اصحاب صفه در قران

[ویکی فقه] اصحاب صفه در قرآن. اَصحاب صُفَّه، گروهی از یاران پیامبر که به سایبانی در مسجد پیامبر منسوب اند.
مورخان و محدثان نخستین که بنا به مناسبت، یاران پیامبراکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) را به مکان یا رخدادی نسبت می دادند، به پیروی از پیامبر، برخی از یاران آن حضرت را به صفّه مسجد نبوی نسبت داده اند و این گروه را « اصحاب صفّه »، « اهل الصفّه » یا «اهل المَظَلّه» (سایبان) خوانده اند.
معنای اصطلاحی
صفّه اصطلاحی است که بر نوعی خاص از معماری در یثرب عهد پیامبر اطلاق می شود، از این رو اطلاعاتی که لغت شناسان ارائه کرده اند نمی تواند ویژگیهای این نوع بنا را بیان کند، به ویژه که غالب آن ها در قرون متأخر و در شهرهای دیگری می زیسته اند و ازاین رو نمی توان برای تعاریف آنان اعتباری قائل بود؛ امّا عمدتاً مفهوم صفّه را به بنایی شبیه سقیفه تعریف کرده اند.
تعاریف لغت شناسان
با توجه به تعاریف لغت شناسان، صفّه سایبان خنکی در تابستانهای گرم و محل تجمع، پذیرایی یا استراحت افراد بوده است.
تغییر قبله
...