[ویکی فقه] المقنع فی الغیبة (کتاب). «المقنع فی الغیبة»، اثر علی بن حسین، علم الهدی معروف به شریف (سید) مرتضی (متوفای ۴۳۶ ق)، در باره امامت و به زبان عربی است.
این کتاب که توسط سید محمدعلی حکیم مورد تحقیق قرار گرفته، علی رغم حجم کمش از بهترین و نفیس ترین کتاب هایی است که در دوران غیبت، پیرامون امامت و حکمت های غیبت نگاشته شده است.ارزش و اهمیت والای این کتاب زمانی بیشتر فهمیده می شود که بدانیم شیخ طوسی که خود یکی از نامدارترین و تواناترین علمای شیعی، در مباحث کلامی است، مقاطعی مهم از این کتاب را گاهی به صورت نقل صریح و گاهی با اندکی تصرف و اختصار در کتاب «غیبت» و نیز در «فصل فی الکلام فی الغیبة» آورده و در جای جای این دو کتاب، مطالب مختلفی از کتاب «مقنع» را با تصریح به نام سید مرتضی، مورد استناد قرار داده است. همین طور، مفسر و دانشمند بزرگ اسلام مرحوم شیخ طبرسی (متوفی به سال ۵۴۸ ق) قسمت هایی از همین کتاب را به صورت نقل صریح یا به اختصار در کتاب ارزشمند خود «اعلام الوری باعلام الهدی»، طی مسائل اول تا پنجم باب پنجم ذکر نموده است. او اگرچه به نام سید شریف مرتضی به عنوان مستند این اقوال تصریح نموده، لکن اسم کتاب «مقنع» را به عنوان مدرک آنها ذکر نفرموده است. سید مرتضی در باره انگیزه تالیف خود، در ابتدای این کتاب چنین مرقوم می کند که: «در مجلس وزیر سید- که خدا عمرش را به عزت زیاد گرداند و بدخواهان و دشمنانش را خوار نماید- کلامی در باره غیبت امام زمان علیه السّلام پیش آمد... این امر مرا بر آن داشت که سخنی مختصر آورم...».مرحوم علامه شیخ «آقابزرگ طهرانی»، در باره وزیر مذکور می گوید: «و آن وزیر مغربی، شخصی به نام ابوالحسن علی بن الحسین بن علی بن هارون بن عبدالعزیز اراجنی بوده است.
این کتاب که توسط سید محمدعلی حکیم مورد تحقیق قرار گرفته، علی رغم حجم کمش از بهترین و نفیس ترین کتاب هایی است که در دوران غیبت، پیرامون امامت و حکمت های غیبت نگاشته شده است.ارزش و اهمیت والای این کتاب زمانی بیشتر فهمیده می شود که بدانیم شیخ طوسی که خود یکی از نامدارترین و تواناترین علمای شیعی، در مباحث کلامی است، مقاطعی مهم از این کتاب را گاهی به صورت نقل صریح و گاهی با اندکی تصرف و اختصار در کتاب «غیبت» و نیز در «فصل فی الکلام فی الغیبة» آورده و در جای جای این دو کتاب، مطالب مختلفی از کتاب «مقنع» را با تصریح به نام سید مرتضی، مورد استناد قرار داده است. همین طور، مفسر و دانشمند بزرگ اسلام مرحوم شیخ طبرسی (متوفی به سال ۵۴۸ ق) قسمت هایی از همین کتاب را به صورت نقل صریح یا به اختصار در کتاب ارزشمند خود «اعلام الوری باعلام الهدی»، طی مسائل اول تا پنجم باب پنجم ذکر نموده است. او اگرچه به نام سید شریف مرتضی به عنوان مستند این اقوال تصریح نموده، لکن اسم کتاب «مقنع» را به عنوان مدرک آنها ذکر نفرموده است. سید مرتضی در باره انگیزه تالیف خود، در ابتدای این کتاب چنین مرقوم می کند که: «در مجلس وزیر سید- که خدا عمرش را به عزت زیاد گرداند و بدخواهان و دشمنانش را خوار نماید- کلامی در باره غیبت امام زمان علیه السّلام پیش آمد... این امر مرا بر آن داشت که سخنی مختصر آورم...».مرحوم علامه شیخ «آقابزرگ طهرانی»، در باره وزیر مذکور می گوید: «و آن وزیر مغربی، شخصی به نام ابوالحسن علی بن الحسین بن علی بن هارون بن عبدالعزیز اراجنی بوده است.
[ویکی نور] المقنع فی الغیبة، اثر علی بن حسین، علم الهدی معروف به شریف (سید) مرتضی (متوفای 436ق)، درباره امامت و به زبان عربی است.
این کتاب که توسط سید محمدعلی حکیم مورد تحقیق قرار گرفته، علی رغم حجم کمش از بهترین و نفیس ترین کتاب هایی است که در دوران غیبت، پیرامون امامت و حکمت های غیبت نگاشته شده است.
ارزش و اهمیت والای این کتاب زمانی بیشتر فهمیده می شود که بدانیم شیخ طوسی که خود یکی از نامدارترین و تواناترین علمای شیعی، در مباحث کلامی است، مقاطعی مهم از این کتاب را گاهی به صورت نقل صریح و گاهی با اندکی تصرّف و اختصار در کتاب «غیبت» و نیز در «فصل فی الکلام فی الغیبة» آورده و در جای جای این دو کتاب، مطالب مختلفی از کتاب «مقنع» را با تصریح به نام سید مرتضی، مورد استناد قرار داده است.
همین طور، مفسّر و دانشمند بزرگ اسلام مرحوم شیخ طبرسی (متوفی به سال 548ق) قسمت هایی از همین کتاب را به صورت نقل صریح یا به اختصار در کتاب ارزشمند خود «إعلام الوری بأعلام الهدی»، طی مسائل اول تا پنجم باب پنجم ذکر نموده است. او اگرچه به نام سید شریف مرتضی به عنوان مستند این اقوال تصریح نموده، لکن اسم کتاب «مقنع» را به عنوان مدرک آنها ذکر نفرموده است.
سید مرتضی درباره انگیزه تألیف خود، در ابتدای این کتاب چنین مرقوم می کند که: «در مجلس وزیر سید - که خدا عمرش را به عزّت زیاد گرداند و بدخواهان و دشمنانش را خوار نماید - کلامی درباره غیبت امام زمان(ع) پیش آمد... این امر مرا بر آن داشت که سخنی مختصر آورم...».
این کتاب که توسط سید محمدعلی حکیم مورد تحقیق قرار گرفته، علی رغم حجم کمش از بهترین و نفیس ترین کتاب هایی است که در دوران غیبت، پیرامون امامت و حکمت های غیبت نگاشته شده است.
ارزش و اهمیت والای این کتاب زمانی بیشتر فهمیده می شود که بدانیم شیخ طوسی که خود یکی از نامدارترین و تواناترین علمای شیعی، در مباحث کلامی است، مقاطعی مهم از این کتاب را گاهی به صورت نقل صریح و گاهی با اندکی تصرّف و اختصار در کتاب «غیبت» و نیز در «فصل فی الکلام فی الغیبة» آورده و در جای جای این دو کتاب، مطالب مختلفی از کتاب «مقنع» را با تصریح به نام سید مرتضی، مورد استناد قرار داده است.
همین طور، مفسّر و دانشمند بزرگ اسلام مرحوم شیخ طبرسی (متوفی به سال 548ق) قسمت هایی از همین کتاب را به صورت نقل صریح یا به اختصار در کتاب ارزشمند خود «إعلام الوری بأعلام الهدی»، طی مسائل اول تا پنجم باب پنجم ذکر نموده است. او اگرچه به نام سید شریف مرتضی به عنوان مستند این اقوال تصریح نموده، لکن اسم کتاب «مقنع» را به عنوان مدرک آنها ذکر نفرموده است.
سید مرتضی درباره انگیزه تألیف خود، در ابتدای این کتاب چنین مرقوم می کند که: «در مجلس وزیر سید - که خدا عمرش را به عزّت زیاد گرداند و بدخواهان و دشمنانش را خوار نماید - کلامی درباره غیبت امام زمان(ع) پیش آمد... این امر مرا بر آن داشت که سخنی مختصر آورم...».
wikinoor: المقنع_فی_الغیبة
[ویکی فقه] المقنع فی الغیبه (کتاب). «المقنع فی الغیبة»، اثر علی بن حسین، علم الهدی معروف به شریف (سید) مرتضی (متوفای ۴۳۶ ق)، در باره امامت و به زبان عربی است.
این کتاب که توسط سید محمدعلی حکیم مورد تحقیق قرار گرفته، علی رغم حجم کمش از بهترین و نفیس ترین کتاب هایی است که در دوران غیبت، پیرامون امامت و حکمت های غیبت نگاشته شده است.ارزش و اهمیت والای این کتاب زمانی بیشتر فهمیده می شود که بدانیم شیخ طوسی که خود یکی از نامدارترین و تواناترین علمای شیعی، در مباحث کلامی است، مقاطعی مهم از این کتاب را گاهی به صورت نقل صریح و گاهی با اندکی تصرف و اختصار در کتاب «غیبت» و نیز در «فصل فی الکلام فی الغیبة» آورده و در جای جای این دو کتاب، مطالب مختلفی از کتاب «مقنع» را با تصریح به نام سید مرتضی، مورد استناد قرار داده است. همین طور، مفسر و دانشمند بزرگ اسلام مرحوم شیخ طبرسی (متوفی به سال ۵۴۸ ق) قسمت هایی از همین کتاب را به صورت نقل صریح یا به اختصار در کتاب ارزشمند خود «اعلام الوری باعلام الهدی»، طی مسائل اول تا پنجم باب پنجم ذکر نموده است. او اگرچه به نام سید شریف مرتضی به عنوان مستند این اقوال تصریح نموده، لکن اسم کتاب «مقنع» را به عنوان مدرک آنها ذکر نفرموده است. سید مرتضی در باره انگیزه تالیف خود، در ابتدای این کتاب چنین مرقوم می کند که: «در مجلس وزیر سید- که خدا عمرش را به عزت زیاد گرداند و بدخواهان و دشمنانش را خوار نماید- کلامی در باره غیبت امام زمان علیه السّلام پیش آمد... این امر مرا بر آن داشت که سخنی مختصر آورم...».مرحوم علامه شیخ «آقابزرگ طهرانی»، در باره وزیر مذکور می گوید: «و آن وزیر مغربی، شخصی به نام ابوالحسن علی بن الحسین بن علی بن هارون بن عبدالعزیز اراجنی بوده است.
ساختار کتاب
کتاب با دو مقدمه از محقق و مؤلف آغاز شده و در ادامه، متن و در پایان، مصادر تحقیق و فهرست مطالب ذکر شده است.سید مرتضی برای اولین بار، این روش کتابت و اسلوب خاص در طرح مسائل و شبهات را به طریقه سؤال و جواب (فان قیل... قلنا...) به کار برد و در آن با برهانی قوی و منطقی متین، اشکالات مخالفین را جواب داده، استدلال های آنان را باطل ساخته و غیبت امام زمان، حضرت مهدی عجّل الله فرجه الشریف و اسباب و علت ها و حکمت های الهی موجود در آن را، اثبات نموده است. سپس در نوشتاری تکمیلی که بعد از اتمام «المقنع» بر آن افزوده است، مطالب آن را تکمیل نموده و در آن از کیفیت ارتباط امام غایب علیه السّلام با اولیا و دوستان خود در طی دوران غیبت و نیز از چگونگی رفتار شیعیان با او بحث نموده و به همه پرسش هایی که در اثنای این مباحث ممکن است مطرح شود، پاسخ گفته است.
گزارش محتوا
...
این کتاب که توسط سید محمدعلی حکیم مورد تحقیق قرار گرفته، علی رغم حجم کمش از بهترین و نفیس ترین کتاب هایی است که در دوران غیبت، پیرامون امامت و حکمت های غیبت نگاشته شده است.ارزش و اهمیت والای این کتاب زمانی بیشتر فهمیده می شود که بدانیم شیخ طوسی که خود یکی از نامدارترین و تواناترین علمای شیعی، در مباحث کلامی است، مقاطعی مهم از این کتاب را گاهی به صورت نقل صریح و گاهی با اندکی تصرف و اختصار در کتاب «غیبت» و نیز در «فصل فی الکلام فی الغیبة» آورده و در جای جای این دو کتاب، مطالب مختلفی از کتاب «مقنع» را با تصریح به نام سید مرتضی، مورد استناد قرار داده است. همین طور، مفسر و دانشمند بزرگ اسلام مرحوم شیخ طبرسی (متوفی به سال ۵۴۸ ق) قسمت هایی از همین کتاب را به صورت نقل صریح یا به اختصار در کتاب ارزشمند خود «اعلام الوری باعلام الهدی»، طی مسائل اول تا پنجم باب پنجم ذکر نموده است. او اگرچه به نام سید شریف مرتضی به عنوان مستند این اقوال تصریح نموده، لکن اسم کتاب «مقنع» را به عنوان مدرک آنها ذکر نفرموده است. سید مرتضی در باره انگیزه تالیف خود، در ابتدای این کتاب چنین مرقوم می کند که: «در مجلس وزیر سید- که خدا عمرش را به عزت زیاد گرداند و بدخواهان و دشمنانش را خوار نماید- کلامی در باره غیبت امام زمان علیه السّلام پیش آمد... این امر مرا بر آن داشت که سخنی مختصر آورم...».مرحوم علامه شیخ «آقابزرگ طهرانی»، در باره وزیر مذکور می گوید: «و آن وزیر مغربی، شخصی به نام ابوالحسن علی بن الحسین بن علی بن هارون بن عبدالعزیز اراجنی بوده است.
ساختار کتاب
کتاب با دو مقدمه از محقق و مؤلف آغاز شده و در ادامه، متن و در پایان، مصادر تحقیق و فهرست مطالب ذکر شده است.سید مرتضی برای اولین بار، این روش کتابت و اسلوب خاص در طرح مسائل و شبهات را به طریقه سؤال و جواب (فان قیل... قلنا...) به کار برد و در آن با برهانی قوی و منطقی متین، اشکالات مخالفین را جواب داده، استدلال های آنان را باطل ساخته و غیبت امام زمان، حضرت مهدی عجّل الله فرجه الشریف و اسباب و علت ها و حکمت های الهی موجود در آن را، اثبات نموده است. سپس در نوشتاری تکمیلی که بعد از اتمام «المقنع» بر آن افزوده است، مطالب آن را تکمیل نموده و در آن از کیفیت ارتباط امام غایب علیه السّلام با اولیا و دوستان خود در طی دوران غیبت و نیز از چگونگی رفتار شیعیان با او بحث نموده و به همه پرسش هایی که در اثنای این مباحث ممکن است مطرح شود، پاسخ گفته است.
گزارش محتوا
...
wikifeqh: المقنع_فی_الغیبة_(کتاب)