اصحاب مدین
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] قوم شعیب(علیه السلام)کافرانی بودند که در پی تکذیب وی با عذاب فراگیر نابود شدند.
مَدْین را نام شهر ی می دانند که حضرت شعیب(علیه السلام) به سوی مردم آن برانگیخته شد. ظاهر کاربرد قرآن ی آن، به ویژه ترکیب «اصحاب مدین» (توبه/۹،۷۰; حجّ/۲۲، ۴۴) و «اهل مدین» (طه/۲۰، ۴۰; قصص/۲۸، ۴۵)
مدین در قرآن
واژه مَدْین ۱۰ بار در قرآن آمده است; امّا هیچ یک از آیات به اموری چون چگونگی پیدایش، موقعیت تاریخی و جغرافیایی و نیز تاریخ و هویّت قومی و نژاد ی ساکنان آن در دوره های مختلف تاریخ ی نپرداخته است
در سه مورد به عنوان شهر ی که شعیب(علیه السلام)به سوی مردم آن مبعوث گردید یاد شده است: «واِلی مَدیَنَ اَخاهُم شُعَیبـًا» در این سه مورد و آیات پس از آن .
اصحاب مدین
اصل داستان اصحاب مدین و شعیب به طور مبسوط، روایت و باورها و ارزشهای انحرافی آنان، محورها و شیوه های تبلیغی شعیب(علیه السلام)، چگونگی برخورد مردم با وی و فرجام هر یک از دو گروه مؤمن و کافر گزارش شده و هدف عمده در این موارد، انذار کافر ان، تبشیر، تذکار و تعلیم مؤمن ان است.
تاریخ مدین
...
مَدْین را نام شهر ی می دانند که حضرت شعیب(علیه السلام) به سوی مردم آن برانگیخته شد. ظاهر کاربرد قرآن ی آن، به ویژه ترکیب «اصحاب مدین» (توبه/۹،۷۰; حجّ/۲۲، ۴۴) و «اهل مدین» (طه/۲۰، ۴۰; قصص/۲۸، ۴۵)
مدین در قرآن
واژه مَدْین ۱۰ بار در قرآن آمده است; امّا هیچ یک از آیات به اموری چون چگونگی پیدایش، موقعیت تاریخی و جغرافیایی و نیز تاریخ و هویّت قومی و نژاد ی ساکنان آن در دوره های مختلف تاریخ ی نپرداخته است
در سه مورد به عنوان شهر ی که شعیب(علیه السلام)به سوی مردم آن مبعوث گردید یاد شده است: «واِلی مَدیَنَ اَخاهُم شُعَیبـًا» در این سه مورد و آیات پس از آن .
اصحاب مدین
اصل داستان اصحاب مدین و شعیب به طور مبسوط، روایت و باورها و ارزشهای انحرافی آنان، محورها و شیوه های تبلیغی شعیب(علیه السلام)، چگونگی برخورد مردم با وی و فرجام هر یک از دو گروه مؤمن و کافر گزارش شده و هدف عمده در این موارد، انذار کافر ان، تبشیر، تذکار و تعلیم مؤمن ان است.
تاریخ مدین
...
wikifeqh: مدین
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
کافران قوم حضرت شعیب علیه السلام که در پی تکذیب وی با عذاب فراگیر نابود شدند.
مشهور فرهنگ نویسان، جغرافیدانان و مفسران، مَدْین را نام شهری می دانند که حضرت شعیب علیه السلام به سوی مردم آن برانگیخته شد. ظاهر کاربرد قرآنی آن، به ویژه ترکیب «اصحاب مدین» (سوره توبه/9،70؛ سوره حج/22، 44) و «اهل مدین» (سوره طه/20، 40؛ سوره قصص/28، 45) نیز این دیدگاه را تأیید می کند.
در مقابل برخی آن را افزون بر شهر، نام قبیله وی نیز دانسته اند. عربی یا دخیل بودن واژه مدین مورد اختلاف است؛ در کنار انگاره ای که با زاید خواندن «یاء» آن را واژه ای عربی و برگرفته از «مَدَنَ بالمکان» ( = در جای معینی ساکن شد) می داند، اغلب پژوهشگران آن را از واژگان دخیل در قرآن، برگرفته از زبان سریانی و منابع مسیحی و گاه همان «مِدْیان» یاد شده در عهد عتیق دانسته اند.
