[ویکی فقه] المبسوط فی فقه الامامیة. مؤلف:حمد بن حسن بن علی طوسی شیخ ابو جعفر طوسی، معروف به شیخ طوسی (م ۴۶۰ ق).
این کتاب از بهترین کتب فقهی است که جمیع ابواب فقهی را در بردارد. در این کتاب سعی شده ابواب فقهی به طور مختصر بیان شوند و به ذکر مسائل فقهی اکتفا گردد و از این رو، از ادعیه و آداب ذکری به میان نیامده است. ویژگی دیگر این کتاب این است که بسیاری از فروعی که مخالفان ذکر کرده اند، در آن آورده شده است. کتاب دوره کامل فقهی می باشد که از کتاب طهارت شروع می شود و به کتاب دعاوی و بینات پایان می یابد. وضعیت نشر این کتاب در ۸ جلد به زبان عربی به کوشش انتشارات المکتبه المرتضویه چاپ و منتشر شده است.
این کتاب از بهترین کتب فقهی است که جمیع ابواب فقهی را در بردارد. در این کتاب سعی شده ابواب فقهی به طور مختصر بیان شوند و به ذکر مسائل فقهی اکتفا گردد و از این رو، از ادعیه و آداب ذکری به میان نیامده است. ویژگی دیگر این کتاب این است که بسیاری از فروعی که مخالفان ذکر کرده اند، در آن آورده شده است. کتاب دوره کامل فقهی می باشد که از کتاب طهارت شروع می شود و به کتاب دعاوی و بینات پایان می یابد. وضعیت نشر این کتاب در ۸ جلد به زبان عربی به کوشش انتشارات المکتبه المرتضویه چاپ و منتشر شده است.
[ویکی اهل البیت] المبسوط فی فقه الامامیة. کتابی است در فقه از شیخ طوسی
محمد بن حسن بن علی طوسی، معروف به شیخ طائفه (م 460 ق) در طوس به دنیا آمد. او از شاگردان شیخ مفید و سید مرتضی رحمه الله بود و خود به درجه استادی رسید و سال ها در رأس مکتب تشیع در قرن پنجم هجری بود. ابتدا دوازده سال در بغداد پس از وفات سید، کرسی درس استاد را به خوبی اداره نمود و شهرتی عظیم پیدا کرد؛ مخصوصاً هنگامی که به امر خلیفه عباسی، کرسی تدریس علم کلام در جهان اسلام به او واگذار شد.
مکتب شیخ، مکمل مکتب مفید و سید مرتضی بود. شیخ الطائفه در تمام فنون فقهی، اصولی، کلامی، تفسیری، حدیثی و رجالی مهارت داشت. در سجایای اخلاقی و فضایل معنوی یکتا بود. آرای او متکی به دلایل عقلی و نقلی مستفاد از ادله فقهی است. شیخ طوسی مدت چهل سال در بغداد اقامت داشت؛ ولی به علت حوادث ناگواری که بین امرا و صاحبان مذاهب مختلف پس از دیالمه و آل بویه در اوایل سلطنت طغرل سلجوقی روی داد و منجر به آتش کشیده شدن بهترین کتابخانه بغداد و همچنین به سوخته شدن خانه شیخ طوسی گردید، وی ناگزیر در سال 448 ق تا آخر عمر در شهر نجف اشرف اقامت گزید و با ورود او تدریجاً حوزه هزار ساله نجف پی ریزی شد. او در همین شهر چشم از جهان فروبست.
ابوعبدالله حسین بن عبیدالله غضائری، ابوعبدالله احمد بن عبدالواحد بزار معروف به ابن عبدون، احمد بن محمد بن موسی معروف به ابن الصلت اهوازی، ابوالحسین علی بن احمد بن محمد بن ابوجید قمی، ابوالقاسم علی بن شبل بن اسد الوکیل، ابوالفتح هلال بن محمد حفار و...
آدم بن یونس، احمد بن حسین خزاعی نیشابوری، عبدالرحمان بن احمد خزاعی، عبدالجبار بن عبدالله مقرئی رازی، قاضی ابن سراج طرابلسی، ابوعبدالله حسین بن مظفر بن علی حمدانی و...
المبسوط، النهایه، العده، الایجاز، تلخیص الشافی، الرجال الخلاف، التبیان.
محمد بن حسن بن علی طوسی، معروف به شیخ طائفه (م 460 ق) در طوس به دنیا آمد. او از شاگردان شیخ مفید و سید مرتضی رحمه الله بود و خود به درجه استادی رسید و سال ها در رأس مکتب تشیع در قرن پنجم هجری بود. ابتدا دوازده سال در بغداد پس از وفات سید، کرسی درس استاد را به خوبی اداره نمود و شهرتی عظیم پیدا کرد؛ مخصوصاً هنگامی که به امر خلیفه عباسی، کرسی تدریس علم کلام در جهان اسلام به او واگذار شد.
