الفبا

/~alefbA/

برابر پارسی: نویسه

معنی انگلیسی:
abc, alphabet

لغت نامه دهخدا

الفبا. [ اَ ل ِ ] ( اِ مرکب )مجموعه حروفی است که با ترتیبی قراردادی مرتب شده و صداهای یک زبان را بیان کند. نامهای حروف الفبایی را نیز گویند . الفبای فارسی امروزین مرکب از سی و سه حرف است بدین قرار: ا ء ب پ ت ث ج چ ح خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی. در حاشیه برهان قاطع چنین آمده : مراد از الفبا حروف تهجی است که با الف و ب آغاز میشود و در زبانهای اروپایی آلفابه گویند. اصطلاحاً حروف هجای عربی را که بترتیب الف ، ب ، ت ، ث مرتب شده و به ی ختم میگردد ابتث نامند، در مقابل ابجد. دسته بندی حروف به ترتیب ابجد بسیار قدیمتر از ابتث است ، چه آن در خط فینیقی و عبری و سریانی و ارامی و نبطی نیز موجود است. رجوع به ابجد شود.
و در عرب بعدها ترتیب اصلی الفبا رابهم زدند و ترتیب دیگری اختیار کردند که ظاهراً بنایش بر این بود که حروفی را که از حیث شکل با هم شباهت دارند دسته دسته کنند چنانکه مثلاً ب ، ت ، ث را با هم ، و ج ، ح ، خ را با هم دسته بندی کردند و تنها سه حرف هَ ، و، ی را که با هیچ حروف دیگری شباهت کافی نداشته اند در آخر الفبا گذاشتند و به احتمال قوی این دسته بندی و ترتیب تازه پیش از اسلام بعمل آمده و عین این ترتیب که اندکی با ترتیب کنونی معمول در مشرق یعنی عربستان و بین النهرین و ایران و غیره متفاوت است ، هنوز هم در الفبای مغربی ( ممالک شمالی آفریقا غیر از مصر ) محفوظ است بقرار ذیل : ا ب ت ث ج ح خ د ذ ر ز ط ظ ک ل م ن ص ض ع غ ف ق س ش هَ و ی. معلوم میشود بعدهابمناسبت بعضی نظریات که اغلب گویا مستند بصوت و مخرج صوت بوده در ترتیب فوق باز تبدیلات و تغییراتی دادند و ترتیب حروف الفبا را بصورتی درآوردند که اکنون در ایران و غیره متداول است. ( حاشیه برهان قاطع چ معین از جمال زاده مجله کاوه سال پنجم شماره 10 «شماره مسلسل 45» ).
تاریخچه الفبا
مصریان قدیم 24 علامت داشتند و این علامتها شامل همه حروف صامت بود که در زبان آنان استعمال میشد. ایشان میتوانستند با این علائم نخستین الفبا را تشکیل دهند ولی این کار را انجام ندادند. اساس الفبا معلوم نیست ، بعضی از دانشمندان متن 16 کتیبه قدیمی را که در سرابیت الخادم واقع در شبه جزیره سینا پیدا شده است اساس الفبا قرار میدهند. این کتیبه ها به زبان سامی است و ظاهراً شامل 27علامت مختلف است که همه آنها الفبائی بوده و بخط هروگلیف تعلیم میشده ، اما تاریخ آن کتیبه ها مورد تردیداست ، و هیچیک از دانشمندان آنها را به پیشتر از 1900 ق.م. نسبت نداده اند و بعضی آنها را فقط به آغاز هزارساله اول منسوب کرده اند. از قدیمترین کتیبه های الفبائی که تا کنون شناخته شده اند کتیبه تابوت احیرم پادشاه بیبلوس در فینیقیه به سال 13 قرن پیش از میلاد است. این کتیبه به سال 1923 م. بوسیله پ. مونته کشف گردید و در آن 20 حرف از 22 حرف که اسناد کتیبه های فینیقی اخیر را بدست میدهند دیده میشود. این الفبای سینائی یا فینیقی کشف مهم و قابل توجهی است که بوسیله آن میتوان آواهای ساده را که در تلفظ زبان وارد میشوند تشخیص داد و همچنین الفبای مزبور ایجاد علامتهای ساده را که تشخیص آنها از یکدیگر بسیار آسان است میسر میکند. در میان شکلهای علامات و نامهای سامی آنها رابطه ای وجود ندارد. نام فقط جوابگوی اصل آکروفونی ( یعنی حرف یا علامت بنام یکی از چیزها خوانده شود ) است. کتیبه هایی از ابی باآل پادشاه بیبلوس و الیباآل در روی مجسمه فرعون ازرکن اول در پایان قرن دهم ، و همچنین لوح سنگی مزا در ترانسژردانی در حدود 842 ق.م. و کتیبه های نورا در ساردنی و سنجیرلی در سوریه شمالی در حدود اواخر قرن هشتم ( ق. م. ) به دست آمده است.بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

(اسم ) حروف تهجی. توضیح الفبا یا حروف هجای فارسی سی و سه حرف است : ائ ب پ ت ث ج چ ح خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی .

فرهنگ معین

(اَ لِ ) [ ازع . ] (اِمر. ) ۱ - حروف تهجی . ضح - الفبا یا حروف هجای فارسی سی سه حرف است : ا، ء، ب ، پ ، ت ، ث ، ج ، چ ، ح ، خ ، د، ذ، ر، ز، ژ، س ، ش ، ص ، ض ، ط ، ظ ، ع ، غ ، ف ، ق ، ک ، گ ، ل ، م ، ن ، و، ه ، ی . ۲ - مجموعة حروفی که با ترتیبی قراردادی مر

فرهنگ عمید

مجموعۀ حروفی که در یک زبان برای نوشتن استفاده می شود.
* الفبای ابتثی: الفبایی به ترتیب معمولی (ا، ب، ت، ث ).
* الفبای ابجدی: الفبای به ترتیب حروف ابجد.