گروهی از مورخان و مفسران مسلمان به پیروی از ابن اسحاق آن را منسوب به مَدْین فرزند ابراهیم خلیل و ساکنان آن را از نوادگان و نسل وی و گروهی نیز آنان را از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام می دانند.
تأثیرپذیری مورخان مسلمان به ویژه ابن اسحاق از منابع سریانی و یونانی در گزارش های مربوط به پیش از اسلام از یک سو و گزارش های عهد عتیق درباره مِدْیان و اشتراک آن با مواردی از روایت های قرآن در ارتباط با مَدْین از سوی دیگر، می تواند مؤید دخیل بودن واژه یاد شده و انتساب احتمالی آن به مدین بن ابراهیم علیه السلام باشد.
در عهد عتیق، مِدْیان نام یکی از فرزندان حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام از همسری به نام قِطُوْراه و نیز اسم سرزمینی که نوادگان و نسل وی (مِدْیانیان) در آن ساکن شدند، آمده است چنان که در دوره های گوناگون تاریخی از سکونت نوادگان حضرت اسماعیل علیه السلام (اسماعیلیان) و حضرت موسی علیه السلام در آنجا و ازدواج وی با دختر کاهن مِدْیان به نام رِعُوْئیل و از نسل ابراهیم و قِطُوْراه، درگیری های مدیانیان با بنی اسرائیل و غلبه یوشع بر آنان، سخن گفته شده است.
نام کنونی مدین را معان و موقعیت جغرافیایی آن را میان مدینه و شام، مقابل سرزمین تبوک در ساحل دریای سرخ (قُلْزُم) گفته اند. برخی امتداد آن را از شرق خلیج عقبه تا جنوب شرقی سینا دانسته اند. بر اساس گفته طبری، مدین در جنوب سوریه قرار دارد.
کافران قوم حضرت شعیب علیه السلام که در پی تکذیب وی با عذاب فراگیر نابود شدند.
مشهور فرهنگ نویسان، جغرافیدانان و مفسران، مَدْین را نام شهری می دانند که حضرت شعیب علیه السلام به سوی مردم آن برانگیخته شد. ظاهر کاربرد قرآنی آن، به ویژه ترکیب «اصحاب مدین» (سوره توبه/9،70؛ سوره حج/22، 44) و «اهل مدین» (سوره طه/20، 40؛ سوره قصص/28، 45) نیز این دیدگاه را تأیید می کند.
در مقابل برخی آن را افزون بر شهر، نام قبیله وی نیز دانسته اند. عربی یا دخیل بودن واژه مدین مورد اختلاف است؛ در کنار انگاره ای که با زاید خواندن «یاء» آن را واژه ای عربی و برگرفته از «مَدَنَ بالمکان» ( = در جای معینی ساکن شد) می داند، اغلب پژوهشگران آن را از واژگان دخیل در قرآن، برگرفته از زبان سریانی و منابع مسیحی و گاه همان «مِدْیان» یاد شده در عهد عتیق دانسته اند.
گروهی از مورخان و مفسران مسلمان به پیروی از ابن اسحاق آن را منسوب به مَدْین فرزند ابراهیم خلیل و ساکنان آن را از نوادگان و نسل وی و گروهی نیز آنان را از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام می دانند.
تأثیرپذیری مورخان مسلمان به ویژه ابن اسحاق از منابع سریانی و یونانی در گزارش های مربوط به پیش از اسلام از یک سو و گزارش های عهد عتیق درباره مِدْیان و اشتراک آن با مواردی از روایت های قرآن در ارتباط با مَدْین از سوی دیگر، می تواند مؤید دخیل بودن واژه یاد شده و انتساب احتمالی آن به مدین بن ابراهیم علیه السلام باشد.
در عهد عتیق، مِدْیان نام یکی از فرزندان حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام از همسری به نام قِطُوْراه و نیز اسم سرزمینی که نوادگان و نسل وی (مِدْیانیان) در آن ساکن شدند، آمده است چنان که در دوره های گوناگون تاریخی از سکونت نوادگان حضرت اسماعیل علیه السلام (اسماعیلیان) و حضرت موسی علیه السلام در آنجا و ازدواج وی با دختر کاهن مِدْیان به نام رِعُوْئیل و از نسل ابراهیم و قِطُوْراه، درگیری های مدیانیان با بنی اسرائیل و غلبه یوشع بر آنان، سخن گفته شده است.
