چهره فرد تحت بررسی را ببیند. بر خلاف آشکارسازهای فلزی، اسکنرهای کامل بدن می توانند اشیای غیر فلزی را شناسایی کنند. اهمیت این موضوع بعد از چندین بمب گذاری در هواپیمای بمب گذاری شده در سال های ۲۰۰۰ افزایش یافته است.
از سال ۲۰۰۷، جایگزینی آشکارسازهای فلزی با اسکنرهای تمام بدن در فرودگاه ها و ایستگاه های قطار در بسیاری از کشورها آغاز شد.
مسافران و وکلا به تصاویری که از بدن های برهنه خود توسط نمایندگان غربالگری یا توسط دولت ثبت شده اند، اعتراض کرده اند. منتقدان، جستجوهای تصویربرداری مجازی را لخت کردن مردم بدون علت احتمالی نامیده اند و مدعی شده اند که این کار غیرقانونی است و حقوق بنیادی را نقض می کند. [ ۱] با این اوصاف و به دلیل مسائل مربوط به حریم شخصی، اکثر مردم مجاز هستند از این اسکن خودداری کنند و از نوع سنتی استفاده کنند.
اولین اسکنر امنیتی تمام بدن توسط دکتر استیون اسمیت ساخته شد. [ ۲] [ ۳] وی اسکنر کامل بدن را در سال ۱۹۹۲ توسعه داد. او سپس دستگاه و ثبت اختراعات مرتبط با آن را به Rapiscan Systems فروخت. شرکتی که اکنون تولید و توزیع آن دستگاه را بر عهده دارد.
اولین کاربرد فرودگاهی این نوع اسکنر در فرودگاه اسخیپول آمستردام هلند بود.
برخی معتقدند که استفاده از اسکنرهای تمام بدن معادل بازرسی بدنی برهنه ( به انگلیسی: strip search ) است و اگر بدون علت احتمالی مورد استفاده قرار گیرد حقوق بشر را نقض می کند. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
تکنولوژی اسکن کامل بدن اجازه می دهد تا افرادی که تصاویر اسکن شده را کنترل می کنند سطح پوست زیر لباس اشخاص[ ۷] و پروتزهای مصنوعی از جمله پروتزهای سینه و پروتز های بیضه را مشاهده کنند، که این موضوع برای اکثر افراد شرم آور است. اسکنرها همچنین می توانند سایر تجهیزات پزشکی که معمولاً پنهان شده اند، مانند کیسه های کولواستومی و کاتتر تشخیص دهند. [ ۸] این امر به طور بالقوه منجر به آزار و اذیت دوجنسیتی ها، که نگرانی های حریم شخصی بیشتری دارند، می شود. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز سال ۲۰۰۷، جایگزینی آشکارسازهای فلزی با اسکنرهای تمام بدن در فرودگاه ها و ایستگاه های قطار در بسیاری از کشورها آغاز شد.
مسافران و وکلا به تصاویری که از بدن های برهنه خود توسط نمایندگان غربالگری یا توسط دولت ثبت شده اند، اعتراض کرده اند. منتقدان، جستجوهای تصویربرداری مجازی را لخت کردن مردم بدون علت احتمالی نامیده اند و مدعی شده اند که این کار غیرقانونی است و حقوق بنیادی را نقض می کند. [ ۱] با این اوصاف و به دلیل مسائل مربوط به حریم شخصی، اکثر مردم مجاز هستند از این اسکن خودداری کنند و از نوع سنتی استفاده کنند.
اولین اسکنر امنیتی تمام بدن توسط دکتر استیون اسمیت ساخته شد. [ ۲] [ ۳] وی اسکنر کامل بدن را در سال ۱۹۹۲ توسعه داد. او سپس دستگاه و ثبت اختراعات مرتبط با آن را به Rapiscan Systems فروخت. شرکتی که اکنون تولید و توزیع آن دستگاه را بر عهده دارد.
اولین کاربرد فرودگاهی این نوع اسکنر در فرودگاه اسخیپول آمستردام هلند بود.
برخی معتقدند که استفاده از اسکنرهای تمام بدن معادل بازرسی بدنی برهنه ( به انگلیسی: strip search ) است و اگر بدون علت احتمالی مورد استفاده قرار گیرد حقوق بشر را نقض می کند. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
تکنولوژی اسکن کامل بدن اجازه می دهد تا افرادی که تصاویر اسکن شده را کنترل می کنند سطح پوست زیر لباس اشخاص[ ۷] و پروتزهای مصنوعی از جمله پروتزهای سینه و پروتز های بیضه را مشاهده کنند، که این موضوع برای اکثر افراد شرم آور است. اسکنرها همچنین می توانند سایر تجهیزات پزشکی که معمولاً پنهان شده اند، مانند کیسه های کولواستومی و کاتتر تشخیص دهند. [ ۸] این امر به طور بالقوه منجر به آزار و اذیت دوجنسیتی ها، که نگرانی های حریم شخصی بیشتری دارند، می شود. [ ۹]
wiki: اسکنر تمام بدن