فرهنگستان زبان و ادب

{alphabet} [زبان شناسی] مجموعۀ نشانه های یک نظام نوشتاری که در آن معمولاً هر حرف/ نویسه نمایندۀ یک همخوان/ صامت یا واکه/ مصوت است

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] به مجموعه ای از نشانه های نوشتاری که بر پایه واج های زبانی معین نظم یافته باشد، الفبا گویند. همچنین نامهای حروف الفبایی را نیز گویند .
تاریخ پیدایش و خاستگاه الفبا مورد اختلاف متخصصان است؛ اما به طور کلی می توان گفت که الفبا برای نخستین بار در حدود سال 1700 ق.م توسط اقوام سامی شمالی در فلسطین و سوریه ابداع شده است.
این مجموعه شامل 22 نشانه همخوانی بوده و یونانیان بعدها با افزودن نشانه های واکه ای و نیز ایجاد دگرگونی هایی در آن، الفبای یونانی را به وجود آورده اند. آنگاه الفبای لاتینی بر پایه الفبای یونانی و سپس الفبای زبان های غربی بر پایه الفبای لاتینی شکل گرفته است. الفبای زبان های ایرانی نیز خود دارای ریشه سامی است.
بیشتر الفباهای امروزی 20 تا 30 نشانه نوشتاری دارند، اما در مجموع تعداد و تنوع نشانه ها به تعداد آواهای زبان وابسته است.

دانشنامه عمومی

اَلِفبا مجموعه علامت هایی است که انسان ها برای نشان دادن اصواتِ زبان، در بین خود قرارداد می کنند. در خط های فارسی و عربی، الفبا معمولاً به نشانه های نوشتاری همخوان ( صامت ) گفته می شود که آن ها را حروف بی صدا هم می گویند و معمولاً واکه ها ( مصوت ) ، جزء حروف الفبا نیستند و به آن ها حروف صدادار می گویند؛ ولی برای مصوت های بلند سه گانه، از سه تا از حروف الفبا استفاده می شود و مصوت های کوتاه، بدون علامت یا در موارد ضروری، با حرکت گذاری عربی و فارسی نشان داده می شوند؛ در حالی که در الفبای لاتین، برخی از حروف، نماینده واکه ها نیز هستند.
• الفبای فونتیک: در این نوع از الفبا هر شکل تنها نشان دهندهٔ یک صدای خاص است مانند ب در الفبای زبان فارسی. الفبای آوانگاری بین المللی و الفبای زبان اسپرانتو از جمله الفباهای فونتیک اند.
• الفبای غیر فونتیک: در این نوع الفبا هیچ شکل نوشتاری تنها یک صدا را نشان نمی دهد.
• الفبای نیمه فونتیک: در این نوع از الفبا، برخی شکلها تنها به یک صدا و بعضی به بیش از یک صدا اشاره دارند مانند شکل نوشتاری و در الفبای فارسی که هم صدای صامت و هم صدای مصوت می دهد. الفبای فارسی از این گروه است.
عکس الفباعکس الفبا
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

اَلِفْبا
اَلِفْبا
در زبان های اروپایی: «آلفابت Alphabet» مجموعۀ حروفی که دلالت بر واج های زبان می کند. الفبای زبان فارسی باستان «میخی» نامیده می شود که از اکدی و سومری برگرفته بوده اند که ۳۶ حرف داشته است. الفبای فارسی میانه از آرامی اخذ شده بوده است و از راست به چپ نوشته می شده و تا قرن ۶م به کار می رفته است. الفبای زبان فارسی دری و معاصر، بعد از سلطۀ اعراب بر ایران، از خط عربی اخذ شد و برای هماهنگ کردن آن با زبان فارسی چهار حرف «پ، چ، ژ، گ» بر آن افزودند و ترتیب حروف «ه ، و» جابه جا شد و نهایتاً شامل ۳۳ حرف زیر شد: آ(ء)، ا، ب، پ، ت، ث، ج، چ، ح، خ، د، ذ، ر، ز، ژ، س، ش، ص، ض، ط، ظ، ع، غ، ف، ق، ک، گ، ل، م، ن، و، ه ، ی. (جدول در صفحه بعد)

مترادف ها

abc (اسم)
الفبا، کتاب الفبا، پایه کار، مبدا کار

alphabet (اسم)
الفبا

فارسی به عربی

ابجدیة

پیشنهاد کاربران

بُن نویس
الفبا بنیاد نوشتن است. از ای رو واژه بن نویس پیشنهاد می شود.
اَلِفباء
آ بِ پِ ، آ تا یِ
هوهده
الفبا
یک درس خوبه ولی درسا ش عالی
حرف ها یِ پارسی در سیستم ها یِ نوشتاریِ:
عربیک / لاتین
اَ : A
اِ : E
اُ : O
آ : �
ای : I
او : U
ء : �
ب : B
پ : P
ت : T
ث : S
ج : J
چ : C
ح : H
خ : X
...
[مشاهده متن کامل]

د : D
ذ : Z
ر : R
ز : Z
ژ : Ž
س : S
ش : Š
ص : S
ض : Z
ط : T
ظ : Z
ع : �
غ : Q
ف : F
ق : Q
ک : K
گ : G
ل : L
م : M
ن : N
و : V
و : W
ه : H
ی : Y

شباهت الفبای فارسی ولاتین ازراست به چپ=
اiایeوvذcسwزzکkحhعuلlرr زjهoوvدbمp.

بپرس