اصفهانی

/~esfahAni/

لغت نامه دهخدا

اصفهانی. [ اِ ف َ ] ( ص نسبی ، اِ ) اصبهانی. منسوب به اصفهان. رجوع به اصفهان و اصبهانی شود. || قسمی کاغذ. ( یادداشت مؤلف ).

اصفهانی. [ اِ ف َ ] ( اِخ ) ابراهیم بن محمد اصفهانی. رجوع به ثقفی و ابراهیم بن محمد ثقفی شود.

اصفهانی. [ اِ ف َ ] ( اِخ ) ابوالثناء شمس الدین محمود. رجوع به ابوالثناء شود.

اصفهانی. [ اِ ف َ ] ( اِخ ) ابوحامد محمدبن محمودبن محمدبن عبدالکافی اصولی شمس الدین اصفهانی شافعی. ( 616 - 688 هَ. ق. ). نزیل مصر بود و در مصر درگذشت. او راست : الجامع بین التفسیر الکبیر و الکشاف. الحکمةالرشیدیة. الحکمةالمنیعة. شرح المفصل ، از فخر رازی در اصول. غایةالمطلب ، در منطق. قواعدالتوحید، درجدل و منطق و اصلین. کتاب الاعتمادالکبیر، مختصری درکلام و شرح آن. ( از اسماءالمؤلفین ج 2 ستون 136 ). و سیوطی آرد: او شارح المحصول بود و در اصلین و جدل و منطق پیشوایی ماهر بشمار میرفت و کتابی در این فن بنام القواعد تصنیف کرد. در نحو و شعر و دیگر علوم مهارت داشت. در اصفهان متولد شد و در بغداد بکسب دانش پرداخت و به قاهره رفت و در آنجا تاج الدین بن بنت الاعز قضای قوص را به وی سپرد و خلقی از وجودش بهره مند شدند، سپس به قاهره بازگشت و در آنجا عهده دار تدریس شد ودر قاهره درگذشت. ( از حسن المحاضرة فی اخبار مصر و القاهرة ج 1 ص 250 ). و رجوع به تاریخ الخلفا ص 331 شود.

اصفهانی. [ اِ ف َ ] ( اِخ ) ابوربیعة مموله یا ممویه. رجوع به اصبهانی شود.

اصفهانی. [ اِ ف َ ] ( اِخ ) رجوع به ابوسعید ( شیخ... ) اصفهانی شود.

اصفهانی. [ اِ ف َ ] ( اِخ ) ابوشجاع احمدبن حسین بن احمد امام فقیه حبر قاضی شهاب الدین ابوالطیب اصفهانی شافعی. ( 533 - 593 هَ. ق. ). مؤلف غایةالاختصار در فقه و شرح اقناع ماوردی. غایةالاختصار یا التقریب وی مختصری در فقه برحسب مذهب شافعی است که در بمبئی بسال 1297 هَ. ق. در 29 صفحه چاپ شده است ، این کتاب بفرانسه ترجمه شده و دکتر کیزر مترجم آنست ، ترجمه مزبور در سال 1859 م. در 32 و 48 و 117 صفحه طبع شده است ، کتاب مزبور بوسیله زاخاو به آلمانی نیز ترجمه شده و در سال 1897 م. در برلن بطبع رسیده است. رجوع به اعلام زرکلی شود.

اصفهانی. [ اِ ف َ ] ( اِخ ) ابوشجاع زاهربن رستم بن ابی الرجاء. از مردم اصفهان بود و در بغداد پرورش یافت و مدتی مجاور مکه بود، آنگاه به بغداد بازگشت و بسال 607 هَ. ق. در آن شهر درگذشت. او راست : نزهةالناصر. ( از اسماءالمؤلفین ج 1 ستون 372 ). و رجوع به ابوشجاع و زاهر شود.بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

ابو الفرج
( صفت ) منسوب به اصفهان . ۱ - ساخت. اصفهان . ۲ - از مردم اصفهان اهل اصفهان .
محلی در حدود ارمنستان و قفقاز بود

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] اصفهانی صفت نسبت به شهر اصفهان است و ممکن است به یکی از این افراد اشاره کند:

[ویکی فقه] اصفهانی (ابهام زدایی). اصفهانی ممکن است اشاره به اشخاص ذیل باشد: • آقا سیدابوالحسن اصفهانی، اِصْفَهانی ، آقا سیدابوالحسن (۱۲۸۴- ۱۳۶۵ق /۱۸۶۷-۱۹۴۶م )، فقیه بزرگ امامی و مرجع تقلید شیعیان جهان • آقانجفی اصفهانی، محمدباقربن محمدتقی بن میرزا عبدالرحیم ایوانکی تهرانی مسجدشاهی (۱۲۳۴-۱۳۰۱ق/۱۸۱۸-۱۸۸۳م)، فقیه و اصولی امامی• آمنه علوی اصفهانی، از زنان دارای اجازه روایت شیعه• ابوالحسن علی باقولی اصفهانی، مفسر و نحوی قرن ۶ هجری• ابوالشیخ اصفهانی، ابوالشِّیْخِ اِصْفَهانی، ابو محمد عبدالله بن محمد بن جعفر بن حیان (۲۷۴ ـ آخر محرم ۳۶۹ ق/۸۸۷ ـ ۲۷ اوت ۹۷۹ م)، محدث مورخ نامی اصفهان• ابوالفرج اصفهانی، شخصیتی مورد اعتماد و متجرّد در علوم مختلف مثل شعر، معانی، اخبار، حدیث، لغت، نحو، سیر و مغازی، طب و نجوم• ابوشجاع اصفهانی، ابو شُجاعِ اِصْفَهانی، شهاب الدین احمد بن حسین بن احمد، فقیه و قاضی اهل بصره (سده های ۵ و ۶ ق/۱۱ و ۱۲م)• ابومسلم اصفهانی، اَبوُمُسْلِمِ اصْفَهانی، محمد بن بَحْر معتزلی (۲۵۴-۳۲۲ق/۸۶۸-۹۳۴م)، کاتب، نحوی، ادیب، متکلم، مفسر، و از رجال دولت عباسی• ابومنصور اصفهانی، اَبومَنْصورِ اِصْفَهانی، مَعْمَر بن احمد بن محمد بن زیاد (در رمضان ۴۱۸ق/۱۰۲۷م)، صوفی و محدث حنبلی اصفهانی در سده ۴ و اوایل سده ۵ق• محمد بابا قاسم اصفهانی، عارف قرن هشتم• محمد بن داود اصفهانی، فقیه ظاهری ، ادیب ، شاعر و گردآورنده جُنگی از سروده های عاشقانه • محمد بن علی جواد اصفهانی، ملقب به جمال الدین ، وزیر ایرانی تبار زنگیان در سده ششم • محمدعلی موسوی عاملی اصفهانی، عالم شیعی امامی، جامع منقول، عارف و شاعر و ادیب
...

پیشنهاد کاربران

بپرس