مکتب شیخ، مکمل مکتب مفید و سید مرتضی بود. شیخ الطائفه در تمام فنون فقهی، اصولی، کلامی، تفسیری، حدیثی و رجالی مهارت داشت. در سجایای اخلاقی و فضایل معنوی یکتا بود. آرای او متکی به دلایل عقلی و نقلی مستفاد از ادله فقهی است. شیخ طوسی مدت چهل سال در بغداد اقامت داشت؛ ولی به علت حوادث ناگواری که بین امرا و صاحبان مذاهب مختلف پس از دیالمه و آل بویه در اوایل سلطنت طغرل سلجوقی روی داد و منجر به آتش کشیده شدن بهترین کتابخانه بغداد و همچنین به سوخته شدن خانه شیخ طوسی گردید، وی ناگزیر در سال 448 ق تا آخر عمر در شهر نجف اشرف اقامت گزید و با ورود او تدریجاً حوزه هزار ساله نجف پی ریزی شد. او در همین شهر چشم از جهان فروبست.
ابوعبدالله حسین بن عبیدالله غضائری، ابوعبدالله احمد بن عبدالواحد بزار معروف به ابن عبدون، احمد بن محمد بن موسی معروف به ابن الصلت اهوازی، ابوالحسین علی بن احمد بن محمد بن ابوجید قمی، ابوالقاسم علی بن شبل بن اسد الوکیل، ابوالفتح هلال بن محمد حفار و...
آدم بن یونس، احمد بن حسین خزاعی نیشابوری، عبدالرحمان بن احمد خزاعی، عبدالجبار بن عبدالله مقرئی رازی، قاضی ابن سراج طرابلسی، ابوعبدالله حسین بن مظفر بن علی حمدانی و...
المبسوط، النهایه، العده، الایجاز، تلخیص الشافی، الرجال الخلاف، التبیان.
[ویکی نور] المبسوط فی فقه الإمامیة تألیف ابوجعفر محمد بن حسن بن علی بن حسن طوسی، معروف به شیخ الطائفة، شیخ طوسی (م 460 ق).
در ابتدای شکل گیری فقه شیعه، کتب فقهی عبارت از یک سلسله روایات و احادیث اهل بیت علیهم السلام در مورد احکام حلال و حرام و معاملات و غیر آن مثل اخلاق، معارف و عقاید بود که طی سه قرن در کتاب هایی بنام اصل، جامع، نوادر، مسائل و امثال آن بطور منظم یا نامنظم، برخی مفصّل و برخی مختصر به همت محدثان و فقهای مذهب که عده ای از آنان یاران نزدیک ائمۀ معصومین علیهم السلام بودند فراهم شده بود. این روایات که با سلسله سند به ائمۀ اطهار علیهم السلام اسناد داده می شدند در آن زمان فقه امامیّه را تشکیل می دادند.
پس از سه قرن بتدریج شیوۀ جدیدی آغاز گردید که در آن فقها، مباحث فقهی را از قالب روایات و احادیث همراه با ذکر سند خارج نموده و استنباط خود را از آن روایات در هر مسأله، بصورت فتوی به رشتۀ تحریر درآوردند.
اولین کسی که این روش را، که فقه منصوص یا اصول متلقاة می نامند، انتخاب کرد، علی بن حسین بن بابویه «قده» (م 329 ق) پدر شیخ صدوق بود و پس از وی شیخ کلینی«قده» (م 328 ق) این روش را ادامه داد.
در کنار این سبک بتدریج سبک دیگری در اوائل قرن چهارم با استفاده از عمومات، اطلاقات و نظائر آن به وسیلۀ سید حسن بن علی بن ابی عقیل، معاصر شیخ کلینی(م 328 ق)، با تألیف کتاب «المستمسک بحبل آل الرسول» ابداع شد که بعدها به وسیلۀ محمد بن احمد بن جنید، ابوعلی کاتب اسکافی صاحب کتاب «تهذیب الشیعة لأحکام الشریعة» و سپس شیخ مفید، محمد بن نعمان (م 413 ق) و سید مرتضی، علی بن حسین (م 436 ق) صاحب کتاب «الإنتصار، وسائل الناصریات» ادامه یافت، تا این که در اوائل قرن پنجم نوبت به شیخ الطائفة و یگانۀ دوران، شیخ طوسی «قده» رسید.
در ابتدای شکل گیری فقه شیعه، کتب فقهی عبارت از یک سلسله روایات و احادیث اهل بیت علیهم السلام در مورد احکام حلال و حرام و معاملات و غیر آن مثل اخلاق، معارف و عقاید بود که طی سه قرن در کتاب هایی بنام اصل، جامع، نوادر، مسائل و امثال آن بطور منظم یا نامنظم، برخی مفصّل و برخی مختصر به همت محدثان و فقهای مذهب که عده ای از آنان یاران نزدیک ائمۀ معصومین علیهم السلام بودند فراهم شده بود. این روایات که با سلسله سند به ائمۀ اطهار علیهم السلام اسناد داده می شدند در آن زمان فقه امامیّه را تشکیل می دادند.
پس از سه قرن بتدریج شیوۀ جدیدی آغاز گردید که در آن فقها، مباحث فقهی را از قالب روایات و احادیث همراه با ذکر سند خارج نموده و استنباط خود را از آن روایات در هر مسأله، بصورت فتوی به رشتۀ تحریر درآوردند.
