اشرف بیابانی

[ویکی فقه] اَشْرَف ِ بیابانی ، اشرف الدین متخلص به اشرف و معروف به اشرف بیابانی (۸۶۴ - ۹۳۵ق / ۱۴۶۰- ۱۵۲۹م )، فرهنگ نویس ، عارف ، و از نخستین شاعران زبان اردو در هند جنوبی که درباره واقعه کربلا و شهادت امام حسین (علیه السلام) مثنوی سروده است .
وی در فقرآباد (احمدنگر) به دنیا آمد، دانشهای متداول را نزد پدر خویش ضیاءالدین رفاعی (د ۹۰۹ق / ۱۵۰۳م ) فرا گرفت و سپس به راهنمایی او به سیر و سلوک پرداخت تا اینکه در ۸۹۵ق / ۱۴۹۰م از وی اجازه ارشاد یافت . اشرف پس از درگذشت پدرش ، جانشین او شد.
شخصیت اجتماعی
اشرف بیابانی در ارتقای زبان و ادب اردو به ویژه شعر اردو در دکن ، نقش مهمی داشت . او در زمینه عرفان نیز از جایگاهی ویژه برخوردار بود و نظام شاه ، پادشاه احمدنگر به دیده احترام در وی می نگریست .
وفات
اشرف بیابانی در فقرآباد درگذشت و همان جا به خاک سپرده شد. مدفن وی زیارتگاه مردم است و در وصف آن اشعاری هم سروده شده است .
آثار
...

[ویکی شیعه] اشرف الدین متخلص به اشرف و معروف به اشرف بیابانی (۸۶۴-۹۳۵ق)، فرهنگ نویس، عارف و از نخستین شاعران اردو زبان در هند که درباره واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع) مثنوی هایی سروده است. او نویسنده کتاب "نوسرهار" است.
اشرف الدین در فقرآباد (احمدنگر) شهری در ایالت ماهاراشترا در غرب کشور هند به دنیا آمد. دانش های متداول را نزد پدر خویش ضیاءالدین رفاعی (متوفی۹۰۹ق) فرا گرفت و سپس به راهنمایی او به سیر و سلوک معنوی پرداخت تا اینکه در ۸۹۵ق از وی اجازه ارشاد یافت.
اشرف پس از درگذشت پدرش، جانشین او شد. اشرف بیابانی در ارتقای زبان و ادب اردو به ویژه شعر اردو در دکن، نقش مهمی داشت.