اَفلاکی، احمد (قونیه ـ همان جا ۷۶۱ق)
نویسنده و صوفی آناتولی. مرید عارف چلبی، نوۀ مولوی، بود و در بسیاری از سفرهای وی به منظور نشر طریقت مولویه، همراهش بود. به زبان های عربی، ترکی و فارسی آشنایی داشت. رساله یا سیرۀ بزرگِ مناقب العارفین را به دستور عارف چلبی دربارۀ مولوی و مشایخ مولویه نگاشت. آگاهی ما از نخستین مشایخ طریقۀ مولویه و چندوچون این طریقت از همین کتاب است. در بسیاری از علوم به مرتبۀ استادی رسید و با سلطان ولد نیز مصاحبت داشت. گویا به علت علاقه به جلال الدین عارف، به عارفی و به علت تبحّر در علم افلاک، به افلاکی مشهور شده است. او در طریقت مولویه پایگاهی رفیع داشت، اما برای این که از مقام مرشدیِ این طائفه سرباز زند، رهسپار حجاز شد و بخشی از عمرش را در کنار مرقد پیامبر اکرم (ص) انزوا گزید. سال ها نگهبان مقبرۀ مولوی و درشمار مثنوی خوانانِ آن درگاه بود و سرانجام در قونیه درگذشت. در صحنِ مقبرۀ مولوی به خاک سپرده شده، اما امروزه محل دقیقِ قبر او مشخص نیست.
نویسنده و صوفی آناتولی. مرید عارف چلبی، نوۀ مولوی، بود و در بسیاری از سفرهای وی به منظور نشر طریقت مولویه، همراهش بود. به زبان های عربی، ترکی و فارسی آشنایی داشت. رساله یا سیرۀ بزرگِ مناقب العارفین را به دستور عارف چلبی دربارۀ مولوی و مشایخ مولویه نگاشت. آگاهی ما از نخستین مشایخ طریقۀ مولویه و چندوچون این طریقت از همین کتاب است. در بسیاری از علوم به مرتبۀ استادی رسید و با سلطان ولد نیز مصاحبت داشت. گویا به علت علاقه به جلال الدین عارف، به عارفی و به علت تبحّر در علم افلاک، به افلاکی مشهور شده است. او در طریقت مولویه پایگاهی رفیع داشت، اما برای این که از مقام مرشدیِ این طائفه سرباز زند، رهسپار حجاز شد و بخشی از عمرش را در کنار مرقد پیامبر اکرم (ص) انزوا گزید. سال ها نگهبان مقبرۀ مولوی و درشمار مثنوی خوانانِ آن درگاه بود و سرانجام در قونیه درگذشت. در صحنِ مقبرۀ مولوی به خاک سپرده شده، اما امروزه محل دقیقِ قبر او مشخص نیست.
wikijoo: افلاکی،_احمد_(قونیه_ـ_همان_جا_۷۶۱ق)