اولین کسی که این روش را، که فقه منصوص یا اصول متلقاة می نامند، انتخاب کرد، علی بن حسین بن بابویه «قده» (م 329 ق) پدر شیخ صدوق بود و پس از وی شیخ کلینی«قده» (م 328 ق) این روش را ادامه داد.
در کنار این سبک بتدریج سبک دیگری در اوائل قرن چهارم با استفاده از عمومات، اطلاقات و نظائر آن به وسیلۀ سید حسن بن علی بن ابی عقیل، معاصر شیخ کلینی(م 328 ق)، با تألیف کتاب «المستمسک بحبل آل الرسول» ابداع شد که بعدها به وسیلۀ محمد بن احمد بن جنید، ابوعلی کاتب اسکافی صاحب کتاب «تهذیب الشیعة لأحکام الشریعة» و سپس شیخ مفید، محمد بن نعمان (م 413 ق) و سید مرتضی، علی بن حسین (م 436 ق) صاحب کتاب «الإنتصار، وسائل الناصریات» ادامه یافت، تا این که در اوائل قرن پنجم نوبت به شیخ الطائفة و یگانۀ دوران، شیخ طوسی «قده» رسید.
wikinoor: المبسوط_فی_فقه_الإمامیة
[ویکی فقه] المبسوط فی فقه الامامیه (کتاب). مؤلف:حمد بن حسن بن علی طوسی شیخ ابو جعفر طوسی، معروف به شیخ طوسی (م ۴۶۰ ق).
این کتاب از بهترین کتب فقهی است که جمیع ابواب فقهی را در بردارد. در این کتاب سعی شده ابواب فقهی به طور مختصر بیان شوند و به ذکر مسائل فقهی اکتفا گردد و از این رو، از ادعیه و آداب ذکری به میان نیامده است. ویژگی دیگر این کتاب این است که بسیاری از فروعی که مخالفان ذکر کرده اند، در آن آورده شده است.
کتاب دوره کامل فقهی می باشد که از کتاب طهارت شروع می شود و به کتاب دعاوی و بینات پایان می یابد.
وضعیت نشر
این کتاب در ۸ جلد به زبان عربی به کوشش انتشارات المکتبه المرتضویه چاپ و منتشر شده است.
این کتاب از بهترین کتب فقهی است که جمیع ابواب فقهی را در بردارد. در این کتاب سعی شده ابواب فقهی به طور مختصر بیان شوند و به ذکر مسائل فقهی اکتفا گردد و از این رو، از ادعیه و آداب ذکری به میان نیامده است. ویژگی دیگر این کتاب این است که بسیاری از فروعی که مخالفان ذکر کرده اند، در آن آورده شده است.
کتاب دوره کامل فقهی می باشد که از کتاب طهارت شروع می شود و به کتاب دعاوی و بینات پایان می یابد.
وضعیت نشر
این کتاب در ۸ جلد به زبان عربی به کوشش انتشارات المکتبه المرتضویه چاپ و منتشر شده است.
wikifeqh: کتاب_مبسوط
[ویکی شیعه] المبسوط فی فقه الامامیه (کتاب). شیخ طوسی، المبسوط را در پاسخ به مخالفان شیعه نوشته است که مدعی کوچکی فقه شیعه بوده اند. به گفته نویسنده، این کتاب، تمام ابواب فقه و فروعاتی را که اهل سنت مطرح کرده اند، دربردارد. فقیهان شیعه در آثار خود به المبسوط استناد کرده اند.
محمد بن حسن، مشهور به شیخ طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق) از عالمان شیعه در قرن پنجم قمری است. او در فقه، تفسیر، رجال، کلام و اصول فقه صاحب نظر بود. التهذیب، الاستبصار، النهایه و الخلاف از مهمترین آثار فقهی شیخ طوسی است که پیش از المبسوط نوشته شده اند.
المبسوط را یک دوره کامل فقه شیعه دانسته اند. شیخ طوسی آن را از این جهت که همه اصول و فروع فقه را دربردارد، در میان کتاب های شیعه و اهل سنت بی نظیر خوانده است. عالمان شیعی در کتاب های فقهی خود، به المبسوط استناد و از آن نقل قول کرده اند.
محمد بن حسن، مشهور به شیخ طوسی (۳۸۵-۴۶۰ق) از عالمان شیعه در قرن پنجم قمری است. او در فقه، تفسیر، رجال، کلام و اصول فقه صاحب نظر بود. التهذیب، الاستبصار، النهایه و الخلاف از مهمترین آثار فقهی شیخ طوسی است که پیش از المبسوط نوشته شده اند.
المبسوط را یک دوره کامل فقه شیعه دانسته اند. شیخ طوسی آن را از این جهت که همه اصول و فروع فقه را دربردارد، در میان کتاب های شیعه و اهل سنت بی نظیر خوانده است. عالمان شیعی در کتاب های فقهی خود، به المبسوط استناد و از آن نقل قول کرده اند.
wikishia: المبسوط_فی_فقه_الامامیه_(کتاب)