[ویکی فقه] اطلاق لازم بر ملزوم به ذکر لازم و اراده ملزوم اطلاق می شود و از اقسام مجاز لغوی می باشد.
«اطلاق لازم بر ملزوم» -یکی از اقسام مجاز لغوی - را از علاقات مجاز نیز شمرده و از آن به «علاقه لازمیت» تعبیر کرده اند؛ به این معنا که چیزی، از آن جهت که باید باشد، در چیزی دیگر وجود می یابد، یا با نابودی آن چیز، دیگری نیز نابود می شود.«لزوم» عبارت است از امتناع انفکاک چیزی از چیز دیگر؛
مثال
۱. (هل یستطیع ربک ان ینزل علینا مآئدة من السماء)؛ "آیا پروردگارت می تواند از آسمان خوانی برای ما فرود آورد". در این آیه ، « استطاعت » (توانایی) بر فعل، اطلاق شده است؛ در حالی که توانایی، لازمه فعل است.۲. (فلولا انه کان من المسبحین)؛ "و اگر او از زمره تسبیح کنندگان نبود". در این آیه، « تسبیح » (لازمه صلاة) بر « صلاة » اطلاق شده است.
«اطلاق لازم بر ملزوم» -یکی از اقسام مجاز لغوی - را از علاقات مجاز نیز شمرده و از آن به «علاقه لازمیت» تعبیر کرده اند؛ به این معنا که چیزی، از آن جهت که باید باشد، در چیزی دیگر وجود می یابد، یا با نابودی آن چیز، دیگری نیز نابود می شود.«لزوم» عبارت است از امتناع انفکاک چیزی از چیز دیگر؛
مثال
۱. (هل یستطیع ربک ان ینزل علینا مآئدة من السماء)؛ "آیا پروردگارت می تواند از آسمان خوانی برای ما فرود آورد". در این آیه ، « استطاعت » (توانایی) بر فعل، اطلاق شده است؛ در حالی که توانایی، لازمه فعل است.۲. (فلولا انه کان من المسبحین)؛ "و اگر او از زمره تسبیح کنندگان نبود". در این آیه، « تسبیح » (لازمه صلاة) بر « صلاة » اطلاق شده است.
wikifeqh: اطلاق_لازم_بر_ملزوم