اعم

[ویکی فقه] اعمّ در منطق به مفهومی اطلاق می گردد که کلّیّتش از مفهوم دیگر بیشتر باشد.
آن مفهومی که کلّیّتش از مفهوم دیگر بیشتر باشد، را در اصطلاح علم منطق اعم گویند. مفهوم اعم در برابر اخص، مفهومی است که هم مفهوم دیگری را شامل شود و هم غیر آن را مثلا حیوان اعم از انسان است، چه هم افراد انسان را شامل شود و هم افراد اسب و گاو و شیر و گرگ و غیر آن را.«و ترتیب طبیعی در تعلیم اقتضاء تقدیم اعم کند بر اخص، چه اعم به عقل نزدیک تر بود، چنانکه اخص به حس نزدیکتر بود».
خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۳۴۳.
۱. ↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۳۴۳.
خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی به انضمام واژه نامه فرانسه و انگلیسی، ص۲۶.
...

اَعَمّ
(در لغت به معنی عام تر و فراگیرتر؛ و اخص به معنای خاص تر، ویژه تر و محدودتر) در اصطلاح منطق، هردو در برابر هم قرار دارند؛ اعم مفهومی است کلی که نسبت به مفهوم کلی دیگر عام تر و شامل تر است و گذشته از آن که افراد آن کلی را دربرمی گیرد، افراد دیگری را هم شامل می شود. مثل «حیوان»، نسبت به «انسان»؛ اخص مفهومی است کلی که دامنۀ آن نسبت به کلی دیگر محدودتر و خاص تر است، چنان که مفهوم انسان نسبت به حیوان، اخص به شمار می آید.