نام کنونی مدین را معان و موقعیت جغرافیایی آن را میان مدینه و شام، مقابل سرزمین تبوک در ساحل دریای سرخ (قُلْزُم) گفته اند. برخی امتداد آن را از شرق خلیج عقبه تا جنوب شرقی سینا دانسته اند. بر اساس گفته طبری، مدین در جنوب سوریه قرار دارد.
wikiahlb: اَصحاب_مَدیَن
[ویکی اهل البیت] اَصحاب مَدیَن. این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
کافران قوم حضرت شعیب علیه السلام که در پی تکذیب وی با عذاب فراگیر نابود شدند.
مشهور فرهنگ نویسان، جغرافیدانان و مفسران، مَدْین را نام شهری می دانند که حضرت شعیب علیه السلام به سوی مردم آن برانگیخته شد. ظاهر کاربرد قرآنی آن، به ویژه ترکیب «اصحاب مدین» (سوره توبه/9،70؛ سوره حج/22، 44) و «اهل مدین» (سوره طه/20، 40؛ سوره قصص/28، 45) نیز این دیدگاه را تأیید می کند.
در مقابل برخی آن را افزون بر شهر، نام قبیله وی نیز دانسته اند. عربی یا دخیل بودن واژه مدین مورد اختلاف است؛ در کنار انگاره ای که با زاید خواندن «یاء» آن را واژه ای عربی و برگرفته از «مَدَنَ بالمکان» ( = در جای معینی ساکن شد) می داند، اغلب پژوهشگران آن را از واژگان دخیل در قرآن، برگرفته از زبان سریانی و منابع مسیحی و گاه همان «مِدْیان» یاد شده در عهد عتیق دانسته اند.
گروهی از مورخان و مفسران مسلمان به پیروی از ابن اسحاق آن را منسوب به مَدْین فرزند ابراهیم خلیل و ساکنان آن را از نوادگان و نسل وی و گروهی نیز آنان را از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام می دانند.
تأثیرپذیری مورخان مسلمان به ویژه ابن اسحاق از منابع سریانی و یونانی در گزارش های مربوط به پیش از اسلام از یک سو و گزارش های عهد عتیق درباره مِدْیان و اشتراک آن با مواردی از روایت های قرآن در ارتباط با مَدْین از سوی دیگر، می تواند مؤید دخیل بودن واژه یاد شده و انتساب احتمالی آن به مدین بن ابراهیم علیه السلام باشد.
کافران قوم حضرت شعیب علیه السلام که در پی تکذیب وی با عذاب فراگیر نابود شدند.
مشهور فرهنگ نویسان، جغرافیدانان و مفسران، مَدْین را نام شهری می دانند که حضرت شعیب علیه السلام به سوی مردم آن برانگیخته شد. ظاهر کاربرد قرآنی آن، به ویژه ترکیب «اصحاب مدین» (سوره توبه/9،70؛ سوره حج/22، 44) و «اهل مدین» (سوره طه/20، 40؛ سوره قصص/28، 45) نیز این دیدگاه را تأیید می کند.
در مقابل برخی آن را افزون بر شهر، نام قبیله وی نیز دانسته اند. عربی یا دخیل بودن واژه مدین مورد اختلاف است؛ در کنار انگاره ای که با زاید خواندن «یاء» آن را واژه ای عربی و برگرفته از «مَدَنَ بالمکان» ( = در جای معینی ساکن شد) می داند، اغلب پژوهشگران آن را از واژگان دخیل در قرآن، برگرفته از زبان سریانی و منابع مسیحی و گاه همان «مِدْیان» یاد شده در عهد عتیق دانسته اند.
گروهی از مورخان و مفسران مسلمان به پیروی از ابن اسحاق آن را منسوب به مَدْین فرزند ابراهیم خلیل و ساکنان آن را از نوادگان و نسل وی و گروهی نیز آنان را از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام می دانند.
تأثیرپذیری مورخان مسلمان به ویژه ابن اسحاق از منابع سریانی و یونانی در گزارش های مربوط به پیش از اسلام از یک سو و گزارش های عهد عتیق درباره مِدْیان و اشتراک آن با مواردی از روایت های قرآن در ارتباط با مَدْین از سوی دیگر، می تواند مؤید دخیل بودن واژه یاد شده و انتساب احتمالی آن به مدین بن ابراهیم علیه السلام باشد.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید